Nieuwe roman Patrick Ness op de rand van sentimenteel

Met zijn vorige, bejubelde boek 'Zeven minuten na middernacht' gooide Patrick Ness hoge ogen. Weet zijn nieuwe roman 'De kraanvogelvrouw' ook zo te bekoren?

Patrick Ness – De kraanvogelvrouw (313 p.), De Geus, € 19,95, e-book € 15,99

De recent in het Nederlands vertaalde roman De Kraanvogelvrouw van Patrick Ness zou zijn terugkeer naar fictie voor volwassenen betekenen. Na het gelauwerde Zeven minuten na middernacht en de eveneens bekroonde young adult-trilogie Chaos, is deze roman in ieder geval een voortzetting van het sprookjesachtige karakter dat het werk van Ness karakteriseert.

Op een nacht wordt gescheiden veertiger George Duncan wakker door een geluid in de tuin. Als hij op onderzoek uitgaat treft hij een kraanvogel aan, haar vleugel doorboord met een pijl.

Aangedaan verlost George het dier, dat na een korte buiging dankbaar wegvliegt in de ijzige duisternis van de nacht. De volgende dag stapt de mysterieuze Kumiko de winkel van George binnen. Liefde bloeit tussen hen op. Samen maken ze vervolgens collage-achtige kunstwerken, die de connectie van Kumiko met andere dimensies reflecteren, en een verbijsterende impact hebben op degenen die ze aanschouwen. Geloofwaardig of niet, maar mensen bieden exorbitante bedragen voor hun werk, en de geliefden worden rijk. Niet zonder reden zal de kraanvogel zijn gekozen als symbool in een verhaal waarin het contrast tussen het goed en het kwaad extreem is uitvergroot. Het haast terloopse ‘gewone leven’ van dochter Amanda – die weinig zelfvertrouwen heeft, een moeizame relatie heeft met haar werk, en nog houdt van haar Franse ex-man met wie ze een zoontje kreeg – en de ‘niets-aan-de-hand-dialogen’ van de Turkse Mehmet steken scherp af tegen George’ contact met het bovennatuurlijke en de alom tegenwoordige dreiging van de donkere kanten ervan.

Een patchwork van vertelperspectieven en zijsporen en de veelvuldige, lang uitgesponnen dialogen creëren ruis rond een verhaallijn die overhelt naar het sentimentele.

‘De waarheid telt minder dan de vitaliteit van een verhaal. Een vergeten verhaal ging dood. Een herinnerd verhaal leefde niet alleen voort, maar groeide’.

Hoewel deze romantische ode aan de verbeelding liefhebbers van het werk van Ness vermoedelijk zal weten te bekoren, valt te betwijfelen of zij voldoende in de herinnering blijft om te kunnen groeien.

 

 

Mijn gekozen waardering € -