De organisatie van de Winterspelen in Vancouver begon vóór de economische crisis in 2008 losbarstte. Op 2 juli 2003 meldde het ANP dat er een begroting was van anderhalf miljard euro. ‘Vlekkeloos vervoer is gegarandeerd, de infrastructuur wordt dusdanig aangepast dat de bevolking er in de toekomst slechts profijt van trekt, het gaat de belastingbetaler allemaal geen cent kosten.’
Op 13 januari 2009 zag de wereld er heel anders uit. ‘De wereldwijde economische malaise heeft het voor de organisatoren een stuk moeilijker gemaakt,’ aldus het ANP die dag. ‘Grote sponsors als Nortel, Tec en General Motors hebben enorme klappen gekregen, de begroting is de laatste tijd herhaaldelijk bijgesteld. Naar boven dus, waarbij de belastingbetaler waarschijnlijk gaat opdraaien voor een extra lening van 500 miljoen dollar om alle werkzaamheden te kunnen uitvoeren.’
Een jaar voor aanvang werden alleen al de veiligheidskosten geschat op 650 miljoen euro. Met dit veiligheidsbudget hadden de Winterspelen van 1984 in Sarajevo twee keer kunnen worden georganiseerd…
HET COMPLETE OVERZICHT 1924 – 2014
Geheime lening
Professor Chris Shaw van de Universiteit van British Columbia sloeg enkele maanden voor de openingsceremonie woedend van zich af en noemde de Winterspelen “een vorm van corruptie”. Zoals hij zei: “Er was een burgemeester die zeven jaar geleden bij de kandidaatstelling zei dat de komst van de Winterspelen de inwoners van Vancouver geen cent zou kosten, en dat er maar 660 miljoen Canadese dollar uit belastingen aan betaald zou worden. Nu is de som tien keer zo hoog geworden.”
De gemeente had dan ook weinig gedaan om vertrouwen te wekken bij de bevolking. In 2008 bijvoorbeeld kreeg de organisatie van de Winterspelen een geheime lening van de stad ter waarde van ruim zestig miljoen euro. Een regionale krant kwam er toch achter, waarna de gemeente gedwongen werd die lening toe te geven.
Na afloop bleek het eindbedrag, inclusief de beveiligingskosten en infrastructurele projecten, zo’n 7 miljard dollar te zijn.
