Het maken van een CV is soms een ´hell of a job´. Loopbaanadviseurs en recruiters raden aan om voor iedere sollicitatie je CV op maat te snijden voor de vacature. Soms leveren ze er een kant-en-klaar format bij of kun je het uploaden in een systeem. In beide gevallen veel knip-en plakwerk en dan moet je je ook nog eens onderscheiden van de rest, want wat maakt jou bij uitstek de geschikte kandidaat?
'Veel mensen zijn het dromen verleerd'
Grote kans dat je hier al over nadenkt of dat binnenkort gaat doen. Een heleboel banen verdwijnen door nieuwe technologie, globalisering, demografie en de mogelijkheden om gebruik te maken van natuurlijke hulpbronnen. In Tegenlicht over het ‘werken van morgen’ werd onlangs geschat dat er binnen nu en 10 jaar 2 tot 3 miljoen banen verdwijnen. Grote kans dus dat jouw werk daar bij zit. En is dat niet zo, dan zijn er voldoende professionals met dezelfde skills bereid om de concurrentie met je aan te gaan.
Aan de voorkant van ons CV of LinkedIN-profiel gaan we hét verschil niet meer maken. Maar het CV heeft ook een achterkant en daar zit je onderscheidend vermogen, weet inspiratievrouw Maria Mazarakis. Regelmatig houdt ze bijeenkomsten waar mensen op haar uitnodiging in een kwartier tijd op een podium over de achterkant van hun CV vertellen.
Beren en veren
‘De voorkant van je CV gaat over de rollen, functies en carrièrestappen die je het gemaakt. Dat kunnen de meeste mensen wel goed vertellen. In de achterkant van je CV gaat het écht over jou, over jouw levenspad en de beren en veren die je op dat pad bent tegengekomen, die jou hebben gebracht tot waar je nu bent. En dan valt het soms niet mee om te laten zien dat jouw verhaal van waarde is en inspirerend om te horen. Veel mensen twijfelen daarover. Het loskomen van de voorkant van je CV blijkt dan lastig te zijn.’
De kandidaten die aan het InspiratiePodium van Mazarakis meedoen, staan daar als het ware naakt. Presentatietools zijn niet toegestaan, zelfs spiekbriefjes verbiedt Maria. ‘Zonder dat maak je meer verbinding met jezelf en het publiek en kunnen de luisteraars aanhaken bij jouw verhaal. Ieder legt zijn eigen puzzel en vindt nieuwe puzzelstukjes tijdens het luisteren. Joke is de eerste die het podium betreedt. Ze checkt of ze stevig staat. Het is druk in de zaal. Voor de voorste rij stoelen, zitten toehoorders op de grond. Als ze zou willen zou ze handen kunnen schudden.
´Ik ben een kind van een vruchtbare moeder en een gelovige vader. Ik ben nummer tien in de rij van uiteindelijk vijftien kinderen. Mijn vader heeft mijn moeder leren kennen bij de politionele acties in Indonesië. Na de oorlog is mijn moeder op een vrachtschip mee gegaan naar Nederland. Ik scheel vier jaar met het kind boven mij. Dat is best een hele tijd en het komt, omdat mijn moeder in die jaren de pil slikte. Toen mijn vader daar achter kwam, heeft hij het verboden. Dus toen zijn er nog vijf kinderen gekomen. Deze geschiedenis heeft mij gevormd. Aanvankelijk heb ik een zakelijke carrière gehad, maar Indonesië zit diep in mij. De magische, spirituele kant van het land trekt mij enorm. Lange tijd verstopte ik dit deel van mij in mijn gewone werk tot ik het niet langer kon verbergen. Ik leerde steeds meer over reïncarnatie, karma en goed doen. Tegenwoordig vraag ik hulp aan het universum als ik het niet weet en geloof ik heel erg in het goed doen naar de medemens. Zo sta ik nu in mijn werk in het facility management.’
