Sylvia en Nico doen na jaren hard werken de zaak over aan neef Rick Lelieveld en compagnon Mark Bruyns. Het hele land komt langs in een van Nederlands bekendste buurtcafés. Zoals de Toppers.
De Toppers
‘De Toppers die even in Café Lowietje kwamen zingen, de hele Jordaan liep uit, dat is een van de mooiste dingen die ik hier heb meegemaakt’, vertelt Sylvia Lelieveld. Met Nico maakte ze van Café Lowietje van een stille zaak een populaire buurtkroeg.
Die avond met de Toppers herinnert Sylvia zich nog goed. Wim Bohnen van Ajax zou zijn verjaardagsborrel in Lowietje op de hoek van de Goudsbloemstraat en de Derde Goudsbloemdwarsstraat vieren, op de avond dat De Toppers in de Arena zongen. Dus werd via Ajax geregeld dat ze na hun optreden even doorgingen naar de Jordaan voor wat liedjes voor de jarige. Sylvia weet het nog goed. ‘Wij mochten niets zeggen. Voor Bohnen was het een grote verrassing, maar voor de buurt ook. Want die kwam er achter toen De Toppers even buiten gingen roken. Echt, de hele Jordaan liep uit. Dan doe je het toch goed als buurtcafeetje?’ Dat buurtcafé is overigens ook landelijk bekend van de opnames van de televisieserie Baantjer en er komen meer BN’ers.
Dre Hazes – klik hier – nam zijn clip Leef! op in Lowietje, starring Silvia Lelieveld die de artiest een biertje serveert.
Of Frans Bauer. Die kwam er een keer zingen en hij nam zijn vader mee. Sylvia: ‘Hij was te vroeg en of ik zijn vader even bezig wilde houden. Gezellige man was dat, zijn we de hele Jordaan door geweest.’ Sylvia is zelf een Jordanese. 56 jaar geleden geboren in de zuidelijke Jordaan. Je kunt de Jordaan niet uit haar halen, maar haar ook niet uit de Jordaan. Dat heeft ze een keer geprobeerd. Ze ging naar een groot huis in Hoorn. Binnen twee jaar was ze weer terug in de buurt.
Sylvia – 41 jaar horecaervaring – werkte al in het café voordat zij en Nico het overnamen. Nico, die eerst dertig jaar als broodbakker werkte, had toen Café Brakke aan de Rozengracht. Ook daar deed hij – hij is ook muzikant – veel met muziek. Aan het begin was Lowietje nog niets vergeleken bij het café dat nu de meeste Nederlandstalige artiesten wel eens te gast had. Het eerste half jaar herinneren ze zich nog goed: er kwam geen hond. Nico: ‘We hebben elkaar een half jaar aan zitten kijken, klanten waren er niet.’
Baantjer
Toen waren het gelukkig de opnames van de serie Baantjer die geld in het laatje brachten en waardoor de kroeg open kon blijven. Sylvia weet het nog goed, twaalf afleveringen per jaar. De filmcrew gebruikte het café een dag om op te bouwen, een dag om te draaien en een dag om af te breken. De derde Goudsbloemdwarsstraat en een deel van de Goudsbloemstraat werden dan afgesloten, vertelt Nico. ‘En dat voor anderhalve minuut zendtijd!’
Langzamerhand kwam de loop er in vanuit de buurt. Maria als eerste, zegt Sylvia, ‘en daarna steeds meer.’ Klant van het eerste uur Maria Hauser vindt het nog steeds een heerlijk café. Zelf was ze danseres bij het Nationaal Ballet en dat is een van de dingen die ze zo leuk vindt bij Lowietje: dat je er ook een dansje kunt doen, vooral op zaterdagmiddag, zegt ze. Het café zit dan vol met buurtgenoten, die met de muziek meezingen. Maar toeristen komen er ook. Vooral uit Brabant, valt Sylvia op.
Ook cameraploegen lopen er de deur plat. Zoals met het overlijden van Baantjeracteur Piet Römer. Binnen een half uur nadat het overlijden bekend werd, stonden alle omroepen op de stoep. Sylvia: ‘Ik weet het nog goed, Nico belde mij op en zei ik red het niet met al die ploegen. Ben ik er ook heen gegaan.’ Bijzonder filmwaardig was de vermaarde kroeg op dat moment niet: juist toen sleutelde Nico aan de geluidsinstallatie en lag de vloer bezaaid met elektronica. Gelukkig konden de ploegen wel filmen. Römer kwam overigens niet alleen als inspecteur De Cock naar Lowietje. ‘Hij zat ook wel eens aan de bar, met Bobby Haarms van Ajax. Dronken ze zo tien whisky’s’, lacht Sylvia. En zo kwamen er meer. Ramses Shaffy dronk er ook wel eens een biertje.
En naast de lach vanwege de lol is er ook de traan. Nico heeft het syndroom van Clipper gehad een ontsteking aan de hersenstam die maar dertien mensen op de wereld hebben, waardoor hij niks meer kon. Met hulp van vrienden is de kroeg in de lucht gebleven. Nico kwam door wilskracht weer op de been. Stond hij in zijn rolstoel plots voor de kroeg, vastbesloten om te gaan draaien. Maar zeven dagen in de week druk bezig zijn met je eigen café, dat is vermoeiend geworden. ‘We zijn gewoon moe’, zegt Sylvia. Nico knikt.
Daarom zijn ze blij dat ze het stokje door kunnen geven aan Rick Lelieveld en Mark Bruyns. Neef Rick kent het café en speelt ook in een band dus die heeft veel met muziek. Mark heeft uitgebreide Amsterdamse horecaervaring, Zij willen het succes voortzetten en ook wat nieuwe dingen gaan doen. T-shirts moeten er komen, misschien een eigen shotje van de Jordanese stokerij de Ooievaar. En Nico en Sylvia blijven in de buurt. Nico blijft op zaterdag draaien. Sylvia blijft er voorlopig ook op zaterdag werken.
