Aan de ene kant is het makkelijk te verteren en aangename radio. Meezingen met al die bekende nummers. Aan de andere kant is het echter ook ambetante radio wanneer net die ene artiest of groep waar je een hekel aan hebt talloze keren voorbijkomt.
Overkill David Bowie
Ik geef een voorbeeld uit de Tijdloze Countdown. De Top 2000 volg ik decennia al niet meer. De Tijdloze Countdown is sinds 18 december dagelijks in de ether van 07:00 uur tot 19:00 uur en ze begonnen ergens op nummer 2200 zoveel. We zijn op het moment van schrijven (26/12 halverwege de middag) acht dagen en 1400 liedjes verder. Luisteren, doe ik niet de hele dag. In de tijd dat ik wel luister, is zeker al minstens zeven keer David Bowie voorbijgekomen.
Nu heb ik niks met David Bowie. Man heeft een imposant oeuvre achtergelaten wat kwantiteit betreft, maar het merendeel vind ik complete zeikmuziek. Hé, dat mag hè? Smaken verschillen. Dat anderen hem geweldig vinden, heb ik geen problemen mee. Maar als je dan in acht dagen tijd zeven keer Bowie langs hoort komen met nog genoeg andere keren voor de boeg. Ja, ik vind dat overkill. En dan heb ik het nog niet eens over Coldplay dat vast ook ontelbare keren in de lijst staat en waar ik een nog grondiger hekel aan heb.
Quotum zou fijn zijn
Je kunt het natuurlijk ook van de andere kant bekijken. Artiesten en bands die jij goed vindt, komen ook veel voorbij. Dat is waar en leuk, maar is het ook effectief? Het doel van al die top zoveel lijstjes lijkt me toch om de luisteraar de beste muziek die ooit gemaakt is te laten horen. Dat is natuurlijk al behoorlijk subjectief. Als je dan van veel artiesten tien of nog meer nummers in een lijst opneemt, wordt de spoeling wel behoorlijk dun.
Vandaar mijn voorstel voor de lijstjes van 2024: stel als radiozender een quotum in wat het aantal op te nemen liedjes van een artiest of band betreft. Bijvoorbeeld vijf. Dat dwingt de mensen die stemmen om goed na te denken over welk nummer absoluut in de lijst moet. En welk nummer ook de overige fans waarschijnlijk zouden stemmen. Zo krijg je minder versnippering onder de uitgebrachte stemmen en is er meer ruimte voor andere muzikanten.
Mijn top-3
Voor de Tijdloze kun je slechts drie stemmen uitbrengen. Ik probeer ieder jaar te variëren in mijn lijstje, afhankelijk van mijn humeur. Dit was mijn top-3 voor dit jaar.
1. The Cure – A Forest
Over mijn nummer 1 hoef ik nooit na te denken. A Forest van The Cure kan ik nooit te veel horen. Al maak je me er midden in de nacht voor wakker. Overigens staat The Cure ook veel meer dan vijf keer in de totale lijst.
2. Sinead O’ Connor – Troy
Vaste waarde in de Tijdloze 100 en ik zing ieder jaar steevast van begin tot eind mee. Vanaf het eerste moment dat het uitkwam, 1987, vond ik het een geweldig nummer. Een fan ben ik dan weer nooit geweest en ik heb dus nooit eerder op haar gestemd. Dit jaar wel, wat natuurlijk alles met haar overlijden op 26 juli dit jaar te maken heeft. Humeur.
3. The Doors – People are Strange
Ik ben een groot fan van Jim Morrison. Het ene jaar stem ik wel The Doors, het andere jaar niet. De ene keer The End, dat al sinds mensenheugenis in de onderste helft van de Tijdloze 100 staat. Dit jaar koos ik People are Strange. Het is mijn lijflied. Zoek de tekst er maar bij, denk aan mijn fysieke beperking en je kunt je wel een beeld vormen waarom dat zo is. People are Strange gaat zeker niet bij de finale 100 geraken, maar dat geeft niet.
Nog fijne luisterdagen gewenst, naar welke lijst je ook luistert.
