Toen ik vorig jaar een tijdje op een eco-community verbleef, hoorde ik mensen praten over Christina van Dreien en hoe bijzonder dit meisje was. Ze zou in contact staan met andere planeten, communiceren met planten en dieren en op aarde zijn om de mensen de weg te wijzen naar het licht. Ik werd nieuwsgierig. Wie was dit meisje? Ik bestelde het boek en een paar dagen later viel het op de mat…
De titel sprak me niet meteen aan – al wordt al lezende duidelijk waar die naar verwijst – en ook de cover (paars met pasteltinten) duwt het boek in een bepaalde richting: die van geitenharensokken, wierookstokjes en namasté-types. En dat is jammer, want de boodschap van Christina is mooi en universeel, namelijk dat geluk ligt in het vinden van je specifieke levenspad, dat we aardig voor elkaar moeten zijn en dat we ieder moment de keus hebben om voor het goede (het licht) te kiezen.
Deze boodschap lijkt verdacht veel op die van de Stoïcijnen, de Griekse wijsgeren die al ver voor onze jaartelling predikten dat ieder mens op aarde een specifieke lotsbestemming heeft en zou moeten streven naar een deugdelijk leven: verstandig, rechtvaardig, beheerst, moedig en standvastig. Met andere woorden: een goed leven. De leidraad hierbij is het juiste doen bij iedere keuze. Of zoals Christina het verwoordt: kiezen voor het licht.
Het boek over Christina is geschreven door haar moeder die schrijft onder het pseudoniem Bernadette van Dreien. Bernadette was vroeger hardloopster en is nu werkzaam als natuurgenezer. Ze is singlemoeder van twee kinderen: Christina (geboren in 2001) en zoon Mario (geboren in 20003). In haar boek beschrijft ze de eerste zeventien jaar van het leven van Christina, een gevoelig meisje dat de wereld en het universum anders beleeft dan de meeste van ons.
Op de flap van het boek staat dat Christina is geboren met een sterk verruimd bewustzijn en dat zij het menselijk bestaan ziet en leeft als een samenhang van kwantumfysica, neuropsychologie en spiritualiteit. Wat daar precies mee bedoeld wordt, blijft in het boek wat vaag. Wat wel duidelijk wordt, is dat Christina paranormaal begaafd is, meerdere dimensies ervaart en in contact staat met andere realiteiten.
Haar moeder beschrijft haar als een meisje dat behoort tot een nieuwe generatie van hoog gevoelige mensen, de zogenaamde ‘nieuwetijdskinderen’. Christina is van jongs af aan opmerkelijk zachtaardig en wijs en heeft een sterk gevoel voor ethiek. Zelf zegt ze dat op aarde is gekomen om de mensen te ondersteunen bij het ontwikkelen van een verruimd bewustzijn. Met een bredere horizon kunnen we nieuwe oplossingen en perspectieven ontwikkelen die succesvol en duurzaam zijn voor de wereld. Maar om dit te doen, moeten we wel de juiste keuzes maken…
Die juiste keuzes omschrijft Christina als kiezen voor het licht. De tegenhanger van het licht beschrijft ze als het ‘on-licht’: duistere machten die groeien door haat, uitbuiting, controle en machtswellust. Door de woordkeuzes neigt het boek af en toe naar complot-denken, alsof een kleine groep ‘wezens’ de mensheid naar de ondergang wil leiden. Hoewel ik een open mind heb en me realiseer dat veel wonderen van het universum mijn verstand te boven gaan, gaat het idee van ‘wezens’ die de touwtjes in handen hebben, mij toch wat ver.
Tegelijkertijd geloof ik wel zeker dat het leven op aarde gestuurd wordt door machtsstructuren, zoals de honger naar geld die lijdt tot uitbuiting, jaloezie en egoïsme. Ook is er veel angst op aarde en angst houdt mensen in de greep. Ik zie dus wat Christina zegt, maar waar zij spreekt over wezens, hou ik het graag wat abstracter. Als we dan weer teruggaan in de geschiedenis, zien we wederom dat Christina eigenlijk niets nieuws vertelt.
