Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
De winter heeft ons in de greep. Het vriest inmiddels zo hard dat er ook langzaam maar zeker ijs verschijnt op de grachten. Zelfs op de Wallen. Het is nog niet veel, maar er is een begin dus wie weet kunnen we aan het eind van de week dan toch echt over de grachten zwieren.
Zal 2021 het jaar worden waarin er echt iets gaat gebeuren aan de ellende op de Wallen? Die ellende is nu weliswaar even ver weg, maar komt bij ongewijzigd beleid onherroepelijk terug. Er is echter een lichtpuntje.
Zie ik verschil? Ja. Grote verschillen? Nee. Lockdown of avondklok, het maakt niet veel uit, de buurt is zo dood als een pier.
“Hallo, Jos Paalman hier van het Knelpuntteam Fietsparkeren.” Knelpuntteam Fietsparkeren? Hoe krijg je het verzonnen. En wat zeg je dan als de buurman die timmerman is of politieagent op verjaardagsvisite komt? “Ik ben hoofd Knelpuntteam Fietsparkeren?”
Het is ongetwijfeld een stap voorwaarts, het plan van burgemeester Halsema om de coffeeshops aan te pakken.
“Laat die bomen maar komen”, zette de gemeente onlangs boven een verhaal in hun Nieuwsbrief. Het is me uit het hart gegrepen. Zelden ben ik het meer eens geweest met de gemeente. Laat ze inderdaad maar komen die bomen!