Jaap Mees is filmmaker en freelance journalist. Voltooide de School voor de Journalistiek in Tilburg en de Filmacademie in Londen (regie/scenario). Maakte diverse korte en lange films, met name documentaires. Sommigen zijn vertoond in internationale filmfestivals in o.a Dublin, Londen, New York, Washington, Vancouver, Sitges, Utrecht en Manchester. Schreef voor diverse filmsites zoals Talking Pictures, NFTVM site en het filmblad Skrien. Nu Reporters Online, Cultuurpers.nl en Blendle/Cafeyn. Hij maakt ook opdrachtfilms voor musea en culturele instellingen. Zie website www.free-spirits-film.eu
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
De veelbesproken talkshow De Wereld Draait Door (DWDD) stopt na vijftien onafgebroken seizoenen. Enkele weken geleden kondigde Matthijs van Nieuwkerk (1960), presentator en motor van het programma, aan dat zijn laatste uitzending op 27 maart is. Een persoonlijke terugblik.
Willem Jan Otten, Amsterdam 1951, is een dichter, (toneel)-schrijver, essayist en filmbeschouwer. Hij debuteerde in 1973 met de bundel Een Zwaluw vol Zaagsel. In 1986 schrijft hij een film rubriek De Droom van de Videomaan in het NRC handelsblad. De stukjes werden gebundeld in het boek Het Museum van Licht. Hoogst originele, authentieke en fijn geobserveerde filmbeschouwingen. In 2005 won hij de Libris Literatuur prijs voor de roman Specht en Zoon. In 1999 werd hij bekroond met de Constantijn Huygens prijs voor zijn totale oeuvre. En op 22 mei 2014 komt daar de prestigieuze P.C.Hooft prijs bij. Een interview over het religieuze aspect in de films van Terrence Malick, Xavier Beauvois, Robert Bresson en Andrei Tarkovski.
Dit blog gaat over drie totaal verschillende films. ‘The Lighthouse’, een absurdistische black comedy over twee vuurtorenwachters op een verlaten eiland in New England. ‘One Day in the Life of Noah Piugattuk’, over een conflict tussen het leven van de Inuit (Eskimo’s) in het Arctisch gebied en Whiteman een Canadese ambtenaar. Leven volgens de vrije rauwe natuurwetten en leven naar ambtelijke regels. En ‘Piedra Sola’ opgenomen met natuurlijk licht in het Andes gebergte over een lamaherder en lokale rituelen.
Elk jaar zet het IFFR enkele filmmakers in de spotlights. Dit jaar zijn de Filmmakers in Focus de Belgische cineast Marion Hӓnsel en de Amerikaanse Beth B. Van Hӓnsel zag ik drie films en een documentaire over haar: ‘Par de là les Nuages’ ( Bij de wolken) + interview. ‘Between the Devil and the Deep Blue Sea’, haar eerst korte film ‘Equilibres’ en haar laatste video essay ‘Il Etait un Petit Navire’ ( er was eens een klein bootje).
Mees Peijnenburg (1989) maakt zijn debuut feature film met Paradise Drifters. Een zeer intense film over drie jonge mensen die zwaar beschadigd zijn door het leven. Sinds de indrukwekkende film ‘The Tree of Life’ van Terrence Malick, heb ik niet meer s-nachts uren wakker gelegen van een film. De intense beelden gaan onder de huid zitten. De film is te vergelijken met indringende films als ‘Biutiful’ van Alejandro González Ináritu (een inspiratiebron voor Peijnenburg) en het Franse La Haine van Mathieu Kassovitz, over jongeren uit de buitenwijken van Parijs die in opstand komen.
Het 49e International Film Festival Rotterdam is het vijfde en laatste van artistiek directeur Bero Beyer, die naar het Filmfonds vertrekt. Hij opende het festival met een bevlogen en bezielde speech. De nieuwste film van de filosofische cineast Terrence Malick heet A Hidden Life over een Oostenrijkse boer die in de Tweede wereldoorlog weigert zijn integriteit uit te leveren aan het terreur bewind van Hitler. En aandacht voor het surrealistische animatie (stop motion) werk van de eeneiige Amerikaanse tweeling Timothy en Stephen Quay. Met onder meer een blik in hun kunstzinnige en betoverende wereld in expositieruimte Tent in Rotterdam.