“Pas rond mijn veertigste vond ik mijn pad in het leven. Daar ging een lange weg van leermomenten en persoonlijke groei aan vooraf. De belangrijkste les? Dat gelukt écht van binnenuit komt. Ik heb met vallen en opstaan geleerd dat het ware geluk begint met innerlijke rust en de verbinding met jezelf.
Ik kijk terug op een bewogen leven met veel extremen. Misbruik, disfunctionele relaties, drugsgebruik, depressies… Ik ben te temperamentvol en eigenwijs om dingen zomaar aan te nemen. Ik moest alles doorleven en zelf ervaren om ervan te leren. Nu ben ik zover dat er rust is in mezelf. Zelfs op stressvolle dagen waar veel gebeurt, kan ik die rust vasthouden en opzoeken. Ik weet wie ik ben en wat ik nodig heb. Ik zorg nu goed voor mezelf, gewoon omdat ik het waard ben! Zolang ik de dingen doe vanuit liefde en een rustige verbinding met mezelf, ervaar ik een innerlijke flow. Het maakt dan eigenlijk niet uit wat ik doe, of het nu een training is, de honden uitlaten of het vouwen van de was, als ik het doe vanuit innerlijke rust, dan geniet ik ervan.
Zo rustig en gelukkig ben ik niet altijd geweest. Het was een proces van vele jaren en mijn wens om moeder te worden was hierbij een leidraad. Mijn incestverleden met huiselijk geweld speelde lange tijd een grote rol in mijn leven. Het bepaalde bijvoorbeeld op wat voor mannen ik viel. Het misbruik gebeurde in de thuissituatie met mijn vader en duurde tot ik mijn eerste echte vriendje kreeg op mijn zestiende. Mijn moeder wist er niet van. Ik heb het haar verteld toen ik achttien was. Vlak daarna zijn mijn ouders uit elkaar gaan wonen. De relatie met mijn vader was complex en verknipt. Ik was bang voor hem, want hij was dominant en gewelddadig, vooral tegen mijn moeder. Maar ik hield ook van hem. Hij was een charmeur, vol humor, kon koken als de beste en stond zijn vrienden bij met raad en daad. Ik was zijn prinsesje. Hij is overleden in 1995 en daarmee kwam er een bepaalde rust. Ik heb hem vergeven en ik kon het achter me laten.
Desondanks heb ik heel lang geworsteld met een gevoel van onveiligheid. Ik had geen vertrouwen in mezelf en was jaloers in relaties. Terugkijkend is het niet gek dat ik viel op dominante, macho-mannen. Ik voelde me door hen beschermd, gewild en bijzonder. Maar de wisselwerking was ongezond. Ik stelde me volgzaam op en emotioneel afhankelijk. Ik kwam niet op voor mezelf en de dingen die ik belangrijk vond. Ik wist vaak niet eens wat ik precies wilde, omdat ik zo gericht was op die ander. Ik nam geen verantwoordelijkheid voor mezelf. Op mijn 26e trouwde ik met een man die sterk bepalend was in de relatie. Hij liet zich bijvoorbeeld steriliseren omdat hij dat zo wilde. Ik ging erin mee, terwijl ik moeder wilde worden. Ik stond zo ver van mezelf af, dat ik me niet realiseerde: ‘hé, en ik dan?’ We leefden in een wereld van veel uiterlijk vertoon en gingen bijna elk weekend feesten. Terwijl ik deep down verlangde naar een warm gezinsleven…
Uiteindelijk bereikte ik een grens. Ik heb de relatie zelf uitgemaakt. Maar het kostte veel moeite om los te komen van deze man. Het duurde twee jaar voor we echt uit elkaar waren. De scheiding was een omkeerpunt. Ik vond een fijn huisje voor mezelf – het eerste huis waar ik me echt thuis voelde. Van daaruit ben ik allerlei dingen gaan doen op het gebied van spirituele groei en bewustwording. Ik heb The School of The Work by Byron Katie gedaan, De Hogendijk opleiding tot Loopbaancoach afgerond en heel veel gelezen. De boeken van Hans Stolp, ‘Sara en haar gevederde vriend’ van Esther Hicks, ‘De sleutel tot zelfbevrijding’ van Christiane Beerlandt, ‘De ontembare vrouw’ van Clarissa Pinkola Estés… Om er een paar te noemen.
