“de alomvattende mystiek in hun muziek en de aantrekkelijke wijze waarop deze schuurt met onder andere opera-impulsen.”
Toegegeven, er gebeurt veel op het tweede album Mercy Of The Crane Folk van post-folkreizigers Immaterial Possession. Dat is niet verwonderlijk, gezien de uiteenlopende achtergronden van de bandleden.
Immaterial Possession was in beginsel het geesteskind van de in Atlanta geboren Cooper Holmes en Madeline Polites. De twee maakten deel uit van een commune die zich bezighield met muziek, theater en kunst. Omdat het hen op een gegeven moment te druk werd in hun geboortestad, het belangrijkste industrie-, verkeers-, handels- en financiële centrum van het zuidoosten van de Verenigde Staten, trok het tweetal naar het naburige Athens, meer een muziekstad. Daar voegde zich al snel drummer John Spiegel bij hen. De band werd vervolgens gecomplementeerd met kunstenaar en multi-instrumentalist Jeremy Kiran Fernandes (keyboards, klarinetten, fluiten) – kind van John Kiran Fernandes, volleerd multi-instrumentalist, muziekmaker en eigenaar van het muzieklabel Cloud Recordings. John Kiran Fernandes maakte tevens deel uit van het befaamde Elephant 6 Collective.
Immaterial Possession (Foto © Jessica Gratigny)
Immaterial Possession is een kleurrijk gezelschap. Foto’s van de band roepen associaties op met vroegere commune-achtige muziekgezelschappen als de Britse psychedelische rockgroep The Incredible String Band of uit Nederland CCC Inc..
Hetzelfde geldt voor de muziek. De term southern-gothic wordt wel gebruikt. Bij hun titelloze debuutalbum in 2020 werd gerefereerd aan het Syd Barrett-tijdperk van Pink Floyd en aan voormalig Velvet Underground-chanteuse Nico.
Maar laten we beginnen met de zogenaamde mystiek in de muziek van Immaterial Possession. De Nederlandse encyclopedie zegt over het begrip mystiek: “Het streven om een rechtstreekse eenheid te vinden met de uiterste werkelijkheid van ‘het goddelijke’.” Dit laatste is echt te hoog gegrepen, hoe geestdriftig de muziek op Mercy Of The Crane Folk ook mag klinken.
Immaterial Possession heeft dat mystieke frame helemaal niet nodig. Er valt zonder dat genoeg te beleven op Mercy Of The Crane Folk.
Het album straalt op de eerste plaats dat overweldigende gevoel uit van zomer, van vrijheid – nodigt uit tot onbezorgd over de snelweg cruisen, met de ramen open. Zoals de Noord-Ierse Undertones in Here Comes The Summer in 1979 zongen: “The summer’s really here and it’s time to come out / Time to discover what fun is about.”
Mercy Of The Crane Folk ademt het ongebreidelde plezier dat samen musiceren kan opleveren. De tien songs vormen een theatraal muzieklandschap met daarin wervelingen van retro keyboards, aantrekkelijk griezelige horror score’s, dolende western gitaren type Morricone, sing along vocalen en dromerige easy tunes-achtige harmonieën. Ook zijn er, als verrassende, onverwacht opduikende luchtspiegelingen, flashbacks van bands van weleer als de Britse jaren 60 rockgroep The Zombies en uit een iets recenter verleden de Amerikaanse new wave band The B-52’s, opgericht in 1976 in (jawel) Athens, Georgia.
Genade Van Het Kraanvogelvolk
In het geheel van Mercy Of The Crane Folk leveren alle bandleden hun eigen specifieke, onderscheidende inbreng. Holmes’ veelal donkere en stuwende, in punk gewortelde baslijnen verweven zich als in een veelkleurig tapijt met Spiegels uitgebreide drum- en percussierepertoire. Polites ging voor de toonladders op haar akoestische en elektrische gitaar te rade bij de mediterrane cultuur van Grieken en Spanjaarden, en Fernandes, op toetsen, zette het raam open om het licht uit het verre oosten binnen te laten en zo de duisternis die dreigt op afstand te houden. Gastbijdragen komen van drummer Jon Vogt in het titelnummer Mercy Of The Crane Folk en Birth Of Queen Croaker.
De albumtitel Mercy Of The Crane Folk luidt in Nederlandse vertaling Genade Van Het Kraanvogelvolk. De kraanvogel is in sommige landen een heilig dier. Zijn symboliek staat voor het mysterie van het leven. In de Japanse cultuur wordt hij geassocieerd met trouw, eer en kracht, en in de vorm van een papieren origami-vogel met vrede, geluk en de bescherming van het gezin en de kwetsbaren.
We leven in een wereld waarboven zich donkere wolken samentrekken. Immaterial Possession probeert daar met kunst en muziek tegenwicht aan te bieden. De musici plaatsen uiteenlopende elementen naast, door en boven elkaar, zoals al eerder in de geschiedenis van de populaire muziek gebeurde. Wat dat oplevert, het is al genoemd, is een zinderend zomergevoel. Mercy Of The Crane Folk laat je dansen over een fantasievolle cakewalk van liedjes. Daarin is het nooit zeker wat de volgende stap brengt, wanneer de volgende adrenaline-stoot zich aandient. Wel is er een bevrijdend optimisme als je aan het eind van de rit naar buiten tuimelt, het licht in. Een regelrechte gelukservaring. Of is het toch mystiek?
Immaterial Possession – Mercy Of The Crane Folk
Fire Records | Konkurrent
