Een bijzonder prachtig in beeld gebrachte film is ‘Silence of the Tides’ over het Waddengebied dat zich uitstrekt van Nederland en Duitsland tot in Denemarken. Met onovertroffen sfeerrijke, heldere en gevarieerde beelden van regisseur Pieter-Rim de Kroon. Met name het geluid van geluidsman/geluids designer Victor Dekker moet genoemd worden.
Zelden hoorde ik zulk kraakhelder en detailrijk geluid in een film. Weidse beelden vaak vlak na zonsopkomst of net voor zonsondergang gedraaid. Eindeloze vergezichten van stranden met wisselende zonnestanden, vele strandvogels, waaronder mooie close up beelden van lepelaars. Zeehonden en zeeleeuwen die met hun ogen knipperen in een zandstorm.
Meesterwerk
Maar ook dieren onder het wateroppervlakte als zwemmende kwallen, krabben, garnalen en andere creepy crawlers. Geen detail ontgaat de Kroon en zijn crew. De mens komt ook voor in dit Waddendomein, in de vorm van een postbode met een krakkemikkig treintje. En wetenschappers die de vlucht van vogels onderzoeken en de dieren ringen. Kinderen spelen op het strand. Dan is er nog een jonge vrouw die orgel speelt in een oude kerk op een van de eilanden.
De muziek vormt een deel van de geluidsband. Pieter –Rim de Kroon maakte eerder de met een Gouden Kalf bekroonde film ‘Hollands Licht’. ‘Silence of the Tides’ gaat ongetwijfeld hoge ogen gooien in Nederland en in het buitenland met dit meesterwerk. De film komt begin 2021 in de bioscoop.
Vittorio de Seta
Uit een andere tijd, tussen 1954 en 1959 opgenomen, zijn 10 korte films te zien van de in Nederland vrij onbekende filmmaker Vittorio de Seta (1923-2011). Poëtische in beeld gebracht en met een fijn oog gemaakt. In de Top 10 van de hoofdgast van IDFA Gianfranco Rosi opgenomen. Authentieke, antropologische parels over zwaardvis vissers, tonijnenvissers, mijnwerkers in een oude zilvermijn, geiten- en schapenhoeders en een over de graanoogst met behulp van zwaarbepakte muilezels.
Ritueel
Opmerkelijk is een rituele processie waarbij het hele dorp uitloopt, bomen worden aangesleept uit de bergen, waarvan een torenhoge houtenpaal wordt gemaakt. Diegene die het hoogst weet te klimmen, slechts met handen en voeten, is de held van de dag.
Erg mooi geobserveerd en gemonteerd met veel gevoel voor ritme. Net als in ‘Silence of the Tides’, wordt deze film dikwijls net na zonsopkomst en kort voor zonsondergang gedraaid. Mooi diffuus licht en lange schaduwen. De camera staat vaak net iets lager dan het onderwerp en De Seta houdt van silhouetshots van mensen lopend op een dijk of heuvel.
Vittorio de Seta werd gezien als een van de meest fantasierijke realistische filmers uit de jaren zestig. Het zou zonde zijn als de films alleen in IDFA vertoond worden. Een tip voor Eye Filmmuseum in Amsterdam, kunnen zij niet een programma over deze bijzondere filmmaker samenstellen.
– trailer Silence of the Tides: https://youtu.be/-KOmKcCdaos
– Fotorechten IDFA 2020.
