Bryan Adams weet niet wat hij wil

Een dag niet gefotografeerd is een dag niet geleefd. Een cliché dat uit de mond van elke willekeurige fotograaf had kunnen komen. Maar het is Bryan Adams, de man van de clichématige poplovesongs, die ervoor tekent.

Want alleen maar muziek maken met Sting of Mick Jagger wordt snel een sleur. Dus dan vraag je toch gewoon of ze poseren voor je camera? Enfin, zo luidde de eerste alinea die ik al in gedachten had geschreven – een cynische cultuurreporter doet het niet voor minder – nog voordat ik per sneltrein naar Düsseldorf afreisde om in het NRW-forum de Bryan Adams Exposed expo te zien. Bekend maakt onbemind, is het probleem van Bryan Adams. Jammer, want daardoor zou je zijn kwaliteiten over het hoofd zien.

Oerbeest

Neem zijn portret van Sting: het lijkt wel een wedstrijdje wie er het grootste rockbeest is: de fotograaf of de Britse zanger. Met woeste baard, wijdbeense pose en furieuze ogen doet Sting in niets aan zijn softe boeddhistische reputatie denken. Daarnaast hangt Mickey Rourke. Hij gedraagt zich meer zoals wat van een diep gezonken filmster verwacht mag worden. Adams legt hem in zijn hotelappartement vast, terwijl hij eenzaam met Froufrou naar de tv kijkt of in bad hangt. Dat Mickey een entourage om zich heen heeft, maakt hem nog meer allenig. Mick Jagger is Mick, Pamela Anderson toont zich een ouderwetse sloerie en Sir Ben Kingsley kijkt zoals gebruikelijk quasi peinzend voor zich uit, daarbij koket in de gaten houdend of de fotograaf hem wel flatterend genoeg vastlegt.

150 grote portretten hangen in het NRW-Forum, een soort Kunsthal zonder eigen collectie maar in een veel mooier pand. NRW is erg goed in het binnenhalen van grote namen als Viktor & Rolf of Robert Mapplethorpe. Ze moeten wel, want Düsseldorf is een kunstmetropool die een enorme overdaad aan topmusea kent. De concurrentie is groot. Zoals elke lokale kunstkenner je kan vertellen: in Berlijn worden de objecten gemaakt, hier worden ze verkocht. Nergens zo’n grote concentratie van galeries als juist in Düsseldorf. Ook op fotografiegebied.

En nu is dan Bryan Adams in da house. De Canadees verscheen zelfs even op de opening, midden tussen zijn Noord-Amerikaanse tour door. Voor het eerst zag hij zijn werk metersgroot in een museale context hangen. Nerveus vroeg hij de conservator of het allemaal aan de verwachtingen voldeed. Adams heeft zelf geen tijd voor het regelen van dergelijke prints, daar heeft hij een paar assistenten voor.

Sexy Lindsay

Een normale fotograaf krijgt 10 minuten om een ster te portretteren, Bryan Adams heeft meer de ruimte. Helaas komt hij desondanks vaak niet verder dan sexy Lindsay Lohan als sexy Lindsay te vereeuwigen. Hij legt zijn onderwerpen geen strakke visie op. Stijlvast is hij ook niet bepaald: Bryan Adams weet niet wat hij wil (van clean camerawerk tot ruwe reportagestijl). Het best is hij daarom niet in een studio met veel assistenten, maar als hij de straat opgaat met bijvoorbeeld rapper Ninja van het Zuid-Afrikaanse Die Antwoord. Ninja past perfect tussen de white trash van een Newyorkse achterbuurt.

Ook fascinerend is het portret van de Britse koningin, die wacht op haar officiële staatsportret. Ze rust even uit in een halletje achteraf op een bankje, de Wellingtons voor het uitlaten van haar corgi’s naast zich. Haar verraste lach is oprecht, misschien wel de beste foto van de majesteit in jaren. Een andere topper is de reeks met Amy Winehouse. Adams kreeg haar mee voor een vakantie aan een verlaten strand, zonder alcohol maar met veel muziek. Zelden werd Amy zo ontspannen afgebeeld.

Oorlogshelden

Het beste bewaart NRW-Forum voor de laatste zaal. Weer levensgrote portretten, maar dan van onbekende Britten. Oorlogsveteranen, die Irak of Afghanistan niet ongeschonden hebben overleefd. Zoals private Karl Hinett, die trots gruwelijke brandwonden toont. Met galgenhumor heeft hij ‘unscarred’ op zijn buik laten tatoeëren. Hij is getekend, maar ongeslagen teruggekomen. Of neem staff sergeant Steven Arnold. We zien twee beenprotheses, gestoken in elgerschoenen en een opengeknoopte camouflagebroek. Naar Arnold zelf moeten we raden. Soldier Patrick is de jongste in deze galerij. Met zijn sproeten, bleke huid en pikzwarte haar oogt hij maagdelijk rein, maar ook hij heeft veel moeten inleveren voor volk en vaderland.

Deze soldaten zijn geen beroemdheden, ze zijn zichzelf. Juist de combinatie met de filmsteren en rockmuzikanten in de zalen ernaast geeft ze een glamour, die de foto’s extra sterk maakt. Hopelijk blijft Adams doorgaan met deze reportagereeks. Het maakt een bezoek aan het NRW-Forum meer dan de moeite waard, of je nou ‘Everything I Do’ kunt uitkotsen of niet. Combineer NRW met het belendende Kunstpalast (oude schilderkunst), K20 en K21. Allemaal op loopafstand, als de ogen en hersenen het toelaten. Kom op mensen, het is maar 2 uur met de trein vanuit Amsterdam: dichterbij dan Maastricht (en een stuk leuker).

Bryan Adams Exposed, www.NRW-Forum.de, Düsseldorf, t/m  22 May 2013.

Meer van Dirk Koppes? Neem een abonenment!

Mijn gekozen waardering € -

SmaakMaker Dirk Koppes proeft en fileert het culturele klimaat. Deze AlbertHeijnHater was hoofdredacteur van Carp, chef cultuur bij De Pers, en schreef een reisboek over Cubaanse jongeren. Hij selecteert verplicht lees- , proef- en kijkvoer.

Geef een reactie