Music from the Penguin Cafe luidde de titel van het eerste studio album van Penguin Cafe Orchestra of PCO van de Engelse, klassiek geschoolde gitarist, componist en arrangeur Simon Jeffes en mede-oprichtster celliste Helen Liebmann. De instrumentale muziek, met daarin confettiwolken van vrolijke folkgeluiden en minimalistische motieven, was opgenomen tussen 1974 en 1976, en uitgebracht in 1976, eerst bij Brian Eno’s experimentele Obscure label en later opnieuw door E.G. Records.
De groep toerde vierentwintig jaar over de hele wereld en nam diverse albums op in wisselende bezettingen, tot Simon Jeffes in 1997 op 48-jarige leeftijd overleed aan een inoperabele hersentumor.
De PCO bandleider kreeg onder andere bekendheid als de componist van het ballet Still Life At The Penguin Cafe en het door velen – onder anderen The Orb – opgenomen en bewerkte Music For A Found Harmonium. Een interessante wetenswaardigheid is ook dat Simon Jeffes Sex Pistols producer Bill Price hielp met het strijkarrangement voor de Sid Vicious versie van My Way, deel van de soundtrack van The Great Rock ‘n’ Roll Swindle.
Verschillende leden van de oorspronkelijke groep troffen elkaar in 2007, tien jaar na het overlijden van Simon Jeffes, voor drie concerten in 2007. Een aantal van hen ging vervolgens verder met PCO concerten, eerst als The Anteaters, en vervolgens als The Orchestra That Fell to Earth. In 2009 richtte Jeffes’ zoon Arthur (piano, ukelele, harmonium) een opvolger van het orkest van zijn vader op en noemde dat eenvoudig Penguin Cafe. Hoewel er geen musici uit de originele bezettingen meedoen, speelt de band live veel PCO stukken en zijn ook de nieuwe, door Arthur geschreven composities een hoorbare voortzetting van de eerder door zijn vader bewandelde paden.
De huidige, tienkoppige line-up bestaat uit muzikanten afkomstig van The Royal College of Music tot leden van bands als Suede en Gorillaz. De groep bracht een eerste album A Matter of Life… in 2010 aanvankelijk uit op het eigen Penguin Cafe label, maar er kwam in 2022 een prachtig vormgegeven heruitgave via Erased Tapes.
Rain Before Seven… is het vijfde album van Penguin Cafe en wat een juweel is het. De titel verwijst naar het Britse spreekwoord over het weer: Rain before seven, fine before eleven.
De titel doet een weersvoorspelling vermoeden, maar Rain Before Seven… is meer. Er raasde een paar jaar een storm door de wereld die een groot deel van de mensheid isolatie bracht, ook Arthur Jeffes. Nu verkeerde de leider van Penguin Cafe gedurende de eerste Covid-19 lockdown niet op de meest beroerde plaats in de wereld. Hij was in Italië, waar hij met zijn gezin verbleef in een verbouwd klooster in Toscane dat hij zo’n twaalf jaar eerder had gekocht met zijn moeder, de beeldhouwster Emily Young.
Nu de pandemie grotendeels is uitgeraasd, en angsten en onzekerheden weer worden ingeruild voor nieuwe dromen, is het tijd om de verhalen uit die periode te vertellen en zo het leven te vieren. Precies dat doet Penguin Cafe op Rain Before Seven….
Zo is Galahad een enthousiaste muzikale herinnering aan Arthurs geliefde hond die op zestien-jarige leeftijd overleed en Lamborghini 754 vernoemd naar de veertig jaar oude tractor die Arthur Jeffes voor zijn moeder kocht en waarin hij haar vanuit de studio door de olijfgaard kon zien rijden.
Rain Before Seven… is speels. De muziek is zwierig en opgeruimd, met een knipoog.
Het album opent met Welcome to London, dat zijn naam kreeg toen de wereld zich na de pandemie begon open te stellen en mensen weer mochten vliegen. Arthur Jeffes landde voor het eerst sinds lange tijd weer op eigen, Britse bodem. In de taxi van Heathrow naar West-Londen vielen hem de filmische kwaliteiten van de stad op, de mise-en-scène van de bloemrijke schemering. Er klinkt optimisme uit de muziek, maar ook wel ironie. Alsof de componist zich afvraagt: Wie is eigenlijk de Londenaar? Velen komen oorspronkelijk niet uit Londen en blijven, tot ze hun eigen kring hebben gevonden, buitenstaanders. De productie ademt dat gevoel, ietwat tongue-in-cheek.
Wat opvalt is het percussieve karakter van veel van de stukken, onder andere door het gebruik van de balafoon. Dit van oorsprong West-Afrikaanse instrument, een soort xylofoon met kalebas-resonantie, komt in veel nummers terug, naast andere instrumenten en texturen uit uiteenlopende delen van de wereld, muzikaal en geografisch, zoals ukeleles, cuatros en melodica’s. Er zijn verwijzingen naar ambient en minimal, de filmmuziek van John Barry en Ennio Morricone. En er is, sprankelend als een waterval van tinkelende klanken, In Re Budd, een hommage, met een Afro-Cubaanse Penguin Cafe sfeer middels een geprepareerde piano, aan de eind 2020 overleden Amerikaanse ambient- en avant-garde componist Harold Budd.
Penguin Cafe is het perfecte huisorkest voor ieder die het leven wil vieren, of het nu regent of niet.
Penguin Cafe – Rain Before Seven…
Erased Tapes | Konkurrent
