Robbert Welagen (1981) debuteerde in 2007 met de novelle Lipari, die werd bekroond met de Selexyz Debuutprijs. Voor zijn tweede novelle Philippes middagen ontving hij het Charlotte Köhler-stipendium. Hierna publiceerde hij Verre vrienden (genomineerd voor de BNG Bank Literatuurprijs) en Porta Romana. Zijn vijfde roman Het verdwijnen van Robbert is genomineerd voor de BNG Bank Literatuurprijs 2013. Zijn werk verschijnt bij Nijgh & Van Ditmar.
Ouders
Sommige kinderen zijn trots op hun ouders. Om wie ze zijn, om wat ze doen. Ik zou het graag ook zijn, maar ben het niet.
Ik ben het kind van twee mislukkelingen. Ik kan weinig bedenken waarin ze niet gefaald hebben. Ze hebben me geen onvoorwaardelijke liefde gegeven, evenmin het gevoel gewenst te zijn. Ze hebben allebei niet gestudeerd. Het werk dat ze doen staat laag op de maatschappelijke ladder. Financieel zijn ze afhankelijk van instanties en grillige werkgevers. Ze hebben weinig vrienden en veel van hun familieleden zijn jong gestorven. Nieuwsgierig zijn ze niet en een krant kijken ze nooit in. Als ik aan mensen over hen vertel, schaam ik me.
Ik zou mijn ouders het liefst uitgummen en er twee andere mensen voor in de plaats tekenen.