Op het lijf geschreven
De zaal valt stil. Dit is wat Maria Mazarakis een oorspronkelijk verhaal noemt. Zij nodigt mensen uit om met verwondering naar een levensverhaal te luisteren en dat is nog niet altijd zo gemakkelijk. Oordelen en eigen overtuigingen van de luisteraars komen snel om de hoek kijken. Joke vertelt over de sleutelmomenten in haar leven en over haar drijfveren. Soms houd je die drijfveren geheel je leven bij je. Je kunt ze ook achter je laten en kijken waar jijzelf nu heel blij van wordt. Je drijfveren kunnen dus in je leven veranderen waarbij de ‘oude’ ook vaak hun waarde hebben gehad. Die waarde neem je mee.
Het verhaal van Joke is duidelijk blijven plakken. ‘Ze heeft de achterkant van haar CV als het ware op haar lijf geschreven’, stelt Mazarakis tevreden vast. ‘Als je nu gaat kijken naar de voorkant van haar CV begrijp je ineens de sleutelmomenten. Waarom heeft iemand een switch gemaakt. Het CV vouwt zich als het ware open en er ontstaat een compleet beeld van iemand. Mensen snappen beter waarom je staat voor de dingen die je belangrijk vindt, waar het vandaan komt en waarom – en door welke omstandigheden – zaken zich ontwikkeld hebben.’
Voordat ze mensen toe laat op haar podium, voert Mazarakis eerst een lang intakegesprek om ze te helpen om de rode draad in hun leven te vinden en daarmee ook die van het verhaal vinden. ‘Ik ben er aardig ervaren in. Het is voor mij ook belangrijk dat ik verbinding maak met een kandidaat. Het is niet zo dat mensen zich kunnen opgeven. Ik vraag de mensen voor dit podium. Zij komen op mijn pad.’ Per bijeenkomst heeft ze steeds vier mensen op het podium met wisselende verhalen.
Verlegen en eenzaam kind
Na Joke is Heidi aan de beurt om een doorleefd verhaal te presenteren. Ze heeft er duidelijk plezier in, maar dat is niet altijd zo geweest. ´Ik was een verlegen en eenzaam kind. Dat komt omdat ik op de kleuterschool geen aansluiting had bij de andere kinderen. Ik sprak dialect en zij konden mij niet verstaan en ik hen ook niet. Ik heb me daardoor altijd anders gevoeld, vooral in mijn hoofd. Lange tijd had ik een haat-liefde verhouding met al dat denken. Ik probeerde me zo veel mogelijk aan te passen aan de norm. Pas toen ik volwassen was, ging het over. Ik zag op televisie een programma over een IQ-test en omdat ik bijna alle vragen kon beantwoorden, ging ik mijn denken en intelligentie waarderen. Ik zag het ineens als een instrument. Daardoor kwam ik los uit mijn eenzaamheid. Ik vecht er niet meer tegen. Tegenwoordig vind ik netwerken op recepties het leukste wat er is.´
Mazarakis: ‘Een mooi authentiek verhaal. Je ziet dat op het moment dat ze vertelt over de kleuterschool, het publiek aanhaakt. Ze denken terug aan hun eigen schooltijd en dan ontstaat er meteen een andere verbinding.’ Aan overtuigingskracht ontbreekt het Heidi niet meer. Haar thema’s zijn economie, leiderschap en de rol van geld. Als ondernemer brengt ze mensen op deze onderwerpen bij elkaar.
‘Je krijgt bij beide sprekers meteen een goed beeld van hun toegevoegde waarde’, zegt Mazarakis. Dat wat de sprekers van waarde vinden komt terug in de sleutelmomenten die zij vertellen, de keuzes die zij hebben gemaakt in hun leven of die het leven voor hen heeft gemaakt. Het is fijn om jouw innerlijke kompas te vinden en zo de voor en de achterkant van je CV met elkaar te kunnen verbinden. Daar gaat het mij om.’
Voor lezers heeft ze één belangrijke tip. ‘Durf onbevangen te dromen. Vraag je in je dromen af wat je te doen hebt in dit leven. Veel mensen zijn dat verleerd, maar het is zo nodig om je plek te vinden in de nieuwe tijd.’
Lees ook: Tien oude beroepen voor de toekomst
