Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Iedereen bereiken met het kerstverhaal, dat is wat heel gelovig Nederland wil. Er zijn prachtige prentenboeken met het kerstverhaal, maar wat is er voor kinderen met een visuele beperking? Daar bedacht Stichting PrentenboekPlus wat op: een voelbaar “Het kind in de kribbe”.
Onder de titel “Al mijn schuld is weggedaan” verscheen het verhaal van Walter Hobelman over hoe hij met zijn gezin in de schuldhulpverlening terechtkwam. Door zijn verhaal in een boek eerlijk te vertellen, hoopt Hobelman voor meer openheid, minder veroordeling en meer begrip voor mensen met problematische schulden. “We hebben allemaal schulden en iedereen kan in de schuldhulpverlening terechtkomen”, stelt hij.
Hoe doet jouw kind het op de basisschool? Niet alle kinderen zitten op hun plek op het basisonderwijs. Dat is niet altijd duidelijk te zien, zoals bij een handicap. Soms is het voor een kind beter om naar het speciaal onderwijs te gaan. Voor de ouders komt dit meestal als een schok. Enkele ouders vertellen hoe ze daarmee omgingen, hoe het nu met hun kind gaat en docenten vertellen wat speciaal onderwijs precies inhoudt.
In Nederland leven ongeveer een miljoen mensen onder de armoedegrens van € 1900 per maand per gezin. Er zijn ongeveer 400.000 kinderen die in armoede leven, dat zijn in iedere schoolklas gemiddeld drie kinderen. Als docent weet je lang niet altijd welke kinderen het thuis heel moeilijk hebben. Wat voor kinderen betreft dit en hoe kun je herkennen dat een kind in armoede opgroeit? Kun je ze helpen en hoe dan?
In navolging van het niet-inenten van kinderen, lijken steeds meer baasjes nu ook het niet-inenten van (huis)dieren te omarmen. De vraagtekens bij inentingen zijn vreemd genoeg vooral ontstaan bij de fokkers. Wat is er gebeurd dat een deel van deze belangrijke keten vaccinaties als onbelangrijk of zelfs gevaarlijk ziet?
De Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) van 2015 is bij gemeentes ondergebracht. Die moeten ervoor zorgen dat hun bewoners de juiste en passende zorg krijgen. Dat gaat in driekwart van de gevallen goed. Het kwart waarin het niet goed gaat, is schrijnend en heeft grote problemen. “Minder regels en meer gezond verstand”, dat bepleit Anne Vrieze.