Jaap Mees is filmmaker en freelance journalist. Voltooide de School voor de Journalistiek in Tilburg en de Filmacademie in Londen (regie/scenario). Maakte diverse korte en lange films, met name documentaires. Sommigen zijn vertoond in internationale filmfestivals in o.a Dublin, Londen, New York, Washington, Vancouver, Sitges, Utrecht en Manchester. Schreef voor diverse filmsites zoals Talking Pictures, NFTVM site en het filmblad Skrien. Nu Reporters Online, Cultuurpers.nl en Blendle/Cafeyn. Hij maakt ook opdrachtfilms voor musea en culturele instellingen. Zie website www.free-spirits-film.eu
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Op 25 mei verliest Feyenoord van A.S. Roma (0-1) de finale van de Conference League in Tirana. Het typische uitgekookte spel van Roma coach José Mourinho met een zeer defensieve stijl(catenaccio), is gericht op ontregeling van de opponent en loeren op een schaarse kans. Eén moment van verkeerde inschatting doet Feyenoord de das om. Nicolo Zaniolo maakt de enige goal.
Heddy Honigmann(1951) overleed zaterdag 21 mei op zeventig jarige leeftijd. In 2018 interviewde ik haar. Zij hoort dan al jaren bij de top van de documentairemakers. Niet alleen in Nederland, maar ver daarbuiten. Buddy, haar nieuwste film laat dat zien. Over de relatie van zes mensen met een beperking en hun trouwe hulphonden. Dit interview gaat over Buddy, Het Ondergrondse Orkest, een van mijn favoriete documentaires, Metaal en Melancholie en haar werkwijze. De mens stond altijd centraal bij Honigmann, met een oprechte voorkeur voor de underdog.
In het Eye Filmmuseum is momenteel de expositie “Tastbare Futiliteit” te zien, met korte films /installaties van Guido van der Werve. Het is de eerste grote overzichtstentoonstelling van deze eigenzinnige en zeer getalenteerde kunstenaar en musicus. Hij noemt zichzelf een buitenbeentje. Zijn werk is in het buitenland veel vertoond, onder meer in het Museum of Modern Art in New York en musea in onder meer Bazel, Seattle en Louisiana.
In Filmhuis Gouda zijn deze week twee films van de Oekraïense filmmaker Valentyn Vasyanovych(50) te zien: Atlantis en zijn laatste Reflection. De opbrengst gaat naar Oekraïne en de filmmakers die daar nu gebleven zijn.
Vandaag lees ik een uitstekend artikel van historicus en auteur Yuval Noah Harari. Het staat in het Belgische dagblad De Standaard. De kern van het verhaal is dat het regime van Poetin Oekraïne wel militair gezien kan omverwerpen, maar dat de Oekraïners nooit onder een Poetin juk zullen willen leven. Vanmorgen word ik vroeg wakker en kan niet meer inslapen: de oorlog in Oekraïne heeft mijn gedachten in bedwang. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben. Je voelt je zo machteloos, maar woorden zijn ook wapens, sterker zelfs dan wapentuig.
Twee lichtvoetige en originele films dit jaar in het online IFFR 22 zijn de Iraanse komedie “Hit The Road” gemaakt door Panah Panahi(38), de zoon van de bekende Iraanse cineast Jafar Panahi. Met een hilarisch ventje van zes als absolute uitblinker. Jafar Panahi leeft al sinds 2010 in gevangenschap in Iran. En “Tralala” een Franse grotendeels gezongen film van de broers Jean Marie- en Arnaud Larrieu met Mathieu Amalric als straatmuzikant.