Een geïnteresseerde meldde zich al snel, maar niet op de te verwachten wijze, namelijk met een telefoontje of een mailtje. Nee, de man reed naar het huis van het stel, schoot met een pistool dwars door de voordeur, baande zich al schietend een weg naar de woonkamer en schreeuwde daar om het horloge. Boven lagen twee kinderen te slapen. De man des huizes gooide, met het pistool op hem gericht, de overvaller in arren moede het klokje maar toe, om zo het vege lijf te redden. Het echtpaar vluchtte daarop naar buiten, schreeuwend van angst.
Ze zagen een verlaten busje staan van een pizzabezorger die net zijn bestelling aan het afleveren was. Het echtpaar sprong in de auto. Plotseling dook de overvaller weer op en hij nam het busje onder vuur. De man achter het stuur reed vervolgens tot twee keer toe op de overvaller in. Deze zou even later aan zijn verwondingen overlijden.
Het echtpaar werd vervolgens gearresteerd. De vrouw is gisteren vrijgelaten, maar de man zit nog altijd vast. Op straat en op social media wordt er schande van gesproken dat het echtpaar werd gearresteerd en dat de man nog altijd vast zit.
Op Curaçao vond er afgelopen maandag ook (weer) een overval plaats met dodelijke afloop. In dit geval drongen overvallers een huis binnen en schoten zonder pardon de bewoner dood. Een zoon zou met een eigen wapen vervolgens op de overvallers geschoten hebben. ‘Maar helaas miste hij’, zo is de teneur op social media. De overvallers zijn nog voortvluchtig. ‘Het wordt tijd dat we ons allemaal gaan bewapenen’, zo luidde een andere mening op Facebook.
In de straat waar ons huis staat, dat we nu even verhuurd hebben, is het de laatste weken ook onrustig. Er zijn weer inbraken geweest; iemand is van zijn auto beroofd onder bedreiging van een vuurwqpen en twee bewoners zijn achtervolgd waardoor ze niet bij hun huis durfden te stoppen. Daar wordt nu serieus gesproken over een burgerwacht. Men wil een beveiligingsbedrijf of ‘een betrouwbaar iemand’ gaan inhuren om tussen zeven uur ’s avonds en zes uur ’s morgens in de straat te waken zodat de hardwerkende bewoners ongestoord van hun nachtrust kunnen genieten.
Het lijkt een niet te keren tendens: mensen nemen hun veiligheid én – wanneer noodzakelijk – recht in eigen hand. Je kunt je afvragen of dat goed is, maar je kunt je óók afvragen wat het alternatief is: wachten tot je zelf ‘aan de beurt’ komt? Eerlijk is eerlijk: op Curaçao is het erger dan hier. Ik bedoel: dik 800 gewapende overvallen per jaar op 150.000 mensen? Daar komt een stad als Amsterdam (900.000 inwoners) niet eens aan.
Dus wat is wijsheid? Zelf een wapen aanschaffen? Ik zeg het eerlijk: ik heb er wel eens over gedacht. Maar het is ook zo: als je een wapen hebt, zul je het ooit gebruiken, met alle gevolgen van dien. Dan kun je gevoelsmatig in je recht staan door een overvaller neer te schieten en heel veel bijval krijgen vanuit de gemeenschap, maar je wordt wél gewoon veroordeeld, want ‘het is geen evenredig geweld’ dat je hebt toegepast. Aan de andere kant: moet je dan afwachten tot je zelf wordt neergeschoten of in elkaar wordt geslagen?
Naar de politie wijzen dan? Dat kan ook niet, want zeker op Curaçao heeft die het al druk genoeg. Je kunt immers niet overal continu patrouilleren. Dus wat dan? Zeg het maar!
