Babylon
Yasmina Reza
Met haar roman Babylon won Yasmina Reza de prix Renaudot, na de prix Goncourt de belangrijkste literaire prijs van Frankrijk. Hoofdpersoon is de 62-jarige Elisabeth Jauze. Elisabeth is octrooirechercheur bij het Instituut Pasteur en leidt een bedaard leven met haar echtgenoot Pierre. In tegenstelling tot haar zus Jeanne, die sinds scheiding in seksuele avonturen verzeild raakt die niet allemaal even gezond voor haar zijn, is het leven van Elisabeth overzichtelijk en veilig. Maar daar komt verandering in wanneer Jean-Lino, de buurman met wie ze bevriend is, na haar verjaardagsfeestje ’s nachts zijn vrouw doodt. Babylon is een roman over vrije wil en morele keuzes, en wat je daarmee van het leven maakt. Een roman die langer in je hoofd blijft nagalmen dan verwacht, met personages die je bijblijven.
(De Bezige Bij)
De baarmoeder
Dick Schoot en Wim Daniëls
Een boek over de baarmoeder – wil je dat lezen? Ja, en dat zou ook moeten, vinden Dick Schoot en Wim Daniëls, want geen mens komt immers ter wereld zonder eerst zo’n negen maanden in de vrouwelijke kraamkamer te hebben doorgebracht. Toch weten de meesten – zelfs zwangere vrouwen – maar weinig af van de baarmoeder. In hun heldere en interessante boek De baarmoeder vertellen ze alles wat er te weten valt over de plek waar de mens tot leven komt.
(Prometheus)
Aan doodgaan dachten we niet
Gerda Blees
Tien verhalen telt Aan doodgaan dachten we niet van Gerda Blees, en ze toont zich in haar debuut een goede verteller die de regie duidelijk in handen heeft. Haar personages proberen aan hun situatie te ontsnappen, en doen daarbij soms foute dingen of nemen verkeerde beslissingen. Schuld en onschuld zijn niet altijd zwart en wit, en Blees registreert in haar verrassende verhalen eerder dan dat ze een mening geeft.
(Podium)
Hallo witte mensen
Anousha Nzume
Het is een onderwerp waar de gemiddelde Nederlander zich liever van afkeert: bedoeld en onbedoeld racisme. In Hallo witte mensen spreekt Anousha Nzume haar – witte – lezers direct aan en trekt ze de sluier weg voor onze vermeende tolerantie – een woord dat in zichzelf al geen gelijkheid uitdraagt. Haar observaties zullen bij menigeen het schaamrood op de kaken brengen, of in een slechter geval op verzet en irritatie stuiten. Een eerlijk boek dat moed vroeg van de schrijfster en moed van de lezer om de situatie waarachtig onder ogen te zien.(Amsterdam University Press)
Ik was de vrouw van Escobar
Virginia Vallejo
Ze was nogal een golddigger, maar boeiend is het wel, het verhaal dat Virginia Vallejo optekende in Ik was de vrouw van Escobar. Ze vertelt hoe ze als jonge vrouw kennismaakte met Pablo Escobar, die toen nog zou uitgroeien tot de grootste drugsbaron van Colombia. Knap was hij niet, maar toch oefende hij een grote aantrekkingskracht op haar uit – en zij op hem. Dat hun beider gepassioneerde aard ook makkelijk omslaat in het tegendeel, is al op voorhand duidelijk, maar toch is het boeiend om een inkijkje te krijgen in een milieu waar je je als ‘gewone’ mens alleen maar via een televisieserie een beeld van kunt vormen.
(Xander)
De Hel van Huntington
Renske Schut
Tot dit boek had ik nog nooit van de ziekte van Huntington gehoord. En precies dát is het probleem: de mensen die het hebben, zwijgen erover; de rest van Nederland kent het niet. Maar wie De Hel van Huntington leest, waarin journaliste Renske Schut het verhaal van de 45-jarige Joyce van Blerck heeft opgetekend, weet zeker dat dit misschien wel een van de ergste dingen is die een mens kan overkomen. Huntington is een combinatie van Alzheimer, ALS en Parkinson en mensen die het krijgen takelen fysiek en geestelijk ernstig af. Joyce kreeg de diagnose toen ze midden dertig was en merkte al snel de eerste verschijnselen. Een medicijn is binnen handbereik, maar de onbekendheid van de ziekte helpt niet mee. De opbrengst van het boek gaat ten dele naar het Huntington-onderzoek.
(Argentum)
Lijkententoonstelling
Hassan Blasim
Als de verhalenbundel Lijkententoonstelling van Hassan Blasim iets duidelijk maakt, is het dit: wij Westerlingen kunnen ons weinig écht voorstellen bij de verschrikkingen die mensen in Irak of soortgelijke landen moeten doorstaan. Blasims fantasie is even luguber en afschrikwekkend als fascinerend; zo duikt een wolf plotseling op in een appartement waardoor de bewoner zich moet verschansen in het toilet. In het verhaal waaraan de bundel zijn naam ontleent, worden doden opgezet en in de stad tentoongesteld. Fantasie en werkelijkheid ontlopen elkaar niet zo veel in de duistere wereld die Blasim ons toont, en die voor zovelen op deze wereld helaas dagelijkse realiteit is. Een bundel die nederig stemt.
(Uitgeverij Jurgen Maas)
