Glimmend van trots stapt universiteitsdocent Chuachai thuis in een buitenwijk van Bangkok uit zijn gloednieuwe Japanner.

De jonge Chinezen – twintigers en dertigers – lopen achter hun gids de Bangkokse gogo-bar Dreamboy binnen. Verlegen. Strak voor zich uitkijkend.

De vroegste klanten van mevrouw Jin’s eethuisje in down town Bangkok zijn gehaaste Aziatische hotelgasten met kamer-zonder-ontbijt.

De oorzaak van de dodelijke val deze week van een jonge Nederlandse student van een hotelbalkon in Bangkok, blijft waarschijnlijk een raadsel. Net zoals die van veel vallende en/of springende westerse toeristen in het Land van de Glimlach.

Trots steekt de 11-jarige Chai de vuisten omhoog. Het is maar gewoon een dagelijks oefenpartijtje op de boksschool. Maar De Zwarte Haan – zoals spreekstalmeesters hem aankondigen bij wedstrijden op lokale boerenmarkten en tempelfestivals– raakt zijn tegenstander met een kniestoot zo gemeen, dat die kermend neer gaat.

Even dreigde het grote geheim wereldwijd uit te lekken. Toen de lucht boven Bangkok opeens vies bruingeel kleurde. Maar de toeristische journalistiek werkt graag mee aan het in stand houden van Bangkoks imago als geweldige vakantiestad. En iedereen blijft doen alsof er niets aan de hand is. Alsof de lucht die je in Bangkok inademt altijd gezond is is. En niet bij regelmaat gevaarlijk tot levensgevaarlijk.