De slavernij was net zoals de holocaust een misdaad tegen de menselijkheid. Fundamentele rechten werden bruut geschonden. Alles wat een mens tot mens maakte, werd afgenomen en vernietigd door anderen die zich superieur waanden. De mens als ontmenselijkte, als ‘dier’, waarmee je kon doen wat je wilde.
Is dat het, waardoor het nog steeds normaal is dat we schuren volproppen met kippen, die vaak amper op hun poten kunnen staan of die naast hun creperende soortgenoten het daglicht nimmer zien? Dat we het goed vinden dat we een kalveren na de geboorte scheiden van hun moeder en dat zij met machines aan haar uiers uitgemolken wordt totdat ze naar het slachthuis moet? Is dat het, waardoor het oké is dat zeugen in nauwe kraamkooien zonder zich te kunnen bewegen, gehouden worden en dat we toestaan dat er geen wet is om bescherming te bieden tegen het onverdoofd afsnijden en afbranden van dierlijke lichaamsdelen? Dat we varkens laten opjagen met stroomstoten omdat ze niet snel genoeg de wagens ingaan op weg naar hun slachting? Dat we onze schouders ophalen als zeedieren met duizenden opeengepropt in een net naar lucht happen totdat ze neergesmeten worden op een kille vloer van een industriële boot op weg om verhandeld te worden?
Is dat het, waardoor in landen als Frankrijk en Spanje in de onbewoonde wereld, ver afgelegen van ieders oog, grote dierenfabrieken kunnen bestaan? Duizenden veedieren ergens achteraf, achter gesloten, dikke deuren. Het vlees moet toch ergens vandaan komen. Zo ook konden destijds schoorstenen dag in dag uit roken, omdat geen mens het zag (maar wel wist?).
Is dat het, waardoor we dit normaal zijn gaan vinden? De ruim 6.000 geslachte runderen, waarvan meer dan 4.000 kalfjes jonger dan negen maanden; de ruim 40.000 geslachte varkens, de ruim 1.700 geslachte schapen en lammeren en de meer dan 1.300.000 geslachte kippen iedere dag in Nederland (CBS cijfers van maart 2024).
Is het zo normaal, omdat het ‘maar dieren’ zijn? Een vraag die mij al zo lang bezighoudt. Het leed dat mensen elkaar aan hebben gedaan en nog steeds aandoen, het gebeurt wanneer al het menselijke wordt afgestript. Totdat er overblijft…ja wat eigenlijk…een dier?
Ik stuitte laatst op dit commentaar in de wereld van de sociale media en het geeft precies de waanzin aan van het feit dat dit normaal is:
“Gisteren reed ik van Nederland door België en Frankrijk. Onderweg kwam ik een vrachtwagen tegen die volgepakt was met biggen van zo’n zes maanden, schat ik. Het was heet. Deze vrachtwagen heeft mij 800 kilometer vergezeld. Elke keer dat ik de varkens zag, moest ik huilen en voelde me zo machteloos. Hoe lang deze dieren uiteindelijk in deze helse vrachtwagen hebben moeten doorbrengen weet ik niet. Misschien wel tot in Spanje zodat ze daar geslacht worden en dan mag hun vlees opeens Iberisch genoemd worden. De stank die van deze auto afkwam was ondraaglijk, de stank van angst en lijden.”
Komt er ooit ook een herdenkingsdag van de dag waarop deze moderne slavernij voorgoed geschiedenis wordt? Een excuses misschien of is dat belachelijk?
Het is nog altijd niet zo dat slavernij tot een ver verleden behoort. Arbeidsslaven in Qatar. Seksslaven in Syrië en Afghanistan. Kindslaven in India en Congo. En dus ook de dierslaven in de intensieve veeteelt in Nederland en daar buiten.
Vandaag op 1 juli is het 161 jaar geleden dat slavernij in Suriname en de Caribische eilanden van het Koninkrijk formeel is afgeschaft. Maar slavernij is sindsdien nooit de wereld uit geweest.
Misschien daarom wel is deze dag van de verbroken ketenen (de betekenis van Keti Koti) voor vandaag van een veel groter belang dan sommigen in Nederland willen beseffen. Maak Keti Koti tot een nationale feestdag.
Beeld: via freepik.com
