Sophie Dijkgraaff (1964) kwam al op jonge leeftijd in aanraking met ziekte. Op haar derde werd er een tumor ontdekt in haar linkernier. Operatie, chemotherapie en bestralingen volgen. Na een werkzaam leven in onder meer de autobranche en detachering, werd ze in 2011 opnieuw getroffen door kanker (baarmoederslijmvlieskanker). Daarnaast wordt ze ontslagen door haar werkgever. Tijdens haar herstel volgt ze een cursus 'korte verhalen schrijven'. Sindsdien schrijft Sophie Dijkgraaff columns, korte verhalen en gedichten. Begin deze maand verscheen haar dichtbundel ‘Momenten’, €12,95, verkrijgbaar via de boekhandel en www.boekscout.nl.
–––––
Vreemd bekend
Terwijl er langzaam een regendruppel
vanuit je ravenzwarte haar
valt op de krant die je aanschouwt
zonder te lezen
de kelnerin je een kop espresso serveert
waarvan de damp je gezicht streelt
vraag ik me af hoe het zou zijn
om naast je te liggen
je lichaam te liefkozen
alle ruwe, zachte, harde plekken
te ontwaren
hoe het zou zijn als mijn lippen
de jouwe beroerden
gulzig, smachtend
vol genegenheid
terwijl iedere vezel van mijn lijf
zich koortsachtig aanspant
kijk je op
alsof je mijn gedachten hebt geraden
houden jouw ogen de mijne gevangen
voel ik hoe je vingers mijn handen omvatten
we gaan naar huis
–––––
Sprookje
Het penseel van
koning winter
omlijst de natuur
met witte randen
bleke zonnestralen
toveren delicate kristallen
aan boomtakken
waarin gevangen
de regenboog
vanuit een bossage
tuurt schuw
een hinde
over oneindige velden
verrukking vult
mijn hart
