De seksuele en reproductieve rechten van vrouwen staan aan de basis van een rechtvaardige samenleving. In veel landen is dit helaas niet zo en het gaat momenteel eerder achter- dan vooruit. Denk aan beschikbaarheid anticonceptie, bescherming tegen geslachtsziekten, verkrachtingen, gedwongen (kind-)huwelijken, sterilisaties, maagdelijkheidstesten en genitale verminkingen.
Dertig jaar geleden kregen het noorden en zuiden van Irak no-flyzones, en de Iraakse Koerden als gevolg daarvan een de-facto autonome regio. Maar tot eenheid wilde dat in al die jaren niet leiden.
Opnieuw lijkt het erop dat het door Yezidi’s bewoonde gebied Sinjar bedreigd wordt – en dat is al een hele tijd zo. Sinjar is een doorn in het oog van Erdogan, omdat de PKK (Koerdistan Arbeiders Partij) er vrij opereert. Toch lijkt de dreiging deze keer groter dan slechts Turkse invasie in een door de PKK gecontroleerd gebied. Er worden nieuwe allianties gesmeed. Er worden nieuwe vijanden gemaakt. En als de ontwikkelingen zich voortzetten zoals gemeld, kan het conflict in Sinjar zelfs uitmonden in een nieuwe fase in Iraaks sektarisch geweld.
In het Ethiopische conflictgebied Tigray worden momenteel stelselmatig vrouwen verkracht. Voor het eerst geeft de regering van het Afrikaanse land zelf dit ook toe. Gruwelijk seksueel geweld als oorlogswapen.
Yezidis verstoten moeders die hun kinderen van ISIS-verkrachters toch zelf willen grootbrengen. De hereniging van deze vrouwen en hun kinderen heeft tot een conflict geleid tussen yezidi-leiders en vrouwen die over hun eigen leven willen beslissen.
De Iraakse hoofdstad Bagdad verloor een van haar laatste Joodse inwoners. Het einde van een geschiedenis van 2600 jaar komt steeds dichterbij.