Een jaar geleden werd de eerste lockdown afgekondigd. Niemand kon toen nog bevroeden dat een jaar later de hele buurt nog steeds op slot zou zijn.

De Wallen en criminaliteit: het was een kwart eeuw geleden onlosmakelijk met elkaar verknoopt. Is dat inmiddels veranderd? “Als we niet op zoek gaan naar vermenging van boven- en onderwereld, zullen we het nooit vinden en zal onze economie op termijn voor een groot deel een zwarte economie worden.”

De steigers rond de toren van de Oudekerk lijken een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit te oefenen. Al drie personen hebben een poging gewaagd naar de top van de toren te klauteren.

Het is voortmodderen tijdens deze coronacrisis. Zonder perspectief is het een ontmoedigend, demotiverende exercitie geworden.

Op 13 februari ergens in de middag stonden ze er ineens: een paar witte en een paar rode schoenen. Ze stonden keurig in het gelid, alsof ze er met enige zorg waren neergezet. Ik zou bijna zeggen dat ze er waren neergevlijd. Ze waren er in elk geval niet zomaar weggesmeten, dat was wel duidelijk.

De winter heeft ons in de greep. Het vriest inmiddels zo hard dat er ook langzaam maar zeker ijs verschijnt op de grachten. Zelfs op de Wallen. Het is nog niet veel, maar er is een begin dus wie weet kunnen we aan het eind van de week dan toch echt over de grachten zwieren.