Niet omdat hij vandaag is afgevallen voor de WK-selectie. Maar vanwege de strijd die hij moest leveren om zich te bewijzen. Over alles aan hem werd getwijfeld; is hij niet té oud, kan hij wel op de bank zitten, is hij wel fit, is hij conditioneel in orde? Zijn er al niet genoeg ‘oudjes’ in de selectie?
Zelf zal Van der Vaart graag hebben gewezen op zijn schat aan ervaring en zijn magische linkervoet. Maar daar ging het niet om.
Werkloze 50 plussers zullen de argumentatie herkennen.
We zullen niet weten of Van der Vaart op grond van de vooroordelen kansloos was voor een ticket naar Brazilië. Een kuitblessure gooide roet in het eten.
Beste Lodewijk, ik heb de oplossing
'Het woord kansloos wil ik in relatie tot ouderen niet horen', zegt directeur Anne-Marije Buckens van 50 Company. 'Daar word ik zo boos om.' Niet alleen in haar eigen kantoor, waar ze natuurlijk de baas is, maar vooral op social media laat ze dit luid en duidelijk horen.
'Ik heb er via Twitter bij minister Asscher op aangedrongen dat er een ambassadeur komt voor de 50+ werkloosheid. Iemand die zich inzet ter bevordering van de 50+ arbeidsparticipatie, met name de beeldvorming. Het gaat om capabele mensen met een geweldig arbeidsethos, waarmee in veruit de meeste gevallen niks mis is.'
'Ik werk graag met oudere werknemers. Ik vind het heel zorgwekkend dat deze doelgroep in de media vaak wordt geportretteerd als oud.'
O ja, Anne-Marije Buckens is 26 jaar.
Strategie van het ontlabelen
Met haar bureau bemiddelt ze oudere werklozen naar een nieuwe baan. 'De kunst is om te laten zien dat deze mensen een bedrijf minstens zoveel opleveren als zij in loon kosten.'
Haar strategie is ontlabelen. 'Functionarissen moeten weer menselijker worden. Het gaat erom wat je kunt en gedaan hebt, niet om het opsommen van titels op je cv.” Ze geeft een voorbeeld. “Als werkvoorbereider in de bouw zul je momenteel geen werk vinden, maar met al je ervaring ben je bijvoorbeeld wel heel kansrijk als adviseur zonnepanelen.'
Het valt niet mee als je een goed salaris gewend bent en je moet dan terug
'Je moet alleen wel die link kunnen leggen. Dat kost soms best moeite. Zeker als er een pijnlijk ontslag is geweest en je het gevoel hebt aan de kant gezet te zijn na zoveel jaar trouwe dienst. Dan moet je eerst je frustraties kwijt.'
Ze ziet behoorlijk wat ‘pijnlijke situaties’ binnenkomen in haar kantoor. “Het valt niet mee als je een goed salaris gewend bent en je moet dan terug. Je hypotheek loopt wel gewoon door.”
'Ik moet kandidaten ook vertellen dat die hoge beloningen er waarschijnlijk niet meer in zitten. Naast Nederland, kennen nog maar 6 andere landen een lineair oplopend loonhuis. Deze landen zijn wat economische ontwikkeling betreft ook helemaal niet met Nederland te vergelijken, Honduras bijvoorbeeld. In de meeste landen verdien je het meeste geld tussen je 30e en 45e jaar. Daarna bouw je salarissen weer af.'
In de meeste landen verdien je het meeste geld tussen je 30e en 45e
'Maar veel belangrijker is nog, dat deze groep mensen niet gewend is om te werken aan zelfontplooiing. Ze zijn altijd loyaal gebleven aan hun werkgever en hun baas van dienst geweest.'
Lopende band een stukje langzamer
Voor haar werk en inspiratie kijkt ze graag over de grens. Hoe anders gaat het er in Duitsland aan toe bijvoorbeeld. Daar werd een aantal jaren geleden een BMW fabriek voor miljoenen verbouwd vanwege ouder wordende medewerkers. De lopende band werd langzamer gezet, de stoelen verhoogd en de verlichting verbeterd. Er kwamen grotere letters op de computers en extra robots voor zware en monotone taken. Dat lijken stuk voor stuk dure aanpassingen, maar BMW zegt zich niet te kunnen permitteren om ervaring te verliezen.
Buckens: 'In de Verenigde Staten hebben ze dringend behoefte aan monteurs die liften van Schindler kunnen repareren. Die liften zitten in heel veel wolkenkrabbers en die vervang je, na 25 jaar, niet zo maar. Hetzelfde zie je in de ICT-sector. In sommige programmeertalen wordt geen les meer gegeven, maar ze worden nog wel gebruikt.'
Leeftijdsdiscriminatie is overigens ook aan de overkant van de oceaan in heikel punt. Daarom is het daar gebruikelijk om leeftijden niet op CV’s te vermelden. “Ik vind een CV sowieso uit de tijd. Ik maak video’s van mijn kandidaten en dan vraag ik aan bedrijven: ‘ziet u deze persoon het werk doen?’
Tot zover Anne-Marije.
Ze heeft een punt. Zo wil ik ook naar Rafael van der Vaart kijken. Stel dat ie nog één keer met een prachtig steekballetje hét verschil had gemaakt? Kijk maar eens op Youtube.
Als rolmodel is hij ideaal. Want in de reclame is het heel gebruikelijk om te werken met iemand die net even jonger is dan de doelgroep.
