En juist daar moet de komende decennia héél hard aan gewerkt gaan worden. Om onafhankelijk te kunnen zijn, moet je namelijk eerst volwassen zijn en dat is Curaçao – laten we eerlijk zijn – nog lang niet. Volwassen worden begint met hard werken, met goed luisteren, met adviezen ter harte nemen, met lessen leren. We kennen allemaal de vogeltjes die te vroeg het nest hebben verlaten. Ze liggen onder de boom, te pletter gevallen of te grazen genomen door een poes, rat of hond.
Volwassen worden dus. Het begint allemaal met de grote O, de O van opvoeden. Mijn schoonmoeder werd altijd boos als ik dat zei. Ik besefte volgens haar namelijk niet hoe moeilijk ouders op Curaçao het hebben, en dan met name de vrouwen. Ik haalde altijd mijn schouders op. Als je zo stoer bent om met een meisje te vrijen zonder voorzorgsmaatregelen te nemen moet je ook zo stoer zijn om je verantwoordelijkheid te nemen. En meisjes moeten niet zo dom zijn om met een jongen naar bed te gaan zonder aan anticonceptie te denken. Ik zei dan altijd grappend: als het meisje vanwege haar geloof (een drogreden dan wel dom excuus) niet aan anticonceptie mag doen, dan is er ook een andere oplossing: je hoeft de pil namelijk niet te slikken, als je hem vasthoudt tussen je knieën werkt hij ook al afdoende…
Wat dat betreft lijkt Curaçao meer op Amerika dan op Nederland. De Curaçaoënaar is preuts, maar knijpt de katjes in het donker. Op seksuele voorlichting lijkt een taboe te rusten. Dat is in Nederland bepaald niet het geval. Geen kind van 11 die niet precies weet hoe het allemaal werkt. Al op de basisschool wordt alles uit de doeken gedaan. En met alles bedoel ik ook alles, tot aan masturbatie toe. Ik heb de laatste weken mijn zoontje van alles horen vertellen over seks, over geslachtsorganen, over masturbatie, over heteroseksuele seks, over homoseksuele seks, werkelijk alles kwam voorbij. Natuurlijk kreeg ik ook vragen: doe jij dat ook papa? Of: heb jij dat ook gedaan? En mama? Er wordt tijdens die seksuele voorlichting ook niet in bedekte termen gesproken: het beestje wordt gewoon bij de naam genoemd. Van penis tot vagina en van pijpen tot beffen.
De Curaçaoënaar zal gruwelen bij wat ik hier vertel, maar feit is wel dat Nederland nauwelijks nog tienerzwangerschappen kent: Op 1 januari 2016 waren er in totaal 2.214 tienermoeders, op ruim 17 miljoen inwoners. Het aantal tienermoeders in Nederland behoort daarmee tot de laagste in de wereld. Gezien de openheid waarmee op tijd (!) aan seksuele voorlichting wordt gedaan is dat cijfer geen toeval.
Een tiener die zelf niet (goed) is opgevoed kan zelf ook geen kind opvoeden. Dan komt het aan op oma en dat is ook geen goed idee, want die is al eens de fout in gegaan. Zo kom je in een vicieuze cirkel terecht. En die cirkel vormt de bron van alle ellende in de barios, van alle drop-outs, van alle jeugdwerkeloosheid, van alle nieuwe tienermoeders, van alle criminaliteit.
Die cirkel moet doorbroken worden en pas dan gaat Curaçao op weg naar volwassenheid. Daarna kan er eens gedacht gaan worden aan onafhankelijkheid.
