“Jeugdzorg zegt dat ik niet meer naar jullie toe kan en dat ik naar mama toe moet. En dat wil ik niet. Ik wil niet naar mama. Daar voel ik me niet thuis.” Huilend horen we Gaby in één van de audioberichten die ze stiekem naar buiten heeft weten te sturen. Audioberichten die zijn opgenomen in de podcastserie Dossier Jeugdzorg.
Gaby zit opgesloten bij de Mutsaertsstichting in Venlo. Ze is afgesloten van bijna alle contact met de buitenwereld. Als elfjarig meisje werd ze weggehaald bij de Heykeshoeve in Ell (L). In dit gezinshuis heeft ze zich in negen maanden tijd ontwikkeld van een problematisch kind, tot een lief, intelligent en leergierig meisje.
Gaby heeft maar één wens: Terug naar dit gezinshuis waar ze als laatste van acht kinderen is weggehaald. De kinderen moesten er weg, want het zou er onveilig zijn en onhygiënisch. Wie het dossier van Veilig Thuis bekijkt, zal de wens van Gaby niet begrijpen. Het rapport maakt melding van kindermishandeling, fysieke verwaarlozing en emotionele/psychische mishandeling op de Heykeshoeve. Het is er volgens dit dossier onhygiënisch en onveilig. Katten, oude etensresten en schillen in het huis. Messen op het aanrecht en een houtkachel en fornuis die niet zijn afgeschermd. Kinderen lopen rond met vettige haren, ontstoken tenen en vieze nagels. Ze lopen in te grote en kleine schoenen en moeten elkaars kleren aan. Een kind van vier loopt in z’n luier terwijl hij al zindelijk is en ouders van kinderen mogen hun slaapkamers niet zien. Kinderen mogen geen afscheid nemen van hun ouders, ze worden gedwongen mama te zeggen en spullen die ouders geven worden afgepakt.
Leugens
Het dossier, samengesteld door Veilig Thuis en Bureau Jeugdzorg, was al in mei 2020 bekend bij Jeugdzorg Brabant, de William Schrikker Stichting, de rechtbank, gemeenten, politie en de officier van Justitie. Maar toen op vrijdag 10 juli een overmacht van de William Schrikker Groep op de stoep stond om vier kinderen weg te komen halen, wisten de pleegouders van niets. Ze wisten niet waarom; ze wisten niet eens dat ze zouden komen. Vier kinderen werden die dag weggehaald. Een week later kwam Bureau Jeugdzorg Brabant nog eens drie kinderen weghalen.
Pas onlangs kregen de pleegouders het rapport in handen. Uit een analyse blijkt dat het dossier 22 omissies bevat. Feiten die leugens zouden blijken, waren ze onderzocht. Maar de rechtbank doet niet aan waarheidsvinding. De ‘feiten’ uit het dossier kwamen van rancuneuze biologische ouders van enkele kinderen en van sociale media waarin de pleegouders worden vergeleken met Marc Dutroux.
Droomhuis
De pleegouders werden niet gehoord voor de rechtbank. Zij waren immers geen partij in de zaak. Ook de ruim dertig positieve verklaringen van uiteenlopende contacten met de Heykeshoeve werden niet ingezien. En zo kwam het dat in de zomer van 2020 zeven kinderen werden weggehaald. Alleen Gaby werd gespaard. Zij viel immers onder Bureau Jeugdzorg Limburg en de pleegouders op de Heykeshoeve hadden een goede band met de moeder, die in een brief aan de Bureau Jeugdzorg Limburg liet weten dat Gaby zich ‘supergoed’ ontwikkelt op de Heykeshoeve. En het zou “heel slecht zijn voor Gaby als ze weer verplaatst wordt naar een andere plek.”
En ook Gaby zelf stuurt een handgeschreven brief naar de kinderrechter: ‘Ik woon hier heel graag en hier is mijn droomhuis. Alles is hier fijn. Maar opeens gingen alle kinderen weg. Ik mis ze supererg. Ik hoop dat ze terugkomen. Ik hoorde dat Jeugdzorg mij ook wil weghalen maar dat wil ik niet dus wilt u mij hier laten wonen?’
Zoals Gaby zijn er nog tal van kinderen in Nederland. Kinderen die het slachtoffer zijn van een systeem dat zichzelf in stand moet houden. Jeugdzorg is immers een organisatie die zichzelf overeind moet houden en heeft daarom belang bij zoveel mogelijk pleegkinderen. Pleegouders die kinderen juist uit het systeem willen halen, lopen uiteindelijk tegen een muur. Het belang van het kind is tegengesteld aan het belang van de instanties.
Vies spelletje
En dus werden ook alle positieve verklaringen over de Heykeshoeve plotsklaps van tafel geveegd, ook Gaby werd opgehaald. Nu zit ze te verkommeren bij de Mutsaersstichting in Venlo, bijna volledig afgesloten van de buitenwereld. Als het aan Bureau Jeugdzorg ligt, komt het nooit meer goed met Gaby. De enige veilige plek voor haar is de Heykeshoeve, daar mag ze echter niet meer naar toe.
“Er wordt een heel vies spelletje gespeeld, vertelt Rosa-Linde, één van de pleegouders van de Heykeshoeve: “Veilig Thuis en Bureau Jeugdzorg hebben haar moeder een hele gemene keuze gegeven: Of ze blijft minstens tot haar achttiende gesloten, of ze gaat naar haar moeder in Engeland.”
Gaby stuurt weer stiekem een audiobericht naar buiten. “Dit gaat nooit gebeuren! Ik ga niet naar Engeland!” Het enige wat ze wil is terug naar de Heykeshoeve, zo laat ze weten. “Ik hoor niet thuis bij mama. Ik wil bij jullie zijn.”
Lees hier de volledige longread over Gaby naar aanleiding van een uitgebreid onderzoek dat mede mogelijk gemaakt is door het Steunfonds Freelance Journalisten. In de longread doen Veronika en Rosa-Linde van de Heykeshoeve uitgebreid hun verhaal, ook zijn er citaten van haar muzieklerares, van advocaten en bureau jeugdzorg en verwijzingen naar tal van documenten.
Op dossierjeugdzorg.nl blijven we de kwestie Gaby volgen, maar ook andere kinderen die worden vermalen in het systeem van jeugdzorg komen aan bod.
