Maar op Curaçao zat ik nooit in de zon. Werkelijk nooit. Veel te heet. Niet goed voor je huid bovendien. Ik ging ook nooit naar Curaçao vanwege het klimaat. Voordat ik mezelf op Curaçao vestigde, kwam ik er zo om het jaar op vakantie, een keer of 12. Dat had te maken met de ouders van mijn vrouw. We gingen dus op familiebezoek. Maar ik vond het ook gewoon leuk op Curaçao. Ik ging er steeds weer graag heen. En heel gek: ik heb nooit aan iemand uit kunnen leggen waarom.
Later ging ik op Curaçao wonen. Ook dat heb ik nooit kunnen beredeneren. En god weet hoe vaak ik die vraag gesteld kreeg: waarom? Ik kon er nooit antwoord op geven. Is het zo’n mooi eiland? Nee, Zuid-Frankrijk is eindeloos veel mooier. Of Puerto Rico bijvoorbeeld, om een vergelijking in de regio te trekken. Zelfs Bonaire is mooier dan Curaçao, objectief bekeken. Zijn de mensen dan zo leuk? Ook niet per definitie. De Curaçaoënaars zijn wat wantrouwend, zeker ten opzichte van Europese Nederlanders. Vrij ruw ook. En beslist geen Latino’s. Ga als Europese Nederlander naar Colombia, de Dominicaanse Republiek of Cuba en je merkt direct het verschil.
Zoals ik het gezien en ervaren heb: eigenlijk zijn de Europese Nederlanders (EN’ers) niet zo gewenst op Curaçao. Kan natuurlijk zijn dat het aan mij ligt, maar ik denk gewoon dat het zo ís. EN’ers zijn natuurlijk bijzonder bijdehand. Ze weten het altijd beter en dat laten ze graag horen ook. Dat gebeurt dan ook nog eens onomwonden. Pats. Ongevraagd krijg je te horen wat je fout doet of hoe het beter kan. De bijbehorende blik – met sporen van spot en triomf – maakt het geheel op hoogst irritante wijze af. Heel eerlijk: ik heb me er zelf ook met regelmaat schuldig aan gemaakt.
Logisch dat de EN’er niet zo geliefd is op Curaçao. Hij neemt bovendien geen deel aan het Curaçaose leven, maar heeft zijn eigen ‘Umwelt’ gecreëerd. Op Curaçao leven de mensen naast elkaar, niet met elkaar. Dat zal ook nooit veranderen, vermoed ik.
Als ik dan naar mezelf kijk, hang ik er ergens tussenin. Ik ben geen EN’er, maar ook geen YDK. Ik voel me niet thuis op de happy hours, maar het tumba festival vind ik ook niks. En toch blijft Curaçao aan me trekken. En wanneer ik straks terug ga, zal ik de waarom-vraag opnieuw niet kunnen beantwoorden. Maar er is wél iets veranderd. Curaçao heeft mij veranderd! Ik kijk anders naar de Nederlandse maatschappij en naar de manier van leven hier sinds ik terug ben. Ja, zelfs in Brabant. Het is een vreemde gewaarwording.
Natuurlijk is het klimaat op Curaçao prettig. Vooral omdat je altijd buiten kunt zijn. Maar ik heb de hitte ook wel eens vervloekt, alsook de daarmee gepaard gaande bijkomstigheden, zoals de muggen. En ook op Curaçao kon ik niet goed tegen grijze dagen. Maar dat geldt voor elk mens wel, denk ik. Maar om nou op Curaçao te gaan wonen om die reden? Eigenlijk vind ik dat niet kunnen. Het is niet eerlijk ten opzichte van de YDK. Respectloos zelfs. Zoals het ook niet eerlijk is om voor een uitkering of huisvesting met huursubsidie naar Nederland te verhuizen.
Liever ga je zonder reden ergens wonen. Gewoon omdat je je er prettig voelt.
