RECENSIE
Davide Enia – Zo ook op aarde (336 p.).
Vertaald door Manon Smits, De Bezige Bij, €18,90
* * * *
Davide Enia doet voor zijn tweede roman onderzoek naar het Amsterdamse Rasphuis, dat werd gebouwd in 1595 en geldt als de eerste moderne gevangenis van Europa. Daarnaast werkt hij aan een kookboek over de Siciliaanse keuken.
Enia, die ook toneelwerken heeft geschreven die internationaal zijn opgevoerd, publiceerde in 2012 bij De Bezige Bij zijn debuutroman Zo ook op aarde (Cosí in terra). In afwachting van zijn tweede roman is het beslist de moeite waard dit boek te (her)lezen.
Zo ook op aarde vertelt het verhaal van de straatjongen Davidù die, omdat zijn vader is overleden voor zijn geboorte, opgroeit bij zijn moeder, onder de hoede van zijn grootouders en oom Umbertino. Davidù hangt aanvankelijk wat rond bij een paar raddraaiers, die in de schlemielige, aandoenlijke Gerruso een makkelijk treiterslachtoffer hebben gevonden. Als Davidù het opneemt voor Gerruso’s nichtje Nina, aan wie hij zijn zijn hart verliest – 'ze geurde naar zout en citroen' – wordt hij vanaf dat moment door Gerruso geadoreerd. Hij krijgt een vriend tegen wil en dank.
Davidù leert boksen van zijn oom Umbertino, die evenals Davidù’s vader een goede bokser was. ‘Benen, kloten en hoofd’, daar draait het om in de bokssport: stevig op je poten staan, sterk van geest zijn en klappen weten te incasseren. Een mooie metafoor voor hoe je het leven het beste tegemoet kunt treden. Davidù leert gaandeweg bovendien dat het nodig is om keuzes te maken en je daar dan ook werkelijk aan te verbinden.
Davide Enia verweeft het verhaal van Davidù met de geschiedenis van Umbertino en grootvader Rosario, tegen de achtergrond van de roerige Palermitaanse geschiedenis vanaf de Tweede Wereldoorlog tot begin jaren negentig, toen de maffiaoorlog woedde. Dit levert een prachtig gecomponeerde, epische vertelling op, waarin de verhaallijnen elkaar soms afwisselen in het wervelende ritme van een bokswedstrijd. Zo ook op aarde bevat een aantal onvergetelijke personages en scènes. Een roman zoals Sicilië zelf: warmbloedig, veelkleurig, rauw en vol passie.
Lees ook het interview met Davide Enia van A•Quattro•Mani: https://magazine.thepostonline.nl/auteurs/AQuattroMani/6768/Davide-Enia-Een-roman-schrijf-je-met-je-bloed
