Op zijn negende reisde Javier Zamora (33) met hulp van mensensmokkelaars van El Salvador naar de Verenigde Staten, waar zijn ouders al enkele jaren woonden. Twee maanden lang had hij geen contact met zijn familie en wist niemand waar hij was. De diepe sporen die deze tocht naliet heelden pas twee decennia later, mede door het schrijven van zijn memoir Solito. “Pas nu voel ik me soms gelukkig.”