Annelore is fotograaf
Leeftijd: 45 jaar
Beroep: fotograaf
Thuis: man en twee kinderen
“Op de middelbare school was tekenen mijn lievelingsvak. Ik wist ook al dat ik later iets creatiefs wilde gaan doen, maar wat? Na de havo heb ik verschillende dingen geprobeerd. Een jaar de HBO opleiding tekenleraar, daarna anderhalf jaar grafische vormgeving aan de kunstacademie… Maar dat was het niet. Pas op de fotoacademie, voelde ik me thuis. Ik wilde fotograferen en dat gevoel is nooit meer weggegaan.“
“Tijdens de opleiding liep ik stage bij een reclamefotograaf. Het klikte goed, en ik ben een aantal jaar bij hem blijven werken. Tien jaar geleden ben ik voor mezelf begonnen als als zzp-er*. Ik fotografeer voor reclamebureaus en tijdschriften, voornamelijk portretten en lifestyle*. Ik fotografeer vooral op locatie*, dus ik ben veel op stap met de camera. Als ik voor een reclamebureau een productie* doe, regel ik alles: van modellen tot visagie. Tijdschriften hebben vaak hun eigen mensen voor styling. Op dagen dat ik niet fotografeer, zit ik achter de computer: beelden bewerken, mailen met klanten, administratie bijhouden, enzovoort. Mijn werk is heel afwisselend en divers.”
“Het leukste aan mijn werk vind ik het fotograferen! Het blijft een uitdaging om steeds weer iets nieuws te maken, anders, sterker, beter… Het kan áltijd beter en mooier. Zo push ik mezelf steeds naar een hoger niveau. Ook leuk, is dat ik veel interessante mensen ontmoet en zij mij een kijkje geven in hun leven. Tot slot is de vrijheid van het freelancen heerlijk. Ik kan mijn eigen tijd indelen, en dat is in combinatie met kinderen ideaal.”
“Een nadeel van mijn werk is dat ik alle beslissingen zelf moet maken. Als je samenwerkt, kan je dingen overleggen. Ik werk natuurlijk wel samen met opdrachtgevers, journalisten, modellen en mensen van visagie en styling, maar die hebben een ander beroep. De fotografie is echt mijn afdeling. Als freelance fotograaf moet je altijd actief blijven: acquisitie doen, niet het leukste werk. Gelukkig heb ik in de loop der jaren wel een netwerk opgebouwd van min of meer vaste opdrachtgevers.”
Inge is psycholoog
Leeftijd: 48 jaar
Beroep: psychologe
Sinds: 20 jaar
Thuis: twee kinderen
“Als jong meisje wilde ik binnenhuisarchitect worden. Ik houd ervan om dingen mooier te maken. Dat doe ik in mijn werk als psychologe ook: bijdragen aan verbetering van de situatie. Niet te lang stil blijven staan bij de klachten, bij wat niet goed is, maar focussen op iemands kracht. Wanneer voelt iemand zich wél goed? Wat is het verschil met hoe het nu gaat en wat moet er gebeuren om daar te komen? Dat positieve denken in mogelijkheden, vind ik het leukst aan mijn werk.”
“Na mijn afstuderen heb ik een paar jaar op de universiteit gewerkt als onderzoeker. Niets voor mij. Ik ben niet gemaakt om les te geven en anderen uit te leggen hoe het moet. Ik ben zelf veel te nieuwsgierig! Ik wil puzzelen en uitzoeken hoe dingen zitten. Die instelling past beter in een therapeutische setting*. Dus maakte ik de overstap naar een praktijk. Ik heb in een groot gezondheidscentrum gewerkt en dat was leuk en leerzaam. Toch heb ik uiteindelijk gekozen voor een privépraktijk. De vrijheid die dat biedt, is onbetaalbaar. Ik ben niet alleen psychologe, ik ben nu ook ondernemer. Ik kan mijn eigen tijd indelen. Dat is fijn omdat ik schoolgaande kinderen heb en ook andere dingen doe zoals trainingen en cursussen organiseren.”
“Mensen denken bij een psycholoog al snel aan ‘liggen op een bank en je hele hebben en houwen blootgeven’. Dat kan, maar meestal gaat het anders. Een cliënt komt bij binnen en gaat zitten. Ik heb een fijne praktijkkamer met openstaande deuren naar de tuin. Ik maak een kopje thee of koffie. En dan beginnen we… Meestal duurt het een uur per keer en gemiddeld komen mensen zo’n zes keer terug. Ik wil graag met mijn aandacht bij mijn cliënten blijven, daarom maak ik niet meer dan vijf afspraken op een dag. De rest van de tijd besteed ik aan administratie, mailen, dat soort dingen…”
“Ik zie allerlei mensen van alle leeftijden, veel twintigers. Mensen met angsten, met depressieve klachten, mensen die zichzelf overbelasten… Maar ook stellen met relatieproblemen en soms een heel gezin met kinderen. Ik vind niet snel iets gek of raar, daardoor durven mensen hun problemen aan mij te vertellen.”
“Sinds ik mijn eigen praktijk heb, mis ik soms collega’s. De gezelligheid, maar ook het overleg in de wandelgangen. Wat vind jij van dit of dat? Wat zou jij doen? Gelukkig werk ik af en toe als interim-psychologe in een groter bedrijf, dan val ik voor een periode in voor iemand die met verlof is. Zo heb ik toch collega’s!”
Marije is glazenier
Leeftijd: 45 jaar
Werk: glazenier
Sinds: 17 jaar
Thuis: een zoon
“Na de middelbare school studeerde ik kunstgeschiedenis aan de universiteit. Ik wist nog niet precies wat ik wilde, en ging een tijdje werken in Barcelona. Eén van mijn favoriete steden, vol prachtige kunst. Op een feestje ontmoette ik een leraar Glazenier. Hij werkte aan de kathedraal van Girona en restaureerde de oude gebrandschilderde* ramen. Hij nodigde me uit om mee te helpen en ik werd op slag verliefd op het werk. Voor mij is het de perfecte combinatie van kunst, geschiedenis en vakmanschap. Ik heb een tweejarige opleiding gevolgd in Barcelona, en ben vervolgens in Nederland begonnen als glazenier.”
“In het begin deed ik vooral reparaties bij mensen thuis, in kerken en alles ertussen in. Langzaam aan kreeg ik steeds meer ontwerpopdrachten. Mensen met specifieke wensen, zoals een foto van een overleden hond gebrandschilderd in glas. Naast werk in opdracht, maak ik ook vrij werk waarmee ik exposeer. Maar mijn hart ligt bij restauratie. Ik houd van de technische kant, het zoeken naar de juiste oplossing om een werk weer helemaal mooi te maken.”
“Ik heb een atelier aan huis met een grote glasoven. Mijn werk is heel gevarieerd: van administratie en ontwerpen, tot uitrekenen hoe groot de stukken glas moeten zijn en het snijden ervan. Of ik sta dagen in de steigers, en voel me net een bouwvakker! Het belangrijkste van mijn werk is een goed en mooi product afleveren dat tientallen jaren of zelfs langer kan blijven staan.”
“Een bijzondere opdracht? Naar eigen ontwerp zes meter hoge ramen maken in de kerk in mijn geboortedorp. Extra bijzonder is dat mijn grootvader achter die ramen begraven ligt!”
Foto van Adil Ansari via Unsplash
