‘Zij zag er leuk uit in een veel te strak wit katoenen truitje met blauwe streepjes en een wit broekje dat de naam shorts eer aan deed.’ Met het bijgaande citaat zijn we al een eindje op streek in het boek, maar het begint eigenlijk al op pagina 2. Dan loopt de zestienjarige hoofdpersoon tegen een beeldje van Rodin op dat hij als volgt beschrijft: ‘Het sierlijke lijfje met de zeer slanke benen licht naar voren, zodat de pas ontloken borstjes en de tere rondingen van de schoot ontroerend parmantig werden vertoond.’