A Quattro Mani

Meer dan twintig jaar geleden ging bij David Grossman de telefoon. Een vrouw met de naam Eva Panić Nahir had het een en ander op te merken over een artikel dat hij had gepubliceerd in een Israëlische krant. Grossman glimlacht bij de herinnering. ‘Waar mijn stuk over ging weet ik niet meer, wel dat zij meende dat ik niet ver genoeg was gegaan in mijn kritiek op de regering. Ik vond het wel verfrissend nu eens te worden aangevallen door

Waarom dit boek, waarom nu? ‘Als Joost nog had geleefd, had ik dit boek niet geschreven. Nog tot twee weken voor zijn dood – we waren toen al vier jaar uit elkaar en een jaar officieel gescheiden – ging hij met mij de strijd aan. Ik had leren leven met de beschuldigende blikken die me ten deel vielen door alle verhalen die hij over mij vertelde. Dan dénken ze dat maar – dat was mijn mantra geworden. Maar na zijn

Het was niet de enige bizarre parallel tussen het boek en de werkelijkheid. De dystopische roman, over schrijfster Clarissa die na een scheiding van haar man een etage betrekt in een appartementengebouw voor kunstenaars, speelt zich af in een nabije, maar herkenbare toekomst. Aanslagen hebben de Eiffeltoren in Parijs, de Londense Big Ben, de Sixtijnse kapel in Rome en het San Marcoplein in Venetië verwoest, en Europa gaat gebukt onder de klimaatverandering, die steeds ergere hittegolven tot gevolg heeft. Bijen,

Met haar nieuwe roman Mathilde houdt de Française het dichter bij huis. Dit eerste deel van de trilogie Het land van anderen gaat over haar familiegeschiedenis. Na de Tweede Wereldoorlog wordt de Franse Mathilde, gebaseerd op Slimani’s grootmoeder, verliefd op Amine, een Marokkaanse officier in het Franse leger.  Mathilde en Amine vertrekken naar Marokko en vestigen zich op zijn familieboerderij in een klein dorpje in de omgeving van Rabat en krijgen een dochter, Aïcha, en zoon Selim. Tegen de achtergrond