De aftrap vond plaats in 2018 met ‘Nightports w / Matthew Bourne’. Het bronmateriaal voor het album kwam voort uit verschillende sessies met de eigenzinnige componist en pianist Matthew Bourne. Tijdens deze sessies bespeelde het trio verschillende piano’s, elk met hun eigen unieke kenmerken en mogelijkheden als toetsen-, snaar- en percussie-instrument. Het Nightports duo en Matthew Bourne hadden als uitgangspunt dat ze alleen de muziek en geluiden die ze zelf hadden gespeeld en voortgebracht wilden gebruiken voor het eindresultaat. De opnamen konden wel worden vervormd, bewerkt, uitgerekt, in stukken geknipt, opnieuw geordend, enzovoort.
Hetzelfde principe werd toegepast op de opvolger ‘Nightports w / Betamax’ uit 2020. Nightports ging hierbij een instrumentale dialoog aan met drummer en percussionist Betamax, die het ritmische hart vormt van The Comet Is Coming, de Londense band die graag experimenteert met jazz, elektronica, funk en psychedelische rock.
Het derde album in de serie, ‘Nightports w / Tom Herbert’ uit 2022, was het resultaat van een samenwerking met jazz- en groove-contrabassist Tom Herbert, bekend van onder andere Polar Bear en The Invisible.
Het duo bracht vervolgens het digitale album ‘Minster’ uit, gebaseerd op de klokgeluiden die te horen zijn vanuit de klokkentoren van ‘Hull Minster’, voorheen bekend als ‘Holy Trinity Church’, in de havenstad Kingston upon Hull in Yorkshire, Engeland.
Nu is deel vier in de serie ‘Nightports w /’ uitgebracht, opnieuw in samenwerking met Matthew Bourne. Dit album heeft de titel ‘Dulcitone 1804’, naar het instrument dat Bourne bespeelt.
Een Dulcitone is een toetsinstrument dat geluid voortbrengt door stemvorken die trillen wanneer ze worden aangeslagen door hamers bedekt met vilt. Thomas Machell uit Glasgow ontwierp het instrument en het werd gedurende ongeveer 40 jaar in kleine hoeveelheden geproduceerd door de firma Thomas Machell & Sons aan het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. ‘Dulcitone 1804’ is opgenomen op instrument nummer 1804.
Een belangrijk kenmerk van de Dulcitone is zijn draagbaarheid. Dit komt door de lichte en compacte constructie en doordat de stemvorken niet snel ontstemd raken, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de snaren van een piano. Hoewel het volume beperkt is, zorgen de heldere bel-achtige klanken van het instrument voor een bijzondere kwaliteit, zoals te horen is op ‘Dulcitone 1804’.
In 1995 publiceerde de Britse auteur, muziekcriticus en experimentele musicus David Toop een boek over een fascinerende sonische geschiedenis. Hij neemt de lezer daarin mee op een reis van de regenwouden van de Amazone tot de metropool Tokio, en belicht het werk van artiesten als Brian Eno, Sun Ra, Erik Satie, Kate Bush, Kraftwerk en Brian Wilson. De titel van het boek, ‘Ocean of Sound: Aether Talk, Ambient Sound and Imaginary Worlds’, lijkt ook perfect passend bij de klanken gecreëerd door Nightports en Matthew Bourne voor hun nieuwe album.
‘Dulcitone 1804’ neemt zowel musici als luisteraars mee naar een fascinerende, andere wereld vol geluiden. Deze lijken te verhalen over oude, verdwenen culturen en misschien zelfs over toekomstig leven. De heldere klanken van de Dulcitone vermengen zich op organische wijze met de (live) elektronica van Nightports en roepen associaties op met de gezangen van walvissen in de oceanen. Minimalistische golven spoelen aan op muzikale getijdenstromingen en diep verborgen in het levendige geruis klinken zachte tinkelingen en beeps, als de echo van een sonar.
‘Dulcitone 1804’ is natuurlijk te beluisteren als een aangenaam ambient album. Maar voor wie wil, biedt de oceaan van geluid ook de sensatie van vrij bewegen op de stroom van de fantasie.
Nightports w / Matthew Bourne – Dulcitone 1804
Leaf | Konkurrent
