Zo zat ik eens in een oude Linda (u weet wel, het magazine) te bladeren totdat ik op een close-up foto van iemands vulva stuitte. Het zou allemaal te slapjes naar beneden hangen nadat in de loop van tijd drie kinderen erdoor het levenslicht zagen. Dus hop, het mes erin voor een schaamlipcorrectie. Ik gruwel al bij de gedachte. Een borstverkleining of vergroting is er maar heel gewoontjes bij.
Opgespoten billen
Siliconen die in billen worden gespoten voor een uitstekend achterwerk, zoals dat van Kim Kardashian, vrouwen doen het. Ook volle, sensuele lippen à la Angelina Jolie zijn gewild. Meestal gaat het mis en eindigt ze met een mond als van een eend. De met botox volgespoten lijntjes en rimpels om weer die gladde huid van een twintiger te krijgen, worden ook niet geschuwd. Ik vraag me af, wat doen vrouwen zichzelf aan? Sterker nog, ik word er zelfs een beetje verdrietig van. Maar natuurlijk kiest ze hier zelf voor.
In boerka’s gehuld
Ernstig wordt het als de vrouwelijke rondingen in boerka’s moeten worden gehuld ter bescherming van wellustige mannen. Dan is de huid van haar gezicht ook nog al eens ‘te veel’ en alleen haar ogen mogen zichtbaar. Ook zorgwekkend: vrouwen die ‘te veel’ huid laten zien, te schaars gekleed gaan en ‘die beter hadden moeten weten nu ze seksueel geweld zelf hebben uitgelokt’.
Maar de kritiek, de commentaren, verwijten en het wegwerken van haar onwenselijkheden gaan niet alleen maar om de buitenkant.
Moordenares
Nee, de kritiek en bemoeienis richt zich ook op de binnenkant van het vrouwenlichaam. De baarmoeder, het vrouwelijk orgaan dat leven voortbrengt, wordt bevochten en bekritiseerd. Wetten bepalen dat de vrouw een misdaad begaat als zij kiest voor wat er in haar buik gebeurt: het afbreken van een ongewenste zwangerschap. Zij mag daarover niet vrij beslissen en belandt samen met de uitvoerende arts achter slot en grendel, mocht ze dat wel doen. Bijvoorbeeld in Marokko waar de journalist, Hajar Raissouni, in 2019 werd veroordeeld voor seks buiten het huwelijk en een abortus. Ze werd onderworpen aan een medisch onderzoek en moest voor een jaar achter de tralies verdwijnen. Na hevig maatschappelijk verzet, kwam ze eerder vrij.
Er zijn nog steeds 71 landen waar abortus, in het geval van zwangerschap als gevolg van verkrachting verboden is, en ook niet onder bepaalde restricties – zoals de gezondheid van de vrouw en van de foetus – is toegestaan. Abortus is bij wet volledig verboden in de Dominicaanse Republiek, El Salvador, Nicaragua, Honduras en, de wat betreft status omstreden republiek, Abchazië.
‘Baas in eigen buik’
De anti-abortus geluiden in de Verenigde Staten zijn de laatste jaren heviger. Deze week publiceerde de website Politico het nieuws dat het Amerikaanse Hooggerechtshof de omverwerping wenst van de abortusrechten, zo bleek uit een uitgelekt advies van februari 2022 dat Politico in handen kreeg. Het advies is echter nog niet definitief, maar nu al vreest ‘pro choice’ – Amerika voor een einde aan de legalisering van abortus dat sinds 1973 door het Amerikaanse Hooggerechtshof is bepaald met de controversiële uitspraak Roe v. Wade. Mocht de rechterlijke uitspraak na een halve eeuw inderdaad sneuvelen, zal in bijna dertig van de vijftig staten abortus grotendeels onwettig worden.
Ook in Nederland nemen de anti-abortusgeluiden toe. ‘Baas in eigen buik’, de zeggenschap over wat er met haar eigen lichaam gebeurt, is niet aan de orde volgens de christelijke politieke partijen SGP en ChristenUnie, en ‘pro life’ organisaties als bijvoorbeeld Schreeuw om Leven. Volgens ProLife Europe zelfs niet als de vrouw zwanger raakt na een verkrachting.
De beslissingsbekwaamheid van de vrouw om over haar eigen leven te beschikken, wordt zwaar in twijfel getrokken. Geleidelijk aan heeft ‘Pro-Life Nederland’ inmiddels al aardig wat succesjes behaald. Dat gaat voornamelijk geruisloos, volgt uit dit verrassende onderzoek van De Groene Amsterdammer.
Foutje, bedankt!
Zelfs met steun van D66 is er succes behaald in de strijd tegen het recht op abortus. Wie had dat ooit gedacht? Met een initiatiefwet van Vera Bergkamp (nu Tweede Kamer-voorzitter) in 2019 zorgde de partij ervoor dat de naam van een ongeboren kind voortaan kan worden ingeschreven in het bevolkingsregister. En dat geldt nu ook voor geaborteerde foetussen. Oeps, dat was natuurlijk niet de bedoeling. Door deze wet wordt aan de stoelpoten gezaagd van de non-juridische status van de foetus, en daarmee het Nederlandse recht op abortus.
Abortus buddy
Er zijn speciale buddy’s die vrouwen naar de abortuskliniek in Rotterdam en Den Haag vergezellen, omdat zij, die een half uur later op haar meest kwetsbaars is, opgewacht wordt door vreemde, bemoeizuchtige vrouwen en mannen, conservatieve ‘pro-life’ activisten, die zich met haar persoonlijke keuze bezig houden. De indringers van haar vrijheid bombarderen haar met hun ongevraagde commentaren, juist voordat ze de ingang van de kliniek betreedt. Alsof het voor de vrouw lichtzinnig even om een abortusje halen gaat. Ze zouden beter moeten weten.
Te weinig of geen kinderen
Een andere klacht is dat er ‘te weinig’ in haar buik gebeurt, omdat de moderne vrouw geen of niet genoeg kinderen krijgt en daarmee hele samenlevingen ten val zou brengen. Is het niet de kerk, dan zijn het ultra-conservatieve stemmen die menen dat vrouwen moeten baren en verder hun mond maar moeten houden. Forum voor Democratie-leider, Thierry Baudet, vreest zelfs voor de teloorgang van Europa als West-Europese vrouwen zo weinig kinderen blijven baren en in plaats daarvan hele andere ambities hebben.
De baarmoeder als onderwerp van politieke bemoeienis om macht te krijgen over wat een vrouw met haar eigen lichaam doet. Paus, koning, president, ayatollah, politicus en ‘pro-life’: blijf er met je fikken af!
Beeld: Artem Labunsky/Unsplash.
