Schrijft op Mallorca over groen en eenvoudig leven, klimaat, natuur, (Spaanse) politiek, mensen- en dierenrechten. Voorheen jurist in Nederland. Ook te volgen op haar blog www.evalunes.com
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Ze keek naar haar scherm en vroeg zich af of ze ooit eerder zoiets had gezien. Bosjes mannen, volledig met zwarte bivakmutsen bedekte gezichten, groene hoofdbanden en zwarte brillen, hevig bewapend en opgefokt die als bloeddorstigen een jonge vrouw die ruim een jaar door hen is vastgehouden, overdragen aan haar thuis.
Stel je voor dat je een boek leest over het verbeteren van je gezondheid. Een boek dat als strategie meegeeft om bepaald voedsel volledig uit je dieet te schrappen. Braaf volg je deze zienswijze op en vervolgens houd je dat jarenlang vol. Dan geeft een vriend je een boek over precies hetzelfde thema, maar niet alleen voedsel komt aan bod, het gaat ook over levensstijl, of je genoeg beweegt, fijne contacten hebt, betekenis vindt, stress ervaart, liefde etc. Er gaat een wereld voor je open. Je blikveld verruimt zich met nieuwe inzichten. Zo ongeveer is het mij vergaan met het onderwerp klimaat.
Medeplichtig kan ik zijn door middel van keuzes die ik dagelijks maak over waar mijn geld naartoe gaat, keuzes die in mijn invloedssfeer liggen. Voeding is zoiets. Niemand wil medeplichtig zijn aan leed en geweld tegen anderen, of het nu mensen of dieren zijn. Dat lijkt mij niet moeilijk voor te stellen, maar sinds de afgelopen jaren heb ik het woord medeplichtig gebruikt zien worden in situaties waarin het woord steeds leger werd, holler klonk en gestript werd van zijn ware betekenis.
Wat doe je als je foto’s ontvangt van iemand die je kent en bewondert en waarop diegene een t-shirt draagt met de tekst Zionisten Eruit? Over politiek praten met vrienden, is dat wel een goed idee? Soms zou je willen dat je niet had geweten hoe die vriend of vriendin over bepaalde politieke zaken dacht. Onwetendheid kan wel degelijk een zegen zijn.
Een jaar heen en weer geslingerd worden tussen allerlei emoties is op z’n minst gezegd geen kattenpis. Je moet min of meer een zen-boeddha, een verstokte stoïcijn of gewoon een gevoelloze hufter zijn om een glimp van het grote onrecht dat zich afspeelde op 7 oktober 2023 en de dagen erna geen vat op je te laten krijgen. De brute kidnapping en de moord op onschuldige burgers in Israël door de Palestijnse terreurbeweging Hamas – de beelden gingen de hele wereld over – en alle Palestijnse doden die erna vielen, veranderden ook onze wereld.
Dagen worden langzamerhand korter. Scholen zijn alweer ruimschoots begonnen en die heerlijke zomervakantie met strand, geslenter, een goed boek en gekoelde wijn ligt voor de meesten ook al weer even achter hen. Terug de ratrace in, want rekeningen moeten betaald en het leven is duur. Een ratrace, die ook digitaal volledig is doorgedrongen. Zelfs in de tijd van vakantie en dus pauze van het ‘normale leven’ is dat ding bij nagenoeg iedereen continu aanwezig: de smartphone.