Schiphol. Vijf gymnasium gaat naar Griekenland. Een moeder fluistert tegen me dat haar dochter luizen heeft. Ik geef het door in het oor van de mijne: ‘Blijf met je hoofd uit de buurt van het hare.’ ‘WAT ZEG JE NOU WEER, MAM?’ Pfff, laat maar, daaag schat, veel plezier!
Een week later aan het ontbijt, tijdens woeste verhalen over drinken en suffe docenten, zeg ik: ‘Laat eens kijken.’ Nou, daar hoef ik mijn bril niet voor op te zetten…
Eerste crisis
De eerste keer dat ik een luis zag lopen over het voorhoofd van mijn slapende kleuter, dacht ik dat ik gek werd. Na een helse nacht vol ingebeelde jeuk belde ik de volgende ochtend ‘de hoofdluis’, een ervaringsdeskundige moeder, die aangesneld kwam met haar netenkam. Crisis. De rest van de dag was ik als een malle alles aan het wassen wat gewassen kon worden. Dekbedden, lakens, kussens, handdoeken, de hoezen van de bank… Op 60 graden. Knuffels gingen uit logeren in de vriezer. Onder luid gehuil, alsof we ze opborgen in het mortuarium. Daarna: kammen, kammen, kammen. Dat dat heel consequent moet gebeuren valt trouwens nog helemaal niet mee in tijden van co-ouderschap. Ik heb weleens gehoord dat gescheiden ouders een van de redenen zijn dat de luizenplaag niet tot stoppen wordt gebracht. Dat u het weet.
Hipsterkapsel
Ruim tien jaar later zucht ik alleen nog maar diep bij het zien van luis of neet. Of ik vloek even hartgrondig. Niet binnensmonds. Sorry. Een kwartier later heb ik puberella’s hoofd in de lotion gezet. Het weerzien met haar vriendje verloopt daardoor iets anders dan ze gehoopt had, want ook zijn hipsterkapsel smeer ik even lekker in. Uit voorzorg. Ik kan ze moeilijk samen in de vriezer stoppen of op 60 graden wassen. Die maatregelen heb ik overigens al lang opgegeven, ik moet ook nog gewoon werken. Op dit punt zie ik persoonlijk een voordeel van co-ouderschap: ze is er om de week, dus kussens en dergelijke kunnen telkens even rustig bijkomen. Eitjes ontplooien zich namelijk niet als er geen lekker koppie in de buurt is. Heb ik me laten vertellen.
Even terzijde: dat kammen vind ik trouwens nog wel iets knus hebben. Even een halfuurtje bijkletsen, zonder dat ze weg kan lopen. De tijd gaat toch al zo snel, voor je het weet zijn ze het huis uit…
Dat halfuurtje kammen vind ik trouwens nog wel iets knus hebben
Ongelooflijke misvatting
Ik weet niet waar ik het idee vandaan haalde, maar ik dacht dat luizen alleen op de basisschool voorkwamen. Ongelooflijke misvatting. Het is nooit erger geweest dan nu. Als we er drie maanden achter elkaar geen last van hebben, is het lang. Het bestrijdingsmiddel haal ik sinds ze op de middelbare school zit met korting bij de groothandel. Van de week heb ik rondgevraagd bij vriendinnen en uiteraard zijn wij niet de enigen.
Hugs & selfies
En waarom? Daar heb ik eens over nagedacht. Want je kunt gescheiden ouders natuurlijk niet overal de schuld van geven. Volgens mij weet ik hoe het komt. Omdat die stomme pubers elkaar tegenwoordig de hele dag ‘huggen’. Dat deden wij vroeger toch niet? En hadden wij luizen? Dat bedoel ik.
Laatst las ik ook ergens dat het komt door het maken van selfies. Klinkt ook plausibel. Om de haverklap die koppen bij elkaar steken is natuurlijk vragen om ongelukken.
Ga elkaar lekker zitten vlooien in de pauze!
Dus: ophouden met dat kleffe geklooi! En wel nú! Ga elkaar in plaats daarvan gezellig zitten vlooien tijdens de pauze, oké? Lekker friemelen met elkaars haar. Is ook knus toch? Daarom. Bovendien: jullie willen toch zo graag als volwassenen behandeld worden? Nou, ga je gang! Los jullie eigen problemen op en rot op met die luizen!
