Brrrr… reorganiseren terwijl de stip op de horizon beweegt

Voor veel organisaties valt het in deze tijd niet mee om een goede stip op de horizon te zetten en vervolgens te veranderen. Het wordt helemaal lastig als het doel ook nog eens beweegt.

Organisaties en veranderingen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Eens in de zoveel tijd moet het roer worden omgegooid. Slechts zelden is het een geolied traject, want wegen naar verandering lopen niet in een strakke lijn van A naar B.

‘Voor directies en management is dat lastig te begrijpen’, zegt veranderbegeleider Wendy Nieuwland. ‘Voor hen is de verandering logisch, dus waarom snappen die medewerkers het nou niet?’ Op zakelijk festival MNL14 vertelt ze over de geheimen van ‘veranderen 3.0’ en legt ze uit over hoe het komt dat medewerkers niet meteen staan te juichen.

Beelden in ieders hoofd

‘Zodra veranderingen worden aangekondigd binnen een organisatie, krijgt iedereen daar een ander beeld bij in zijn hoofd. Het is alleen nooit voor iedereen hetzelfde plaatje en daar begint het al te wringen. De ene medewerker omarmt het idee onmiddellijk, zijn collega ziet problemen opdoemen en een halve afdeling kan zich ineens gaan afvragen of ze na de verandering nog een baan hebben? Het verhaal krijgt allemaal eigen levens. Probeer dan nog maar eens het gewenste resultaat te bereiken.’

Dat lukt maar mondjesmaat, zo blijkt uit bekende cijfers. In Nederland mislukt 70 procent van alle veranderingen of reorganisaties bij organisaties. De reden: ondertussen gebeurt er van alles op de werkvloer van kantoren, waar niemand echt grip op heeft. Zo kan er bijvoorbeeld een angstcultuur ontstaan of er wordt stevig gespeculeerd welke collega’s eventueel moeten vertrekken. Factoren die het uiteindelijke proces hinderen.

Top-down en bottom-up

Met hun 3.0-aanpak proberen Wendy Nieuwland en haar collega Maaike Nooitgedagt daar verandering in te brengen. Het is de bedoeling om de nieuwe koers van binnenuit te laten ontstaan. Een aanpak waarbij top-down en bottom-up aanpakken samenkomen en waarin een belangrijke rol is weggelegd voor zowel de leiding als de medewerkers. Het hele systeem werkt mee.

Kern van het verhaal is de gezamenlijke route naar het gewenste doel. Maaike Nooitgedagt: ‘Stel een bedrijf wil klantgerichter werken. Wat voor klantgericht is dat? Voor de ene persoon betekent het dat de zaak altijd open is, een tweede zal zeggen: 'zolang er geen klachten zijn gaat het goed' en een derde stelt voor om eens ervaringen van klanten te vragen.’

‘Zo zijn er nog wel meer definities te bedenken’, vult Wendy aan. ‘Het belangrijkste is dat ze allemaal benoemd worden en dat ze uitgewisseld worden.’ Maaike: “Het is belangrijk dat het proces bij de organisatie blijft. Wij kijken mee en sturen zo nodig bij, maar zijn niet verantwoordelijk voor de implementatie.’

Vanuit de dialoog over verschillende beelden kan ook het zoeken naar gezamenlijke routes beginnen. Uiteindelijk resulteert dat in een soort 3.0-kaart, de ‘Verenigde Staten van de Verandering’. 

Eind dit jaar bundelen de ondernemers hun kennis en ervaringen in een boek over de 7 essentiële principes van veranderen 3.0. Een voorproefje staat op hun site. En is dus te zien op MNL14.

Mijn gekozen waardering € -

Ruud Poels schrijft over veranderingen die hij ziet in de nieuwe economie. Hoe vinden mensen en organisaties daar hun weg in? En worden we er gelukkig van?