Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Terwijl ik op vakantie was mochten de buurtbewoners weer eens aan de bak. Om in te spreken over de voorstellen van de burgemeester ten aanzien van de raamprostitutie. Ultrakort: alle ramen weg, minder ramen, meer ramen of de gordijnen dicht.
Het gebeurde nu alweer een week geleden, maar de pijn is nog niet voorbij. In één klap veegde een windvlaag bijna alle bomen van het Oudekerksplein. Eén jonkie overleefde, vijf klapten met een harde dreun tegen de grond en twee braken halverwege af. Omdat het hemelwater het plein in een zwembad had veranderd, liepen er – heel uitzonderlijk – op dat moment geen mensen.
Na wekenlang sarren, treiteren en jennen was het dan eindelijk zover: de zomergek van 2019 waarover ik schreef in aflevering 166 werd gearresteerd. Hij had iedereen in de buurt zo’n beetje gek gemaakt met z’n geschreeuw, getoeter, schijngevechten, natspuiterijen en andere geinige gebbetjes.
Het is elke zomer raak en ook dit jaar is geen uitzondering. Er vertonen zich dan in het voorjaar één of meerdere nieuwe gezichten op het Oudekerksplein die het hele seizoen blijven hangen. Het jaar daarop lijken ze van de aardbodem verdwenen, althans, ik zie ze nooit meer terug. Maar er komt onherroepelijk een nieuwe gek voor in de plaats.
De stad verandert snel. Dat blijkt als je na een verblijf van een paar weken elders terugkomt.
Er vielen afgelopen week maar liefst twee brieven van de gemeente in de bus: één over de maatregelen die zijn genomen om de boel hier rustig te houden en één over illegale onderverhuur. Aan woorden geen gebrek bij de gemeente.