Enge Buren nemen BN’ers met knipoog op de hak

Scherpe en vrolijke humor graag, dat is het muzikaal cabarettrio Enge Buren. Genadeloos afzeikende humor, dat hoeft van hen niet zo. ‘Dat zit niet in ons.’ De groep reist al ruim twintig jaar theaters en de grotere festivals – Oerol, Lowlands, Concert at Sea - af in Nederland en neemt wel mensen, BN’ers of niet, op de hak. Met een knipoog. Ook op hun nieuwe CD: Ik Wil Alles!

De geitenneukers die in de Film van Ome Willems persiflage Ome Ali de geitenbreiers vervingen, riepen in het verleden niet veel weerstand op, net als de vraag of Öcalans busje wel voldoende PKK had. Een paar Turkse beveiligers bij een festival wonden zich destijds buiten de tent een beetje over die geitenneukers op. Dat hoorden Enge Buren Bob, Bep en Bram – gespeeld door Pyr Tilma, Henk van der Weijden en Michiel Bos – pas achteraf.

Bep: ‘Als we het over een ziekte of een handicap hebben, dan lachen de mensen met een handicap in de zaal het hardst. Dat heeft er denk ik mee te maken dat wij persiflages maken, geen keiharde satire.’ Een voorbeeld is de carnavalskraker voor Mensen met mogelijkheden. Die is gemaakt omdat niet iedereen – mensen in een rolstoel bijvoorbeeld – mee kan doen aan een polonaise. He jasses ik heb psoriasis, of Fantastisch ik ben spastisch, mijn armen zijn elastisch zijn strofen die er in voor komen.

Bedreigd door de buurman

De persiflage zit zelfs in de naam van het trio: die is gevallen op het moment dat in het café iemand binnenkwam, die bedreigd was door de buurman. De naam Enge Buren was geboren. Bep: ‘Daarvoor heetten we de Barbiebeffers.’ Dat was twintig jaar terug. Inmiddels houden ze zonder een cent subsidie al die tijd hun eigen broek op met persiflage, overpeinzing en muziek.

Satire

Tegelijkertijd kan Bep zich wel vermaken om satire. ‘Zoals die van Hans Teeuwen, waarin hij in de woestijn aan een vrouw met burka vraagt of ze thuis misbruikt wordt. De vrouw antwoordt: even aan mijn man vragen.’

Overigens betekent dat allemaal niet dat Enge Buren soft is. Goed op de hak nemen kan ook met duidelijke taal. In het liedje Volendam op hun nieuwe CD Ik Wil Alles! worden het katholicisme, de cokesnuiverij in het oude vissersdorp en het grote aantal PVV-stemmers onomwonden genoemd op de melodie van Mexico van Les Humphries Singers

Bekende muziek

Ze maken hun persiflages vaak op bekende muziek, Let me entertain you van Robbie Williams bijvoorbeeld. Bob: ‘We maken altijd eerst de muziek. We componeren zelf of we maken een arrangement van een bekend nummer. Dan gaan we daar een verhaal en een tekst bij bedenken.’ Ze maken niet alleen persiflage. Op de laatste CD worden ook eigen liedjes gebruikt van de acteur en regisseur Wannie de Wijn. Een Beetje Moe bijvoorbeeld is geen persiflage maar een mooie overpeinzing over ons jachtige bestaan.

Tweehonderd liedjes

Tweehonderd liedjes hebben Enge Buren inmiddels, na twintig jaar, op hun naam staan, zegt Bram. Alhoewel ze niet allemaal meer te gebruiken zijn, omdat de actualiteit verder is gegaan. Zoals  Osa-ma-ma-ma op de melodie van Ma Baker van Boney M bijvoorbeeld. Dat gaat over de zoektocht naar Osama bin Laden, die een paar jaar terug door de navy seals is doodgeschoten.  Enge Buren wist in het liedje waar hij zat:  Hij vloog tussen de 2 torens in de Efteling, in de Fata Morgana. En zo zijn meer  liedjes niet meer bruikbaar maar andere zijn dat wel, zoals Pizza Calzone op de melodie van Se bastasse una canzene van Eros Ramazzotti, een gouwe ouwe van de Enge Buren. Nieuwe persiflages zijn op de nieuwe CD te horen, Ik Wil Alles, waarin de moderne mens de spiegel krijgt voorgehouden, omdat die alles wil, overal heen wil en overal bij wil zijn.

Gaastra

In het liedje Gaastra zie je bijvoorbeeld bijna Jort Kelder en z’n PC Hooftstraatkliek voorbij komen, als ze met bekakte stem zingen:

– Kijk daar heb je weer zo’n dame met zo’n Gaastra jack

– Hoge hakjes implantaten, aangestipte moedervlek

– Staat ze weer te roddelen in haar Gaastra pak.

Ook Louis van Gaal komt aan de beurt, hij is in het liedje Hiero de beste van Barcelona, en beste van Manchester en ook de beste van Enge Buren. Bennie Jolink, de Achterhoek en Normaal krijgen ook een spiegel in het liedje Høken in Havana, dat op zijn Achterhoeks begint op de melodie van Chan Chan van Buena Vista Social Club, later gemengd met andere Caribische klanken en klanken van Normaal:

– Toen Bennie gister’n uut bedde kwam kolde vuute en de handen klam

– Hie had n kater en een dreuge bek, hie dacht nog ach schiet mie mar lek

– Hé jongens van Normaal kiek mien ’s an, ik vind ’t in de Achterhoek niks meer oan

– Kri-k de bibbers … iene miene knie ik ga noar Cuba of ow wil of nie

Het liedje gaat later verder in de sfeer van Oerend Hard waarin Fidel op de motor op de ik-figuur klapt en niet goed is verzekerd en zo staat de CD vol met vrolijke songs, persiflages en gevoelige liedjes. Het hebbeding is onder meer verkrijgbaar via de site van Enge Buren.  

Mijn gekozen waardering € -

Politiek beschouwer en analist. Werkzaam als zelfstandig journalist met uitgebreide kennis over de EU en stedelijk bestuur en de actuele vraagstukken die daar spelen, op het gebied van onderwijs, arbeidsverhoudingen, en identiteit.