Als ik zo de reacties lees en hoor op de ramp in Sint-Maarten, dan stemt me dat immens verdrietig. Reacties aan beide zijden van de plas overigens. Kunnen we de domme mensen niet de domme mensen laten? Kunnen we niet pogen de onwetenden wat bij te scholen? Veel mensen in Nederland weten niets van de Caribische eilanden. Ik ben eerlijk: toen ik mijn vrouw leerde kennen, moest ik ook de bosatlas erbij pakken. Serieus. Maar was ik daarom een slecht mens? Zo zijn er ook op Curaçao veel mensen die een mening hebben over Nederland en Nederlanders, terwijl ze er nooit zijn geweest, ofwel héél lang geleden. Geloof me: het Nederland van 1970 is niet meer. Net zo min als het Curaçao van die tijd. Alles verandert. Soms ten goede, in andere gevallen ten kwade. Daar doe je als individu niks aan. Je kunt er alleen voor jezelf en je omgeving het beste van maken.
Mag ik hier toch even een lans breken voor Nederland en de (Europese) Nederlanders? Voor Koning Willem-Alexander, die ook al ‘onderuit de zak’ krijgt omdat hij besloot naar Sint-Maarten af te reizen om de mensen daar een hart onder de riem te steken? Gisteren was er al 3,2 miljoen binnen op giro 5125, dit ten behoeve van de noodhulp aan het overzeese deel van het Koninkrijk der Nederlanden dat zo ongenadig hard is getroffen door de feeks Irma. En dan is er vrijdag nog een nationale (tv-)actie. Ook dan zal er door de Nederlanders weer gul worden gegeven. Zoals altijd, want wist u dat Haïti na de aardbeving in 2010 werd geholpen met 111 miljoen? Overgemaakt door particuliere Nederlanders, bedrijven en instellingen? Dat er in 2011 ruim 13 miljoen werd ingezameld ten behoeve van hulp aan landen in Afrika die geteisterd werden door droogte? De hongersnood in Zuid-Soedan, Noordoost-Nigeria, Somalië en Jemen was eerder dit jaar goed voor 35 miljoen en de aardbeving in Nepal in 2015 voor dik 25 miljoen. Zomaar wat cijfers. De zieken van geest zullen zeggen dat het afkopen van schuldgevoel is. Dat zijn schandalige opmerkingen. De Nederlanders die nu leven hebben niets te maken met wat er vroeger allemaal gebeurd is. Helemaal niets. Ze leven nu en proberen er het beste van te maken, net als u en ik hier.
Dus… ben nou blij met die hulp van overzee! Zoek er niets achter. Geef er geen negatieve draai aan. Dat verdienen de mensen daar niet. Bovendien zou het ook wel eens contraproductief kunnen werken. Dat mensen de kritiek horen en denken ‘nou dan toch niet?’ Dat ze dus géén geld overmaken, terwijl Sint-Maarten elke euro héél goed kan gebruiken de komende jaren. En ja, natuurlijk heb je idioten die de raarste dingen roepen en schrijven. Die heb je altijd en overal. Maar dat is een zware minderheid, want de meerderheid hoor je niet! Die zien de beelden op televisie en internet en proberen zich voor te stellen hoe dat moet zijn, naar buiten lopen na een orkaan en zien dat je hele land verwoest is.
Ik heb afgelopen weekend drie Nederlandse meisjes bij me thuis gehad die de orkaan op Sint-Maarten hebben meegemaakt (zie elders in deze krant). Voor één van de meisjes was Sint-Maarten haar eerste buitenlandervaring. Ze had zelfs voor het eerst gevlogen! Ze heeft zich er geweldig doorheen geslagen daar, als meisje van een jaar of 18. Ze voelde zich dan ook nog eens bezwaard dat ze als een van de eersten geëvacueerd werd. ‘De mensen riepen naar ons: jullie gaan naar Nederland hè, alsjeblieft neem ons mee’, vertelde ze. Met tranen in haar ogen.
Koning Willem–Alexander dan, hij is echt een man van het volk. Niet iemand die vanaf zijn troon op het gepeupel neerkijkt. Hij is één van ons, zo voelt het grootste deel van de Nederlanders dat. Hij is daarnaast een natuurlijk leider en een leider laat zich zien in goede, maar ook in slechte tijden. Willem-Alexander voelde aan dat hij van betekenis kon zijn voor (daar hebben we het weer) het grootste deel van de bevolking van Sint-Maarten. Mensen die beseffen dat ze de Nederlandse hulp, in welke vorm dan ook, nu keihard nodig hebben. Mensen die al blij zijn dat ze even een schouder hebben om op uit te huilen. Die hun verhaal kwijt willen. Die willen voelen dat ze er niet alleen voor staan.
Namens al die mensen zeg ik het vast: Dank Willem! Dank Medelanders!