Toen de Stoïcijnen in Europa hun wijsheid verkondigden, stonden aan de andere kant van de wereld de Taoïsten op in China. Zij omschreven het universum als een dynamisch geheel dat bestuurd werd door de steeds veranderende interactie van tegengestelde kosmische krachten, Yin en Yang: goed en slecht, rust en drukte, licht en donker. Of in de woorden van Christina: licht en on-licht. Als ik de woorden van Christina wat abstracter neem en niet te letterlijk, kan ik haar beter volgen.
Want dat er allerlei machtsstructuren op aarde uit zijn op controle, is een feit. Ook de bekende hedendaagse filosoof Yuval Harari (van o.a. het boek Sapiens) beschrijft vanuit een andere zienswijze hoe diverse structuren op aarde werken aan uitbreiding van macht en controle. Wat Christina zegt, sluit dus aan bij wat filosofen zeggen, in het verleden en nu. Wat haar verhaal anders maakt, is dat Christina een beeld schetst van het universum dat veel groter en uitgebreider is dan hoe de meesten van ons het ervaren.
Volgens Christina zullen alle mensen in de toekomst meerdere dimensies kunnen ervaren. Het is een kwestie van bewustzijnsverruiming en het verhogen van onze frequentie. Je frequentie verhogen doe je door je te richten op het licht, op het goede, op liefde. Dat lijkt weer veel op de boodschap van Jezus: wees aardig voor elkaar, bied elkaar de helpende hand, richt je op liefde en compassie.
De inhoudelijk boodschap van Christina is er dus eentje die al vaker verkondigd is op aarde. Kennelijk hebben we het nog steeds nodig om deze boodschap te horen. Want we voeren nog steeds oorlog en we maken nog steeds ruzie en wat er in deze tijd nog bij komt is dat we de natuur kapot maken omdat we meer en meer willen. Dat er een nieuwe generatie opstaat die de mensheid een andere kant op wijst, lijkt mij een goede zaak.
Die andere kant, noemt Christina het licht. Het licht dat we vergeten zijn. De titel van het boek verwijst ernaar. En ook naar het feit dat Christina geboren werd als tweeling. Samen met haar tweelingzusje Elena wordt Christina veel te vroeg geboren na een zwangerschap van 26 weken. Ze wegen amper 600 gram. Elena overlijdt na zeven weken aan een hersenvliesontsteking. Christina overleeft, maar heeft de eerste jaren veel verzorging nodig. Tot haar zesde jaar krijgt ze sondevoeding. Tot ze zelf aangeeft dit niet meer te willen…
Ondanks haar moeilijke start, ontwikkelt Christina zich tot een rustig en tevreden meisje. Ze klaagt nooit, is niet ongeduldig, huilt niet en maakt geen ruzie met haar broertje. Ze houdt erg van dieren, planten en stenen en leest van jongs af aan dikke boeken over uiteenlopende onderwerpen, zoals sterrenkunde, natuurwetenschap, astrologie en kwantumfysica.
Vanaf haar veertiende vertelt Christina haar moeder over haar niet-alledaagse waarneming van de wereld. Ze vertelt dat ze meerdere dimensies waarneemt, dat ze kan communiceren met dieren, dat ze door muren heen kan kijken en dat ze contact heeft met overledenen en andere wezens uit het universum. Ook vertelt ze dat haar overleden zusje Elena altijd bij haar is als lichtgids.
