Hoeveel studentendisputen uit de jaren ’60 zouden er nog steeds bestaan? En hoeveel zouden er nog drie keer per jaar in de originele bezetting bij elkaar komen? Studentendispuut Oase is een bijzondere club. Zestigers en zeventigers zijn het nu, maar nog steeds lid. Jonge aanwas is er nooit gekomen.
Lees verderNederland
Uitkijkpost De Wallen (1): Tussen de meisjes, tegenover de kerk
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijkse leven in de beroemdste buurt van Nederland.
Lees verderStadsbank van Lening: de stoep der schande bestaat niet meer
De Gemeentelijke Kredietbank in Den Haag en de Amsterdamse Stadsbank van Lening vragen hun klanten al tijdens de periode dat ze hun spullen hebben beleend om rente te betalen. Dag mag niet zegt de Autoriteit Consument en Markt. De banken zijn het hier niet mee eens en stappen naar de rechter. Maar wat doet zo’n bank eigenlijk? Het verhaal van de Stadsbank van Lening in Amsterdam.
Lees verderMedisch park Oss toe aan tests met patiënten
Zeker vier jonge bedrijfjes op het Pivot Park Oss zijn al zo ver dat hun medicijnen getest kunnen worden op patiënten. Dat zegt park-directeur Mirjam Mol. Ook de financiering van deze klinische tests is deels rond. ‘Er zijn al samenwerkingen met grote farmabedrijven voor studies in Amerika en Europa’, zegt Mol. Om welke bedrijven het gaat, kan ze nog niet zeggen. ‘Ze willen daarmee zelf op het juiste moment naar buiten komen.’
Lees verderMedicijnen in mini-broodzakjes
In de gangen van ChemConnection klinkt een alarm, en mannen in beige stofjassen met veiligheidsbrillen lopen door de gang. Er moet een reactor opnieuw opgestart worden vanwege te hoge druk. Dat komt wel vaker voor. ‘Er is hier in veertien jaar nog nooit iets misgegaan’, zegt facility manager Mark Biermans trots.
Lees verder‘Mooie fabriek, maar ik bouw geen auto’s’
Ook op de directievloer van VDL staan alle deuren altijd open. De ‘redder van Nedcar’ staat in hemdsmouwen te rommelen in stapels papier op de vensterbank van zijn kantoor op de vijfde verdieping. Hij heeft uitzicht op de snelweg die langs Eindhoven raast, richting het zuiden, richting Born. Zijn koffer staat opengeklapt op zijn bureau, zijn lunch in aluminiumfolie steekt eruit. ‘Even een stropdas omdoen’, bromt Wim van der Leegte (67). ‘Dat hoort.’
Lees verder