me vader heb ik nooit gezien, m’n moeder is temeier.
Kweenog kwerd geboren bij Parijs, diep in de griebus,
geen mens die er wou wonen, er was zelfs geen hotel Ibis,
ik zie dat nog heel helder want al is ’t lang geleden,
ze hebben me daar ongenajig onbeschoft besneden
er kwam een ouwe engerd en ik moest me benen spreiden
zodat ie met z’n roestig mes me goed kon laten lijden.
En rits en rats daar ging m’n vel en ook waar’k door moest pissen
maar eikel was ik van mezelf dus die kon ik wel missen.
Ik ben de rapper Boef, een halve lul, ’n teringlijer
’n eikel zonder eikel met als moeder ’n temeier.
Ik groeide op voor galg en rad maar leerde heel goed bukke,
voor god en geld en de imam voor wie ik ook moest rukken.
Dat laatste kon ik niet vanwege hoe ik was besneje
als straf werd ik toen door die imam ruggelings berejen.
M’n ma, me broers, me tantes, ooms, die wouwen ’t niet weten.
Die aars, zei ma, die heelt wel en de rest moet je vergeten.
M’n hol genas toen inderdaad maar bleef altijd wat lekken,
daardoor zitten ook zonder zaad me lakens vol met vlekken.
Ik ben de rapper Boef, ik ben een impotente glijer,
keppun onderbroek vol stront en ben de zoon van ’n temeier.
Ze scholden me voor smegmakop maar dat was onrechtvaardig
want zonder eikel was ik zelfs díe titel niet meer waardig.
Ik was een rare pik, okay, en ook een beetje smellie,
ik zat ’n tijdje in de bak voor een geripte tellie.
Maar toen ik daar weer uitkwam, toen vond ik ’t wel hoog tijd
om ’s flink te grijpen naar die botergeile meid
die zich me moeder noemde met d’r lillend witte billen
en d’r dikke lippen, want dat is toch wat ze willen.
Ik ben de rapper Boef, en ik dacht ik word haar vrijer,
maar kmocht alleen betalen want ze zei “Ik ben temeier!”
Ik dacht dan worrik homo maar dat mognie vamme moeder,
daar moest ik steeds naar luisteren, dat vieze kankerloeder.
Ik moest dus anders uiten dattik alle mitti’s haat –
die horen onder doeke thúis en zeker niet op straat.
Je snapt daarom wel dattik me ontzettend liep te schamen
toemme autobandje knalde en drie wijven helpen kwamen.
Ik liet ze lekker plakken en toen riep ik heel hard “hoeren!”
Dat was wel lachen want ze raakten vies over hun toeren.
Deze Boefrap lees je gratis. Het zou mooi zijn als je onderaan een kleine bijdrage deed, zodat ik misschien nog eens zo’n aansteller in z’n hemd kan zetten
Ik ben de rapper Boef – ’n papfles autorijer,
ik ben net zo ondankbaar als me moeder, die temeier.
En moet je zien, die kutkazen begonnen me te dissen,
toen ging ik dus natuurlijk nog ’s extra op ze pissen.
Twas lachen joh, totdat bleek dattut, wolla, geld ging kosten,
ik mog niet meer naar Paas- en Dauwpop omdat die me losten
Dus slijmde ik bij Noorderslag, die hielde me in ere,
ik was de nieuwe jeugdcultuur en moest daar discussiëren.
Ik rijmelde wat over dom en spijt, zo is t leven,
de sukkels klapten, juichten hard en wilden me vergeven.
Ik ben de rapper Boef – een abjecte smoezenbreier,
net zo’n laffe poenslaaf als me moeder, die temeier.
Ze hadde’t over “reet” en dan “debiel” en iets met “aatsie”,
van zulke lange woorden krijg ik altijd constipatie,
ja kweet wat dat betekent: dan moet je heel lang zitten,
niet in de bak maar op de plee, zo’n hele erge witte
waar je als echte mocrolul niet eens aan durft te likken,
want die zijn altijd volgepist door onbesnejen pikken,
bij ons thuis was de plee tenminste zwart ondergescheten
die vrat ik altijd leeg want anders was er niks te eten.
Ik ben de rapper Boef, een viezerik en hongerlijer,
da’s allemaal de schuld van m’n moeder, die temeier.
Straks zit ik bij DWDD, daar vinden ze me panja,
mag ik mezelf promoten bij ’n laffig glaasje ranja,
dan zeg ik weer ik word echt nooit de ideale schoonzoon,
want onbeschoft en eng verdien ik een veel beter uurloon.
Ik ben de rapper Boef – de zwammende kletsmeier,
Maar wat ik je nog vragen wou: wat ís toch een temeier?
Deze Boef-rap las je gratis. Gelachen? Gewalgd? Laat dan je waardering blijken met een kleine bijdrage.
