Anke: ‘Leven van het licht. Het klinkt voor velen extreem of zweverig . Maar íedereen leeft van het licht, of prana zoals lichtenergie ook wel genoemd wordt. Je ademt het in met iedere ademteug, 24 uur per dag. Ik geloof dat we kunnen leren ons hier bewuster mee te voeden en dat het meer levensenergie geeft dan fysieke voeding. Voor mij voelt het als een roeping. Sinds ik vast, voel ik me beter dan ooit. Ik heb meer energie, ben scherper van geest en ervaar een intense connectie met de natuur om me heen. Hoe leger mijn spijsverteringskanaal, hoe meer ik me vervuld voel en verbonden met mijn omgeving. Het begon drie jaar geleden met een aantal veranderingen in mijn eetpatroon. Van het één kwam het ander en gaandeweg ben ik ervan overtuigd geraakt dat het loslaten van het idee dat ik moet eten, voor mij de sleutel is om thuis te komen in mezelf.
De scheiding van mijn ex-man markeerde een nieuw begin. Ik voelde een sterk verlangen om te detoxen, om alle aspecten van mijn leven op te schonen, letterlijk en figuurlijk. Fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel… Ik wilde terug naar mezelf en mijn eigen weg vinden in het leven. Wie was ik zonder mijn huwelijk en zonder het bedrijf dat zoveel van mijn tijd en gedachten beheerste? Ik wilde de regie over mijn leven terug. Ik vond een schattig huisje in een vakantiepark omgeven door natuur en ben heel bewust uit de ratrace gestapt van carrière en consumeren. Mijn werkzaamheden als coach – ik ben therapeut en bodyworker – organiseerde ik op een manier die bij mij past: genoeg om in mijn onderhoud te voorzien. Mijn kinderen wonen de helft van de tijd bij hun vader en de andere helft bij mij.
Na de scheiding veranderde ik vrijwel meteen mijn eetpatroon. In mijn huwelijk kookte mijn ex-man vaak. Hij is restaurateur en houdt van zware kost zoals pasta, sauzen, vlees en brood. Eten waar ik me nooit prettig bij voelde. Ik at het omdat het nu eenmaal op tafel stond. Maar waarom eigenlijk? Ik schrapte steeds meer dingen uit mijn dieet. Ik stopte met koffie en met die enorme sloten melk. Ik werd vegetarisch en daarna veganistisch. Ik schrapte alcohol, granen, bouillonblokjes met smaakversterkers… Ik ging puur eten en stopte met verhitten van voedsel: bakken, braden en koken. Geen bewerkt fabrieksvoedsel meer, maar eten zoals de natuur het aanbiedt.
Gaandeweg werd ik steeds meer bewust van de rol die eten in ons leven inneemt. Ik durf te stellen dat we met zijn allen verslaafd zijn aan eten. Vooral aan bewerkt voedsel, zoals het uit de fabriek komt, met zout, suiker, vet en andere toevoegingen. Het wordt zo geproduceerd dat je er meer van wil. Ik merkte bij mezelf dat mijn leven aan elkaar hing van eetmomenten; een koekje bij de koffie, een snoepje onderweg, al was het maar een rijstwafeltje tussendoor. Ik at uit verveling, troost, gewoonte… Dat zomaar iets in mijn mond stoppen, ging me steeds meer tegen staan. Ik was afhankelijk van voedsel en had er genoeg van. Ik wilde vrij zijn.
Ik ging minder eten en begon met periodes vasten. Intermitted fasting – letterlijk wisselend vasten – waarbij je de periode tussen je laatste en eerste maaltijd langer maakt. Geen vijf of zes eetmomenten op een dag, maar één of twee en een periode van rust ertussen. Bijvoorbeeld niks meer na acht uur ’s avonds en de volgende dag pas weer om twaalf uur ’s middags. Je maakt de periode dat je eet korter: acht uur per dag om te eten, zestien uur om te vasten. Tijdens die zestien uur vinden er allerlei helende processen in je lichaam plaats. In plaats van continue bezig te zijn met spijsvertering, komt je lichaam tot rust en is er energie om te ontgiften, reinigen en opruimen. Er komt ook rust in je hoofd omdat je niet continue met eten bezig hoeft te zijn – van het bedenken wat je op tafel gaat zetten tot boodschappen doen, koken, tafel dekken, eten, tafel afruimen, afwassen….
