Afgelopen maandag begon de grootste havenstaking in de VS sinds 1977. Ongeveer 50.000 havenarbeiders langs de oostkust zijn voor onbepaalde tijd in staking gegaan om hun eis voor een hoger loon kracht bij te zetten. De staking komt op een vervelend moment voor de Democraten. Immers: economie is één van de belangrijkste onderwerpen tijdens de aanstaande presidentsverkiezingen en de Amerikaanse economie kan een lange havenstaking niet gebruiken.
Islam Hejazy was hulpverlener te Gaza. “Was”, want recent werd ze vermoord door hamas, omdat zij weigerde donatiegeld over te dragen. Enige tijd terug schreef ik nog dat Gazanen die niet onderdanig zijn aan hamas door de knieën worden geschoten. Het vermoorden van Islam Hejazy (die naam heeft zij ook niet zelf verzonnen) toont aan dat de werkelijkheid gruwelijker is dan dat we ons hier met onze reet in het vrije westen kunnen voorstellen.
Terwijl de Moldavische regering ijverig voort werkt om aan de vereisten voor toetreding tot de EU te kunnen voldoen, gaan de inwoners van Moldavië op 20 oktober naar de stembus om zich in een referendum daarover uit te spreken. Het lijkt geen verpletterend ja te worden.
De oorlog duurt nu al 2,5 jaar (of eigenlijk al tien jaar sinds de annexatie van de Krim). Na aanvankelijke terughoudendheid besloot het Westen Oekraïne te steunen. Eerst met stingers en kogelvrije vesten, daarna volgden HIMARS- en Patriot-systemen. Vervolgens ontstond de discussie over tanks en F-16s. Natuurlijk ben ik tevreden met deze leveringen, want zonder deze wapens zouden er nog veel meer Oekraïense doden te betreuren zijn geweest. Toch blijf ik kritisch. Wat ontbreekt, is een bredere discussie over ons Oekraïne-beleid, niet alleen in Nederland, maar in het hele Westen. We leveren wel wapens, en dat is goed, maar fundamentele vragen over onze Oekraïne-strategie worden niet gesteld. Kunnen we enkel met wapenleveranties Rusland dwingen tot concessies, of is er meer nodig?
Israël zond Hezbollah een elektronisch Trojaans paard. Schok, verdriet, leedvermaak, bewondering, veroordeling – het was er allemaal. Nog nooit was de paranoia zo groot, terwijl anti-Iraanse leiders in de Arabische wereld in hun vuistje lachten.
In de zomer van 2020 bezetten duizenden studenten, jongeren, docenten en rechters de straten van Minsk en scandeerden: “Vertrek” naar Lukashenko. Het was een kraakheldere boodschap aan de Belarussische dictator. Helaas bleken de democratische opstanden van korte duur te zijn.