“Het lijkt hier wel carnaval”, zegt Peter Gillis tijdens zijn ontvangst door de Masai. Het was tijdens een aankondiging op SBS6 van een nieuwe aflevering van een programma met de naam Masai is Kassa. Of zoiets. Ik hoef die uitzending niet te zien.
Irak won de Arabische Golf Cup en straalde even grote eenheid uit. Wat politici niet weten te bereiken, kan voetbal wel. Voor even, althans.
Spotprenten van de Iraanse ayatollah Khamenei kregen het regime in Teheran in de hoogste boom. Maar waarom eigenlijk? Hem afbeelden is niet verboden. Is hij dan even heilig als de profeet?
Forough Tamimi was erbij toen vrouwen in 1979 de straat op gingen om te demonstreren tegen de verplichte hijab en andere vrouwonvriendelijke wetten en regels. In die tijd kregen de vrouwen weinig steun. Mannelijke oppositieleden vonden het een luxeprobleem. Nu is dat anders. De huidige revolutie is seculier en feministisch. “Als de verplichte hijab wordt afgeschaft, zal het Iraanse regime uiteenvallen. Wat de Berlijnse muur was voor de DDR, is de hijab voor de ayatollahs.”
De opmars van specialty coffee doet de koffieteelt op het Arabisch schiereiland opleven. In Saoedi-Arabië en Jemen leidt dat tot herwaardering van soorten die gewapend zijn tegen droogte en hitte, zo goed dat ze een reddingsboei kunnen zijn voor de koffieteelt wereldwijd. Anders dan gewone commoditycoffee levert de teelt van specialty coffee koffieboeren bovendien een economisch model op dat eindelijk rendabel is. (beeld Nico te Laak/Anthon Keuchenius)
Wie van bureaucratie houdt, moet voor de gein een journalistenvisum aanvragen voor Nigeria. Een rigide ambassadebeambte blijkt dan slechts te omzeilen met een bullebak van een visumbureau. Als op het laatste moment alles rond lijkt, moet je in Nigeria nog permissie vragen bij het ministerie van Informatie, waar ze zich afvragen wat je komt doen.