Ik heb geen therapie gevolgd om mijn verleden te verwerken. Toch voel ik me op een zekere manier geholpen op mijn pad. Veel boeken verschenen als magische engeltjes op mijn pad, precies op het moment dat ik ze nodig had. Vaak herinnerde ze mij aan wijsheden die ik eigenlijk al wist, maar die ik nodig had om weer te horen. Ze hielpen me om weer opnieuw bij mezelf naar binnen te gaan. Voor sommigen klinkt het wellicht zweverig, maar vooral het tarotpakket ‘Liefdevolle Zelfrealisatie’ van Ton Peters is heel belangrijk voor mij geweest. Dat setje kaarten heeft mij door heel veel mist, gedoe, onzekerheid en verdriet heen geholpen. Ik heb hem aan al mijn vriendinnen cadeau gedaan! Nog steeds pak ik het stapeltje als ik behoefte heb aan verheldering. Dan schud ik totdat er eentje uitvalt en juist díe geeft dan het perfecte liefdevolle inzicht en perspectief voor dat moment…
Uiteindelijk heeft alles wat ik gedaan en gelezen heb, me een stukje verder geholpen op het pad naar meer zelfinzicht en meer zelfwaardering. Gaandeweg ontdekte ik de diepgewortelde patronen die ik moest doorbreken. Ik moest uit de slachtofferrol en verantwoordelijkheid nemen voor mezelf. Ik moest gaan staan voor wie ik was en wat ik wilde in het leven. Om te beginnen was dat moeder worden. In het jaar rondom mijn scheiding werkte ik in de zorg en had ik een bijzondere client. Hij was sjamaan en toen ik hem vertelde van mijn moederwens, zei hij dat ik eerst moest stoppen met blowen en partydrugs want hoe kon ik anders een kindje laten groeien in mijn lichaam? Dat kwam aan! Hij stuurde me erop uit om drie verse eieren te halen. Ik vond ze bij een boer op de markt. Vervolgens maakte hij er een drankje van met allerlei kruiden uit zijn keuken. Ik heb het gedronken en ben er een avond ziek van geweest: overgeven, diarree, alles eruit! Het voelde als een reiniging. Sindsdien heb ik nooit meer drugs aangeraakt. Ik drink zelfs geen wijn meer. Ik merk dat genotsmiddelen een sluier leggen over de regie die ik heb in mijn leven, ze zorgen ervoor dat ik makkelijker de verantwoordelijkheid laat varen.
Die verantwoordelijkheid is juist de basis. Verantwoordelijkheid nemen voor wie ik ben en wat ik wil. Ik was 36 jaar en wilde graag een gezin. Ik wist dat ik het moederschap alleen zou kunnen doen, een vriendin van mij heeft dat pad genomen. Het was mijn back-up fantasie voor als ik geen partner zou vinden. Maar mijn liefste wens was een gezin, dus ging ik internet daten. Ik ontmoette al snel een man en we kregen een relatie. Maar wéér had ik gekozen voor een extreem gepassioneerde relatie. Zo eentje waarbij de emoties alle kanten op vliegen. Eén van mijn oude patronen, een valkuil. De man bleek ook nog gewelddadig en heeft onder andere mijn vinger gebroken. Toch voelde de connectie te sterk om los te laten. Ik werd namelijk ook zwanger en kreeg een miskraam. Na een jaar heb ik het uitgemaakt. Het was een goede les. Ik wilde geen geweld in mijn leven, geen herhaling van het verleden.
Toen ontmoette ik mijn huidige vriend. Op de foto een stoere kerel, in het echt één en al rust. Vroeger voelde ik me juist aangetrokken tot temperament. Maar ondertussen was ik me al veel meer bewust van de wisselwerkingen en patronen in mijn relaties. Ik wilde het heel graag anders doen. Ik wilde geen disfunctionele relatie meer waarin ik me zelf zou verliezen. Ik was toe aan een liefdevolle, gelijkwaardige verbintenis. Geen extremen meer, maar een rustige middenweg. Heel bewust heb ik toen gekozen om het commitment aan te gaan met deze lieve, rustige man en dat was een goede beslissing. Langzaam maar gestaag zijn we in de relatie gegroeid en een jaar later was ik zwanger!
Mijn dochter is inmiddels tien en met zijn drietjes hebben we het gezinnetje waar ik altijd van gedroomd heb. We hebben een fijn huis, twee honden, een hamster en sinds kort een paard. Ik voel me super gezegend en dankbaar. Mijn wens om moeder te worden, heeft mij geholpen om de juiste keuzes te maken in het leven waardoor ik hier ben uitgekomen. Toch ben ik zelfs met al deze fijne, externe factoren in staat om mijn geluk te saboteren. De sleutel ligt namelijk bij mij. Dat is de grootste les die ik geleerd heb. Als ik mijn innerlijke rust verlies, worden alledaagse uitdagingen al snel complexe struikelblokken. Of het nu gaat om mijn relatie, mijn werk of het moederschap. Innerlijke rust helpt mij om te weten wat ik wil en nodig heb.
