‘Het idee was om met gebundelde krachten een all female bedrijf op te zetten, met leuke klanten, goede communicatie en, heel belangrijk, financiële openheid en transparantie. Ik irriteerde me bij de clubs waar ik werkte aan de slechte organisatie, onbemande telefoons, gebrekkige communicatie. Het kon allemaal veel beter. Prostitutie was net uit het Wetboek van Strafrecht, dus we konden legaal van start. We schreven een ondernemingsplan, maakten een begroting en vroegen een lening aan. We waren het eerste seksbedrijf met een officiële lening van de bank. Het stond in alle kranten; een wereldscoop was het! Amsterdam Call Girls stond meteen op de kaart.
Er komt veel kijken bij het opzetten van een seksbedrijf. De zakelijke kant, het aannemen en inwerken van vrouwen, het vinden van goede chauffeurs en telefonistes, de logistieke planning, administratie, lastige klanten, marketing. Op onze website geen blote vrouwen. Een heel bewuste keuze. Hij was ook twintig jaar hetzelfde. Antiek! We hadden voor 26.000 gulden een ontwerpbureau in de arm genomen, maar verzonnen uiteindelijk zelf de rode hartjes en het vrouwenlogo. Ons eigen merk. Een kleine hobbel was een handige internetondernemer die ons domein had weggekocht. Hij wilde er heel veel geld voor hebben en dat hadden we niet. Vandaar het streepje tussen Amsterdam en Callgirls. Ik ben jaren tevergeefs met de zaak bezig gebleven.
Ondertussen was onze all female policy niet heel strikt. Ik houd niet van de tweedeling: vrouwen zijn goed, mannen niet. Het is wel zo dat het in deze branche prettig is voor de dames om buiten het werk om, niet geconfronteerd te worden met mannen. Er zijn er maar weinig die normaal kunnen reageren op een prostituee. We hebben er enkelen gehad. Zo was er een man die reageerde op een advertentie voor een vrouwelijke chauffeur. Hij kwam op gesprek in een jurk. “I’m suitable for the job, and I can wear a dress if needed.” Haha! Hij mocht meteen beginnen. We zochten tenslotte een integer en betrouwbaar persoon voor goed, veilig vervoer. Hij paste in dat plaatje.
Voordat ik begon met ACG, werkte ik al een paar jaar als prostituee. Ik ben jong begonnen. Waarom? Ik vond het interessant, leuk, het betaalde goed en je hebt er geen papieren voor nodig. Ik heb nog steeds geen papieren – behalve mijn rijbewijs en dat was een hele klus! Op het gebied van prostitutie heb ik alles gedaan: de straat, seksboten, het raam. Mijn zelfstandigheid was altijd heel belangrijk. Ik heb nooit voor iemand gewerkt. Ook toen ik voor clubs werkte, was ik toch zelfstandig. De club regelde een klant, ik zei: ‘Ja’ of ‘Nee’ en verdiende een x-bedrag per uur. Bij Amsterdam Call Girls werkte ook iedereen zelfstandig. Ik was niet de baas, ik bemiddelde. We werkten samen en iedereen was allround. Ik nam net zo goed de telefoon op of reed de dames van A naar B. Ik ben de mening toegedaan dat ik zelf alles moet kunnen, waar ik anderen opuit stuur. Op de directeurstoel zitten en delegeren is niets voor mij. Minstens zo belangrijk vind ik een open bedrijfscultuur, waarin iedereen weet hoe alles werkt. En natuurlijk organiseerden we net als elk ander bedrijf gezellige etentjes en uitjes.
Als directeur was mijn manco dat ik overal van op de hoogte wilde zijn. Tegelijkertijd wilde ik ook niet ‘tig keer per dag gebeld worden om te horen dat Jeanine ziek was, Anneke te laat of de auto stuk. Het was dan ook een bewuste keuze om de structuur van het bedrijf eenvoudig te houden. Ik ben sowieso een simpel mens. Ik eet drie maaltijden per dag. Waarom zou ik er dan honderd willen verdienen?
