Foute (davidster) boel: De irrationele vijandschap tussen beerput en doofpot (1)
Wie waren die rechtvaardigen die zich tegen je beroepsmatige- en hetero privé leven aan bemoeiden en in de voetsporen stapten van een wispelturig bestuur, dat met hun kunstgrepen waarschijnlijk hoofdschuddende reacties zouden losmaken in de orthodox Joodse wijk Mea Sjearim in Jeruzalem. De voorzitter bleek een burgemeester te zijn geweest, die omdat hij tijdens zijn werk was afgeleid door een dosis porno de laan was uitgestuurd, een andere arbiter had excuus moeten aanbieden, omdat hij zich niet zo netjes had gedragen in een kindermisbruikzaak op een Joodse school.
De voorzitter van de betrokken gemeente zei alleen koosjer te zijn in zijn (regenboog) synagoge, en daarbuiten zijn huishouding te delen met twee van hetzelfde geslacht wat weer gemengde gevoelens opriep, terwijl een ander bestuurlid zijn gezicht in de synagoge niet of nauwelijks liet zien en vrijelijk achter de schermen de ene na de andere beschuldiging de lucht in mocht slingeren. Met andere woorden: de heilige boontjes hadden ook zo hun bijzondere karaktertrekjes.
De verknipte uitspraak van de arbiters werd betwist door een advocaat van naam en faam. Hij zag mogelijkheden om verder te procederen, maar beging daarmee ook een blunder, zo bleek later, want als hij zich beter had verdiept in de materie was hij daar niet aan begonnen. De uitruil website tegen royement bleef coûte que coûte ook in het vervolgtraject overeind staan.
Een belangrijk detail in het geheel was, dat een rechtszaak over de omstreden uitruil onmiddellijk beëindigd had kunnen worden als het bestuur in navolging van de arbitrale uitspraak voldaan had aan zijn inspanningsverplichting en het voorstel had geaccepteerd om de website over te dragen (leveringsverplichting) en dit in het proces-verbaal van de rechtbank had laten opnemen. Twee bestuursleden durfden die beslissing echter niet te nemen zonder de anderen daarover te hebben geraadpleegd.
Na twee weken kwamen ze terug met de mededeling, dat ze geen vertrouwen in de goede bedoelingen van de aanbieder hadden. Het bestuur wilde verder procederen, maar besefte kennelijk niet dat ze daarmee ook kozen dat voor eigen rekening te doen. En niet later, zoals het wel deed, kon beweren dat ze door hun tegenstander op kosten waren gejaagd. Dat gebeurde overigens achter de rug van de leden om, want die waren niet op de hoogte gebracht van de bijzondere manoeuvres van het bestuur. De democratische beginselen van de gemeente waren daardoor op het spel gezet.
Met dit vooruitzicht besloot het lid zelf als noodgreep een organisatie op te zetten die onderwijs zou geven aan (geroyeerde) kinderen die geen lid wilden of konden zijn van de gemeente. Omdat het bestuur het vertrouwen in hem had opgezegd, werd de website om administratieve redenen overgedragen aan de nieuwe organisatie in de hoop dat het bestuur van die de overdracht wel zou willen aannemen.
Toen het echter weer op een aanbod aankwam en tegemoet werd gekomen aan de opgelegde dwangsom om de website over te dragen, wees het bestuur dit opnieuw af. Het meende dat er sprake was van een ‘dwaalspoor’, omdat een nieuwe organisatie de website in handen had gekregen na de eerdere afwijzing wegens vermeend wantrouwen.
Het duurde nog geruime tijd voordat ook het bestuur bekend wilde maken op wie zijn/haar naam de website moest worden overgedragen. Toen dat eindelijk was gebeurd, weigerde het bestuur het royement in te trekken, omdat de overdracht te veel tijd in beslag zou hebben genomen en bleek dat het slechts de waan had opgehouden.
Foute (davidster) boel: De irrationele vijandschap tussen beerput en doofpot (slot)