Ik ging ook langere periodes achter elkaar vasten. Mijn eerste vastenkuur was een zevendaagse lever- en galblaasreiniging van Andreas Moritz. Daarna heb ik een langere kuur gedaan waarbij ik alleen rode druivensap met citroensap dronk. Het is bizar wat er met je ontlasting gebeurt tijdens het vasten. Er komt letterlijk zwarte viezigheid naar buiten. Op zich best logisch, ik had tenslotte decennia lang ‘rommel’ tot me genomen… Het bijzondere van vasten is dat je ook mentaal in een andere staat komt. Ik droom tijdens het vasten bijvoorbeeld heel veel, ook lucide – waarbij je bewust bent dat je droomt. Ook komen oude herinneringen uit mijn jeugd aar boven en krijg ik een helder beeld van hoe ik mijn toekomst in wil richten.
In Nederland is twee jaar geleden een vrouw overleden aan ondervoeding omdat ze wilde leven van het licht. Ik weet niet precies wat daar mis is gegaan, maar wat ik wel weet is dat dit een pad is waarbij je in goed contact moet staan met je lichaam. Goed luisteren naar wat het wél nodig heeft. De ziekenhuizen liggen vol van mensen met diabetes, hart en vaat ziekten, kanker enzovoort. Naar mijn idee is verkeerde voeding een grote oorzaak van ziekte en sterfgevallen over de gehele wereld. Vreemd genoeg hebben we het daar niet over, dat wordt geaccepteerd als een ‘normaal’ verschijnsel.
In het begin is vasten moeilijk. Ik had last van hoofdpijn, pijn in mijn nieren en cravings. Ontgiftingsverschijnselen. Inmiddels is mijn lichaam eraan gewend. Ik ervaar geen honger meer. Ik voel me heerlijk bij vasten. Hoe leger mijn lichaam, hoe scherper mijn hoofd. Ik ben helder, gefocust en alert. Ik heb de laatste drie dagen bijvoorbeeld niks gegeten. Wel gedronken. Ik heb appels geoogst van de appelboom verderop. Met de slowjuicer heb ik er sap van gemaakt en dat drink ik al dagen. Het voelt goed om te leven van wat er is. In de wei achter het huis staat ook een walnootboom. Als ik er langsloop, eet ik wat noten. Als ik courgette oogst in mijn moestuin, maak ik rauwe courgettesoep. Afgelopen zomer heb ik met name meloen gegeten: watermeloen, honing meloen… Soms neem ik een handje dadels of ander gedroogd fruit. Ik drink verse vruchtensappen en eet af en toe een lichte maaltijd met mijn kinderen of in een andere sociale context. Als ik eet is het uitsluitend voor de smaak of om iets te knabbelen.
Ik heb nooit overgewicht gehad en woog gemiddeld 63 kilo bij een lengte van 1.78 meter. Gewicht verliezen was nooit een motivatie. Toen ik de eerste keer vastte, raakte ik acht kilo kwijt. Mijn kinderen vonden me een spook! Inmiddels is mijn gewicht gestabiliseerd. Ik weeg nu rond de zestig kilo. Ik val niet meer af maar ben wel mijn buikje kwijt. Ik had altijd een opgezette buik, waarschijnlijk van alle granen en ongelukkige voedselcombinaties die ik at. Het voelt heerlijk om een gezond slank en leeg lichaam te hebben. Mijn lijf is nu mooier dan toen ik twintig was. Ik bedank het elke ochtend. Het voelt ook duizend keer beter. Mijn lage rugpijn is verdwenen, mijn huid is zacht en straalt en ik heb veel meer energie. Ik slaap minder en heb meer uithoudingsvermogen. Ik beoefen Kundalini Yoga, loop hard en ga regelmatig zwemmen in de plas.
Mijn kinderen vinden dat ik gek ben. Maar wel leuk gek gelukkig… Ik dring ze mijn eetpatroon niet op. Ik geef ze informatie maar laat de keuzeverder aan hen. Ik smeer boterhammen voor mee naar school en kook vegetarisch voor ze. Geen vlees vind ik al een stapje in de goede richting. Het is tenslotte een pad van bewustwording… De kinderen vinden het prima om thuis vegetarisch te eten, zolang ik maar iets lekkers maak in de plaats van vlees. De basis is altijd rauwkost: sla, komkommer, wortels, paprika, tomaten, radijs, venkel… Ik rangschik het mooi op een grote schaal en doe er altijd iets bij dat vult zoals quiche, pompoen of een andere vleesvervanger. Soms experimenteer ik wat met rauwe, veganistische recepten. Maar koken is niet echt mijn ding. Het hele idee van voedsel verhitten staat me tegen. Gekookt voedsel is dood. Ik bereid ingrediënten liever rauw. En ik eet liever fruit dan groente. Groente bestaat vooral uit veel vezels. Dat betekent veel werk voor je darmen. Ik wil mijn darmstelsel juist ontlasten. Leeg blijven van binnen. Zongerijpt fruit is ideaal. Het is licht verteerbaar en geeft direct energie. Fruit is energie van de zon omgezet in voeding. Als je fruit eet, eet je letterlijk het licht. Fruit is ook lekker snel klaar. Ik vind het zonde om veel tijd door te brengen in de keuken.