Volgens Christina leven we in een tijd waarin veel op het spel staat. Daarom is zij gekomen met een speciale taak. Het is haar missie om de mensen te helpen bij het ontwikkelen van een verruimd bewustzijn, om ons te laten inzien dat we goddelijke wezens zijn en dat we licht en vrede kunnen verspreiden op aarde. Hoewel er volgens Christina hulp is vanuit hogere sferen, hebben wij een vrije wil en is het aan ons hoe wij invulling geven aan ons aardse bestaan. Maar als we kansen laten lopen, krijgen we altijd een tweede, derde of vierde kans…
Het boek Christina, tweeling in licht geboren is het eerste boek in een serie. Dit eerste boek is eigenlijk een intro. Het richt zich op Christina’s jeugd tot aan haar volwassenheid. Zoals elke moeder is Bernadette enorm trots op haar kinderen dat steekt ze niet onder stoelen of banken. Ze valt wat vaak in herhaling en soms is de toon wat moralistisch, bijvoorbeeld als ze vertelt over haar idee van gezonde voeding en hoe we onze kinderen zouden moeten groetbrengen.
Op zich zegt ze geen gekke dingen, ik kan me er heel goed in vinden. Maar toch denk ik dat het verhaal van Christina beter uit de verf zou komen als het geschreven wordt door een objectieve biograaf. Hetzelfde geldt voor de interviews die ik vind op youtube. Het is steeds dezelfde vrouw die de vragen stelt en het is duidelijk dat de interviewer zelf al weet wat het antwoord moet zijn, ze komt wat vooringenomen en sturend over. Zo gniffelt ze tegen Christina dat zij beiden wel weten dat wat er in de kranten staat niet waar is… (?)
Opvallend is ook de mannelijke inslag van het boek. Dit verbaast me omdat het geschreven is door een vrouw, gaat over een vrouw en ook vertaald is door een vrouw. Toch wordt steeds weer verwezen naar ‘hij’. De mens is ‘hij’, de ziel is ‘hij’, en zelf de aarde – die door Christina beschreven wordt als vrouwelijk – wordt in het boek aangeduid met ‘hij’. Ik stoor me aan dergelijke vermannelijking van de taal, maar wellicht ligt dat aan mijn feministische inslag.
Samenvattend vind ik het boek niet geweldig maar het fenomeen Christina wel heel interessant. Ik vind haar een bijzonder mens en wil na het lezen van dit boek meer over haar weten. Hoe is het om te leven met een verruimd bewustzijn? Hoe kunnen we de evolutie van de mens een goede kant op sturen? Hoe zit het precies met die machtsstructuren? Wat hebben de planten en dieren te vertellen? Hoe zit het met stenen en wat heeft moeder Aarde ons te vertellen?
Dat we nog lang niet alles weten over de wereld en het universum moge duidelijk zijn. Een nederige houding ten opzichte van nieuwe kennis en toekomstige evolutie lijkt mij altijd gepast. Want dat de mensheid nog niet is uit-geëvolueerd lijkt me logisch. Waarom zou dit het eindpunt zijn? We gebruiken nog maar tien procent van onze hersenen. Wie weet wat er verder nog mogelijk is…
Sowieso is het goed om open te staan voor nieuwe, alternatieve geluiden. Het is onverstandig om dingen die we (nog) begrijpen weg te wuiven als onzin. We zijn al veel te vaak in die val getrapt. Denk bijvoorbeeld aan Copernicus en Galilei die werden uitgelachen en veroordeeld toen ze het vernieuwende idee aandroegen dat niet de aarde, maar de zon het middelpunt van ons sterrenstelsel was…
Ik ben vooral benieuwd naar wat Christina zelf te vertellen heeft. Haar eerste eigen boek heeft wederom een wat vage titel: De ongehoorzaamheid van de liefde. Zo’n titel spreekt een beperkte doelgroep aan en dat vind ik jammer omdat de boodschap van Christina veel breder uitgedragen zou kunnen worden. Maar de vragen die het boek stelt zijn interessant genoeg om voorbij de titel te kijken. Hoe heeft dit alles (de toestand op aarde) kunnen gebeuren? Waarom is er zoveel ellende in de wereld? En niet onbelangrijk: hoe loopt het allemaal af? …
Ik ben benieuwd!
Beeld: Govinda.ch
