Uitkijkpost de Wallen (332): De gemeente, de massa’s en het vuil
Wij wonen hier. Maar we hebben geen schijn van kans als we buiten komen. We worden overlopen. Ondertussen groeit de vuilnisbelt.
Wij wonen hier. Maar we hebben geen schijn van kans als we buiten komen. We worden overlopen. Ondertussen groeit de vuilnisbelt.
Deze Uitkijkpost wordt geschreven terwijl mijn trommelvliezen er bijna uitvliegen vanwege de immense herrie. Eén dag per jaar, nee dat vind ik geen probleem.
Mochten er nog mensen zijn die eraan twijfelen of het weer net zo is als voor de coronacrisis, dan is het bewijs inmiddels wel geleverd.
Menigeen zal het zich hebben afgevraagd waarom de Duitsers in de oorlog de Portugese synagoge aan het Jonas Daniël Meijerplein met rust hebben gelaten. Erg vreemd voor nazi’s die er geen been in zagen de Joodse bevolking vrijwel geheel uit te roeien.
Zoals gebruikelijk barstte het toeristengeweld ook dit jaar pas goed los tijdens de Paasdagen. Straten waren volkomen onbegaanbaar en de herrie was af en toe niet te harden. Ik werd op slag chagrijnig. En dat terwijl ik toch in een redelijk goed humeur was. Alhoewel, dat is niet helemaal waar, want er was al eerder iets voorgevallen dat mijn humeur vergalde.
Hoe je ook over de burgemeester denkt, lef kan haar worden ontzegd. Maar of haar beleid ook echt zoden aan de dijk gaat zetten is zeer de vraag.