Als we uit eten gaan, bestel ik voor de gezelligheid ook wat mee. Ik was laatste met mijn kinderen een middag shoppen in Utrecht en ze wilden een hapje eten bij een Aziatisch restaurant. Ik nam een kokossoepje. Mijn kinderen mochten bestellen wat ze wilden. Mijn dochter nam gebakken inktvis en gefrituurde garnalen. Ik vind het niet makkelijk om te zien dat ze dierlijk voedsel en zoveel vettigheid eet, maar ik laat het wel. Zelf had ik de hele nacht last van mijn buik na dat soepje. Mijn lichaam is niet meer gewend aan vet, kruiden en toevoegingen.
Sinds ik vast, is mijn bewustzijn gegroeid op alle vlak. Ik sta heel anders in het leven. Waar ik me vroeger druk maakte over – bijvoorbeeld – werk, staan nu mijn welzijn, de zorg voor mijn kinderen en mijn relaties voorop. Mijn kinderen zijn mijn maatstaf. Als het goed met ze gaat, is het ook goed voor mij. Ik ben er voor ze en wil ze bijstaan als het nodig is. Vroeger ben ik daarin tekort geschoten. Ik was te druk met werk. Ook als ik fysiek aanwezig was, waren mijn gedachten vaak bij andere zaken. Dat is nu heel anders. Er is veel meer rust gekomen in mijn systeem. Als ik er ben, ben ik er nu ook écht.
Door het vasten is mijn zenuwstelsel tot rust gekomen. Mijn hele leven is vertraagd. Ik breng veel tijd door in de natuur, in mijn tuin, in het weiland waar het paardje van mijn dochter staat, in de bossen en op het strand. Ik hoef niet meer zoveel van mezelf. Ik sta niet meer onder druk, streef geen carrière na en ben zachter voor mezelf. Milder. Vroeger legde ik de lat hoog en kon ik mezelf enorm op m’n kop geven. Het was nooit goed genoeg. Als ik nu ergens niet aan toe kom, of dingen lopen anders dan gepland, dan geeft dat niks.
Mensen vragen weleens wat het verschil is tussen mij en iemand met anorexia. Ik snap die vraag, maar de twee zijn tegenovergesteld aan elkaar. Iemand met anorexia wil of kan niet eten uit zelfhaat, een vervormd zelfbeeld of angst voor het leven. Ik vast uit liefde voor mezelf. Ik omarm het leven! Mijn grootste winst én motivator is dat ik me schoon, puur en verbonden voel. Ik gebruik nauwelijks toiletartikelen meer zoals deo of zeep omdat mijn lichaamsgeur heel neutraal is geworden. Sinds ik vast, is mijn hele systeem gevoeliger. Ik voel wat er in mijn lichaam gebeurt. Als ik een blaadjes salie eet, geeft dat een smaakexplosie in mijn mond en voel ik meteen dat het werkt op mijn spijsvertering.
Als je stopt met eten, moet je niet doorjakkeren met stress. Die combinatie is gevaarlijk. Hoe schoner je wordt, hoe gevoeliger. Een beetje high eigenlijk. Sinds ik vast, heb ik een diepere beleving van het leven. Als de zon op mijn gezicht schijnt, voel ik de energie mijn lichaam in stromen. Ik voel beter wat ik zelf en wat de mensen om mij heen nodig hebben en kan daardoor mijn werk als therapeut beter doen. Ik heb meer te geven. Vasten heeft mijn leven mooier en voller gemaakt. Het geeft me de diepgang, waar ik mijn hele leven naar gezocht heb.’
* Een eerdere versie van dit verhaal verscheen eerder in Fabolous Mama. Dit is het verhaal van Anke en niet de mening van de redactie.
Breatharians geloven dat ze kunnen leven van lucht en licht – zonne-energie of prana – en geen eten of drinken nodig hebben. De grondlegger van Breatharianism is de Australische zakenvrouw Ellen Greve, beter bekend onder de naam Jasmuheen. Ook het Amerikaans-Ecuadoriaans echtpaar Akahi Ricardo (36) en Camila Castello (34) beweert al negen jaar te leven op niets anders dan wat fruit en bouillon. Zij noemen hun levensstijl ‘food-free’. Het echtpaar ziet er gezond en gelukkig uit. Toch wordt deze levensstijl in direct verband gebracht met ten minste vijf sterfgevallen. Naast de dood van een Utrechtse woongroepbewoonster, kwamen in voorgaande jaren ook in Schotland en Zwitserland aanhangers van de zonne-energietheorie om het leven.
Image by MBatty from Pixabay
