Willem Jan Otten, Amsterdam 1951, is een dichter, (toneel)-schrijver, essayist en filmbeschouwer. Hij debuteerde in 1973 met de bundel Een Zwaluw vol Zaagsel. In 1986 schrijft hij een film rubriek De Droom van de Videomaan in het NRC handelsblad. De stukjes werden gebundeld in het boek Het Museum van Licht. Hoogst originele, authentieke en fijn geobserveerde filmbeschouwingen. In 2005 won hij de Libris Literatuur prijs voor de roman Specht en Zoon. In 1999 werd hij bekroond met de Constantijn Huygens prijs voor zijn totale oeuvre. En op 22 mei 2014 komt daar de prestigieuze P.C.Hooft prijs bij. Een interview over het religieuze aspect in de films van Terrence Malick, Xavier Beauvois, Robert Bresson en Andrei Tarkovski.

Dit blog gaat over drie totaal verschillende films. ‘The Lighthouse’, een absurdistische black comedy over twee vuurtorenwachters op een verlaten eiland in New England. ‘One Day in the Life of Noah Piugattuk’, over een conflict tussen het leven van de Inuit (Eskimo’s) in het Arctisch gebied en Whiteman een Canadese ambtenaar. Leven volgens de vrije rauwe natuurwetten en leven naar ambtelijke regels. En ‘Piedra Sola’ opgenomen met natuurlijk licht in het Andes gebergte over een lamaherder en lokale rituelen.

Mees Peijnenburg (1989) maakt zijn debuut feature film met Paradise Drifters. Een zeer intense film over drie jonge mensen die zwaar beschadigd zijn door het leven. Sinds de indrukwekkende film ‘The Tree of Life’ van Terrence Malick, heb ik niet meer s-nachts uren wakker gelegen van een film. De intense beelden gaan onder de huid zitten. De film is te vergelijken met indringende films als ‘Biutiful’ van Alejandro González Ináritu (een inspiratiebron voor Peijnenburg) en het Franse La Haine van Mathieu Kassovitz, over jongeren uit de buitenwijken van Parijs die in opstand komen.