Geschikte dames vinden was nooit een probleem. Leuke, mooie, zelfstandige dames kwamen via een aanbeveling bij mij terecht. Ik heb ooit één keer een meisje van de straat geronseld. Ik zag haar vanuit de auto lopen op straat. Bloedmooi! Die wilde ik wel voor ACG. Toen ik haar aansprak, bleek ze al bij ons te werken! Dames boven de vijfentwintig hebben mijn voorkeur. Ze hebben dan een bepaalde stabiliteit, volwassenheid in hun vrouw-zijn en seksuele ervaring.
Bij de selectie van vrouwen lette ik op een aantal dingen. Ze moesten niet alleen knap zijn, maar vooral ook entertainment skills hebben. Dit werk gaat over meer dan seks. Een goede callgirl kan snel het ijs breken en een goede sfeer creëren. Ze moet ook op een prettige manier kunnen aangeven wat ze níét wil. Mannen zijn immers jagers. Ze zullen altijd proberen haar zover te krijgen dat ze verder gaat, of iets doet wat ze niet wil. Een goede vuistregel wat betreft klanten is: hoe groter de geest, hoe groter het beest. Vaak komen tijdens betaalde seks bij mannen behoeften naar boven, die hij bij een gewone liefde niet kan uiten. Plasseks bijvoorbeeld, of sm-verzoeken, of onveilige seks. Dames moeten daar goed mee om kunnen gaan, zo nodig weerstand bieden en tegelijkertijd lief en vriendelijk blijven. Gelukkig hebben wij over het algemeen leuke, frisse, geïnteresseerde en daarbij genereuze klanten meegemaakt. Het merendeel is getrouwd, of in between marriage. Ze willen gewoon een leuke tijd, niets meer en niets minder. En ze willen discretie. Dat is heel belangrijk in dit vak en ik zei dan ook altijd tegen de dames: “Vertelt een klant je iets in vertrouwen? Houd dan je mond!” Veel mannen hebben sociale en maatschappelijke posities. Daar moet je heel zorgzaam voor zijn.
Escortdames zijn grofweg onder te verdelen in twee ‘types’. De fashion, een term die komt uit het modellengebeuren. Dit type is mooi, jong en aantrekkelijk; het standaard modellentype. En er is de special, de dame die afwijkt van de standaard. Een hele lange vrouw bijvoorbeeld, of een mollige dame, of een sm-meesteres. Je kunt het zo gek niet bedenken; ik had ze allemaal in mijn bestand. Daarin lag ook precies mijn kracht. Het maken van de juiste match tussen de dames die ik vertegenwoordig en de klant. Dat een man van 75 een jong blond meisje met grote borsten wil, begrijp ik. Maar wil dat meisje van achttien die net begint, dat ook?
Om te werken als callgirl, moet je uiteraard van seks houden. Maar soms speel je natuurlijk ook een rol. Achter het raam was ik jong, dom en geil. In bed speel ik niet zozeer een rol, maar heb ik natuurlijk wel de nodige ervaring om op terug te vallen. Het is een kwestie van goed opletten. Als je merkt dat een klant goed reageert op een bepaalde beweging of aanraking, dan doe je dat nog een keer. Ik heb het getroffen met over het algemeen leuke seks. De ene keer leuker dan de andere keer, maar dat is logisch. Ik heb me in al die jaren maar één keer met een smoes teruggetrokken. De klant in kwestie was té onfris.
Als ik mezelf vergelijk met vroeger ben ik op een aantal punten veranderd. Ik ben nog steeds zakelijk en daadkrachtig, maar minder goedgelovig en idealistisch. Vroeger koesterde ik hoge verwachtingen van de mensen om me heen. Ik ben betrouwbaar en discreet en ging er heel lang vanuit dat anderen dat ook waren. Dat heeft weleens tot teleurstellingen geleid. Dames die achter mijn rug om privé met een klant gaan bijvoorbeeld. Vroeger nam ik dat persoonlijk, later bekeek ik het zakelijk. Het hoort erbij. Het komt ook altijd uit, want er zijn statistieken voor ‘normaal’ klantengedrag, turnover, et cetera. Als er ineens gaten vallen, valt dat op. Ik sprak de dame in kwestie er dan rustig op aan. Natuurlijk kwam er vervolgens een heel verbaasde reactie, maar meestal zag ik de klant vanzelf weer verschijnen.