Een voorbeeld: Mijn vriend is fanatiek kitsurfer en zodra het waait, gaat hij de zee op. In het begin van onze relatie vond ik dit lastig. Je kunt het toch niet maken om een verjaardag af te zeggen om te gaan surfen!? Ik vond het egoïstisch als hij onze plannen af zei en voor zichzelf koos. Tot ik de rust nam om naar binnen te gaan. Waar kwam dat gevoel nu écht vandaan? Ik kwam erachter dat ik mezelf vaker wegcijferde voor acceptatie. Waarom eigenlijk? Het was een eyeopener. Ik realiseerde me hoe fijn het is om elkaar de vrijheid te kunnen geven om de dingen te doen die je écht wil doen.
Ook in het moederschap zoek ik steeds weer de rust in mezelf op. Alleen vanuit verbinding met mezelf, kan ik écht contact maken met mijn dochter en haar geven wat ze nodig heeft. As ik er even doorheen zit, neem ik tijd en ruimte voor mezelf. Ik hoef niet altijd beschikbaar te zijn. Mijn me-time is heilig. Ik trek me terug in mijn praktijkruimte waar het altijd rustig en opgeruimd is, of ik neem een ontspannend warm bad. Op die manier blijf ik goed met mezelf in verbinding en kan ik handelen vanuit kalmte. Dat is de ware basis van mijn geluk.
De laatste jaren is ook mijn carrière ten goede veranderd. Voordat Lotus geboren werd, werkte ik in de detachering in vaste dienst. Ik merkte al snel dat een vaste baan moeilijk te combineren was met het moederschap. Lotus vond het vreselijk op de crèche. Ik haalde mijn post HBO loopbaancoach en zo ontstond het idee om voor mezelf te beginnen. Eerst als zelfstandig loopbaancoach en later kwamen daar specialisaties bij. Ik geef nog steeds loopbaanbegeleiding, maar ook coaching voor vrouwen, workshops over het doorbreken en voorkomen van huiselijk geweld en seksueel misbruik en trainingen voor het inzetten van de eigen ervaringsdeskundigheid. Sinds kort geef ik ook online raad aan vrouwen bij alledaagse problemen rondom werk, leven en moederschap. Een soort ‘Lieve Mona’, van vroeger maar dan online.
De essentie van al mijn werk draait om persoonlijke groei en bewustwording. Ik ben ervan overtuigd dat de mens beschikt over innerlijke wijsheid en dat je door kalmte en liefde bij die wijsheid kan komen. Die wijsheid is als een innerlijk kompas. Allerlei negatieve en verdrietige dingen die we meemaken in ons leven, kunnen ervoor zorgen dat we het contact en vertrouwen in onze eigen wijsheid verliezen. We worden onzeker en co-dependent: afhankelijk van de ander voor emotionele bevestiging. Ook gaan we vaak negatief denken waardoor we de wereld negatiever zien en steeds meer negatieve ervaringen aantrekken. Ik heb dat allemaal meegemaakt en doorleefd. Juist daardoor weet ik ook dat het anders kan. Door heel bewust je focus te richten op wat je wilt laten groeien, kun je die negatieve wisselwerking omdraaien en patronen doorbreken. Ik heb het zelf ervaren.
Het voelt heel bijzonder om mijn eigen, persoonlijke overwinningen in te kunnen zetten in mijn werk. De vragen waar ik jaren mee heb rondgelopen, de innerlijke onrust, de relationele problemen, geweld, depressie… Alle problemen die mij geholpen hebben om te transformeren naar wie ik nu ben, zie ik terug bij mijn cliënten. Ik kan ze helpen en steunen door door te geven wat ik in de loop der jaren geleerd heb. Ik noem het doorleefde wijsheid, ervaringen die omgezet zijn naar deskundigheid. Ik ben er super dankbaar voor en voel me gezegend dat ik nu andere vrouwen kan helpen bij het (her)pakken van de regie over hun eigen leven. Het geeft zo veel voldoening. Het voelt alsof alles op zijn plek is gevallen. Die heftige ervaringen in mijn leven, al die moeilijke periodes, ik weet nu eindelijk waar het goed voor is!”
Meer info over Deirdre en haar werk op: deirdrebouwman.nl
