C. Cornell Evers

Terwijl het Nederlandse popklimaat vooral ook wordt bepaald door het geweeklaag van een groot deel van de betrokkenen, vieren voorbij onze landsgrenzen The Nits het ene succes na het andere. Na onder anderen Duitsers, Fransen, Zwitsers en Scandinaviërs gingen onlangs ook de Russen overstag voor de troubadours uit The Dutch Mountains. Een reportage vanaf het Rode Plein over een winnend team in Moskou. door C. Cornell Evers, OOR 8 april 1989 De baardige Aleksandr Lipnitski is de bassist en ideoloog

door C. Cornell Evers OOR 19 september 1992 Us is man en vrouw, ouder en kind, wij allemaal samen. Us is de nieuwe CD van Peter Gabriel. Het inclusief denken 'Where do you go to my lovely?' klinkt de stem van Peter Sarstedt uit de luidsprekers in het café van Jan & George Gynn. De prullaria achter de tapkast en de plastic tafelkleedjes doen goedkoop aan, maar dragen tegelijkertijd bij tot de sfeer van gemoedelijkheid die het dranklokaal kenmerkt. Ik

De Newyorkse Last Poets worden door de huidige generatie rappers vaak aangeduid als de 'godfathers' van het genre. Andersom hebben Suliaman El-Hadi en Jalal Nuriddin een weinig hoge pet op van hun navolgers. 'De hip hop-scene is totaal niet interessant. Ze vormt een spaak in het wiel. Alleen ontbreekt het wiel.' door C. Cornell Evers OOR 6 september 1986 Onverholen minachting straalt van het gezicht van de Newyorkse 'straat'-dichter Jalal Nuriddin als de hip hop en zijn vertegenwoordigers ter sprake

Interviews met de 60-jarige trompettist Miles Davis zijn een zeldzaamheid. Hoe open hij de laatste jaren op het podium ook overkomt, The Prince Of Darkness blijft een in mysteriën gehulde persoonlijkheid. Ter gelegenheid van zijn nieuwe elpee Tutu werden schorre woorden gewisseld via de Transatlantische hotline. door C. Cornell Evers, OOR 18 oktober 1986 Miles zou moeilijk zijn, volgens sommigen. Toch komt hij in het uitgebreide interview dat Cheryl McCall van het Amerikaanse tijdschrift People hem enkele jaren terug afnam

Hun alles verpletterende performance van zaterdag 25 februari 1989 staat in de lijstjes van legendarische concerten in 50 jaar Paradiso. Het Britse trio Meat Beat Manifesto was dan ook DE sensatie van het TegenTonen Festival ‘89 (OOR, 11 maart 1989) Meat Beat Manifesto storms TegenTonen (1) Met Storm The Studio luidt het Britse MEAT BEAT MANIFESTO een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de dansmuziek in. Storm The Studio bevat een tachtig minuten durende waanzin-mix van hiphop en funk, electronic

Bill Laswell: bassist, componist en arrangeur. Enkele rondjes avonturieren als free jazzer in de Newyorkse loft scene werden in 1979 gevolgd door het even ongrijpbare Material. Bekendheid kreeg de dertig-jarige 'business manager' vooral als producer. Zo dook Bill Laswell studio's in 'all over the world' samen met Herbie Hancock, Nona Hendryx, Laurie Anderson, Mick Jagger, Manu Dibango en Yoko Ono en veegde hij de Afrikaanse popster Fela Kuti van diens eigen Army Arrangement. C. Cornell Evers debatteerde met de man