Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Haar debuutroman Het geluid van de nacht, waarin de eenvoudige naaister Sira Quiroga uitgroeide tot spionne voor de Britse geheime dienst, werd tien jaar geleden een wereldwijde bestseller. Nu is de Spaanse schrijfster María Dueñas (58) met een nieuwe roman waarin ze Sira het vuur aan de schenen legt. “Ze moest wel een beetje lijden.”
Sinds Roberto Saviano zijn boek Gomorra publiceerde en zich de haat van de Italiaanse maffia op de hals haalde, leeft hij ondergedoken. Hoe dat is, laat de graphic novel Ik leef nog messcherp zien en voelen.
In Het lied van Europa schetst Leon de Winter een nabije, dystopische samenleving die al verdacht veel lijkt op de onze. Maar ondanks zijn zorgen was het schrijven voor hem een verrukking. “Ik ben in hoeken van mijn brein geweest waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Ik voelde me zó gelukkig.”
Een sensitieve roman over jezelf mogen zijn, dat is het nieuwe boek Wat stilte wil van Arthur Japin. Hij vertelt het tragische levensverhaal van Anna Witsen, wier carrière als zangeres werd gebroken in de knop.
De Argentijnse schrijfster Aurora Venturini was 85 toen ze de Premio Nueva Novela ontving voor De nichtjes, dat ze anoniem had ingezonden. Eindelijk kreeg ze de erkenning waar ze naar verlangde, met dit excentrieke, fascinerende verhaal met even excentrieke en fascinerende personages.
Het zijn me de personages wel, de hoofdfiguren uit de boeken van Jeroen Olyslaegers (55). Lachend vertelt hij over Wilfried Wils, de hoofdpersoon van zijn bestseller Wil uit 2016, die maar niet ophield met praten tegen zijn schepper. “Hij blééf maar commentaar geven. Ik had nog niet eerder meegemaakt dat een boek zo bleef leven. Toen het boek werd bekroond met de Ultima 2016 voor de Letteren, een belangrijke Vlaamse cultuurprijs, werd me gevraagd of ik voor het promotiefilmpje een brief wilde schrijven aan een overleden schrijver. Ik stelde voor een brief te schrijven aan mijn hoofdpersonage, dat leek me toepasselijker. Daarin heb ik hem gevraagd, allez, zwijg nu. Daarna was het afgelopen.”