De seksindustrie is een ‘sjeuïge’ business. Ik voel me daar prettig bij. Ik houd niet van lelijkheid. Pure beroepsdeformatie! Ik ben gewend omringd te worden door mooie, goed verzorgde dames. Op het moment ben ik single, maar mijn werk heeft nooit in de weg gestaan van persoonlijke relaties. Toen ik begon met ACG had ik een relatie met een man die zelf ook als prostituee werkte. Hij had er geen moeite mee. Ik houd sowieso van échte mannen, mannen die mij nemen zoals ik ben. Mannen zonder kapsones, tenzij het terecht is. Ik ben beter met mannen dan met vrouwen. Ik vind ze vaak leuker, eerlijker en directer in de omgang. Kinderen heb ik niet. Of ik ze wil? Ik denk er wel over na. Ik heb relaties gehad waarbij de ander kinderen had. Daarin kon ik mijn moedergevoelens kwijt. Die kinderen hielpen overigens als het zo uitkwam gewoon mee in de zaak. Berichten doorgeven, flyeren, uithangborden schoonmaken. Waarom niet? Als ik een bakkerij had zou niemand ernaar kraaien als kinderen klusjes deden. Bij een escortservice is het meteen kinderporno! Wat een onzin.
Als mensen vragen wat ik doe, heb ik een eigen zaak. Punt. Als ze dan toch doorvragen, zeg ik dat ik hotelreserveringen doe. Dan lieg ik niet. Ik schaam me voor niks, maar praktisch gezien is het beter als niet te veel mensen weten wat ik doe. Ik wil geen stalkers voor de deur. In mijn woonomgeving weet bijna niemand mijn beroep. Dat houd ik bewust zo. Het hoerenberoep is gestigmatiseerd. Zelfs nu het een officieel geregistreerd beroep is, kijken mensen er toch op neer. Niet iedereen natuurlijk, want ik krijg ook positieve reacties. Een spontane thumbs up op straat bijvoorbeeld. Dat is leuk! Toch trekken velen hun neus op voor deze business. Zelfs ambtenaren van de belastingdienst kunnen hun afkeuring soms niet voor zich houden.
Mijn ouders heb ik pas na vijf jaar verteld wat ik deed. Natuurlijk wilden zij liever dat ik zou stoppen en ging studeren. Maar ondertussen hebben ze het geaccepteerd. Wat helpt is de ondernemersglans die erbij gekomen is. Mijn vrienden weten wat ik doe en hebben er uiteraard geen problemen mee. Ik heb een beperkte, maar diverse vriendenkring met een trouwe vaste kern. Ik houd van vastigheid. Mijn oudste vriendin is negenenzestig, mijn jongste vriendje elf. Heel divers dus, maar ik klik goed met ze allemaal. Ook zakelijk werk ik het liefst met dezelfde mensen en vaste klanten hebben mijn voorkeur. Met een aantal klanten is er een band ontstaan; dat gaat vanzelf als je samen herinneringen deelt. Verliefd op een klant ben ik nooit geworden. Ik heb ze ook nooit gezoend. Als je zoent met iemand, stel je jezelf open en voel je die persoon echt. Dat komt te dichtbij.
Terugkijkend op de afgelopen twintig jaar ben ik heel tevreden met wat ik heb neergezet. Amsterdam Call Girls was helemaal mijn ding. Hoogtepunten van mijn carrière als madam? Een vaste klant, een echte Olivier B. Bommel, een man van aanzien, die me belde op mijn verjaardag. Mij, Carolien Dekkers, hoerenmadam! Een andere klant vroeg me heel serieus of ik na zijn overlijden op zijn begrafenis wil komen. Dergelijke contacten gaan veel verder dan werk. Ze gaan over wederzijds respect en waardering. Dat raakt mij en daardoor voel ik me geslaagd in mijn werk. Ik hoop een voorbeeld te zijn voor andere vrouwen. Het bewijs dat je achter het raam kunt beginnen, en door kunt groeien naar een eigen zaak!’
Image by Espressolia from Pixabay
