En toen zaten we opeens weer in een lockdown. Oké, het is een zogenaamde avondlockdown – ze verzinnen wat daar in Den Haag – maar voor een buurt waar het vooral op de avond aankomt, maakt dat niet zoveel uit. Het is na vijf uur bijna even stil als tijdens de allereerste lockdown. Alle vertier is zo ongeveer verdwenen, dus wat zou je hier dan nog moeten?

Opeens stond het Oudekerksplein vol met hulpdiensten. Maar er was dan ook sprake van groot alarm.

De zogenaamde beperkte lockdown drukt een zwaar stempel op de buurt. Ondertussen lijkt het statiegeld op plastic flesjes een onvoorzien neveneffect te hebben en wordt het steeds moeilijker tussen alle obstakels door je huis te bereiken.

Er zijn van die verhalen waarvan je denkt: moet ik daar nu op reageren? Afgelopen zaterdag stond er een verhaal in dagblad Trouw onder de kop: Sekswerkers horen in de binnenstad.

Stenen tegen je raam en lieden die je huis binnen dringen. Het lijkt steeds gekker te worden op de Wallen.